Η διεθνοποίηση του αγώνα

Στα ηγετικά όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, προωθείται η ιδέα της διεθνούς συνεργασίας και συντονισμού, όμως αυτός καμία σχέση δεν έχει με την ανάγκη της διεθνοποίησης της ταξικής πάλης. Αντίθετα, οι προσπάθειές τους είναι ο συντονισμός και η συνεργασία με ευρωπαϊκές και εθνικές οργανώσεις στα πλαίσια των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, με αποτέλεσμα η κοινή δράση να υπηρετεί τις επιλογές του Οργανισμού, της "Λευκής Βίβλου". Από την πλευρά μας, πρέπει να εξαντλούμε κάθε περιθώριο επικοινωνίας και κοινής δράσης ανάμεσα σε αγωνιζόμενα συνδικάτα και εργαζομένους. Αυτή την περίοδο, αναπτύσσονται και την επόμενη θα αναπτυχθούν και άλλοι αγώνες των εργατοϋπαλλήλων στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο κ. ά.). Οι αγώνες έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά της αντίθεσης στα μέτρα που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας και του συντονισμού της δράσης θα πρέπει να αποτελέσει βασικό στοιχείο της δράσης μας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να επιδιωχθεί συστηματοποίηση των επαφών της παράταξης με άλλες δυνάμεις και συνδικάτα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην περιοχή των Βαλκανίων, στις άλλες χώρες της Ευρώπης και σε άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής και τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι μορφές πάλης

Από τα πιο κρίσιμα ζητήματα αυτής της περιόδου είναι η προετοιμασία, η επιλογή και η ανάπτυξη των κατάλληλων μορφών πάλης. Η πείρα έχει δείξει ότι πρέπει να ξεπεραστεί η ρουτίνα τυποποιημένων εκδηλώσεων. Η πολυμορφία και κυρίως οι αγωνιστικές μορφές πάλης ασκούν επίδραση και στην κλιμάκωση και στην προβολή των αιτημάτων.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις έδειξαν ότι η κυβέρνηση, η άρχουσα τάξη, προσπαθούν να αποτρέψουν ανεβασμένες μορφές πάλης και ιδιαίτερα την απεργία, με πολλαπλά μέσα, π.χ., διώξεις, τρομοκρατία, αλλά και ιδεολογική προπαγάνδα ότι η απεργία παραβιάζει δήθεν τα δημοκρατικά δικαιώματα των μη απεργών. Την προπαγάνδα αυτή τη σιγοντάρουν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, που προβάλλουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις σαν παράγοντα αναταραχής. Αυτόν το σκοπό υπηρετεί η γενικότερη προπαγάνδα, που γίνεται και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, ότι μπορεί να έχετε δίκαιο οι εργαζόμενοι, αλλά βρείτε οποιονδήποτε άλλο τρόπο να διεκδικήσετε το δίκαιό σας, εκτός από απεργία, διαδηλώσεις και μπλόκα που κλείνουν δρόμους, κτίρια κλπ... Χρειάζεται και προπαγανδιστική αντεπίθεση για την υπεράσπιση των μορφών πάλης, της απεργίας, που είναι ένα βασικό όπλο για τον εργατοϋπάλληλο στις συνθήκες του καπιταλισμού, και γενικότερα των οξυμένων μορφών.

Οι μορφές πάλης, όταν είναι κατάλληλα επιλεγμένες, προετοιμασμένες και κυρίως αποφασίζονται με την ενεργητική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, μπορεί να αποτελέσουν τη σπίθα για μεγαλύτερη κλιμάκωση και πολιτικοποίηση.Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την αντίδραση της κυβέρνησης, του αστικού κράτους, της άρχουσας τάξης, απέναντι σε μορφές πάλης που έχουν το στοιχείο της λαϊκής εξέγερσης, όπως καταλήψεις, μακράς διάρκειας απεργίες, μαζική αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς βίας και τρομοκρατίας.

Να αντιπαλέψουμε την αντίληψη που προβάλλεται από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ότι ορισμένες μόνο μορφές είναι ανεκτές, ότι άλλες μορφές υπονομεύουν τα γενικότερα συμφέροντα, δηλαδή τη γνωστή προπαγάνδα που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της αγροτιάς και των ναυτεργατών. Αντίθετα, πρέπει να καλλιεργήσουμε τη συμπάθεια σε οξυμένες μαζικές μορφές πάλης, προσέχοντας να μην καλλιεργηθεί η αυταπάτη ότι ο δυναμισμός και η πολιτικοποίηση του αγώνα εξαρτάται αποκλειστικά από τη μορφή πάλης. Να μην παραγνωρίσουμε ότι ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων μπορεί να παγιδευτεί από την κυβερνητική προπαγάνδα, με τη σημερινή κατάσταση και τους συσχετισμούς.

Το ζήτημα κρίνεται στη συνολική προετοιμασία και την τακτική των αγώνων, ώστε να υπάρχει η σωστή κλιμάκωση, η αποφυγή της προβοκάτσιας, μαζική συμμετοχή και συστηματική φροντίδα, γενικότερη αλληλεγγύη.

Να χρησιμοποιούνται, ανάλογα με την περίπτωση, όλες οι κατάλληλες μορφές πάλης. Να μην υποτιμάμε, από τις πιο απλές, που ανοίγουν έναν αγώνα και βοηθάνε στην προετοιμασία - ανάπτυξή του, μέχρι και μορφές που εκδηλώνουν την κορύφωσή του. Ο χειρισμός των μορφών πάλης έχει σημασία, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις η κατάλληλη μορφή διευκολύνει την αποκάλυψη της οξύτητας του προβλήματος, διαπαιδαγωγεί και ατσαλώνει, συμβάλλει στην άσκηση της μέγιστης δυνατής πίεσης.

Αρχαιρεσίες

Ισχύει σε γενικές γραμμές η κατεύθυνση που έχουμε χαράξει για αυτοτελή κάθοδο ψηφοδελτίου των ταξικών δυνάμεων, με πόλο την παράταξη ή ψηφοδέλτιο που υποδεικνύει η παράταξη. Υποστηρίζουμε το ψηφοδέλτιο που εκφράζει τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό χώρο, που συμμετέχουν οι κομμουνιστές, αλλά και άλλοι αγωνιστές που συμφωνούν με τις θέσεις που προβάλλουμε και παλεύουμε στο συγκεκριμένο χώρο. Στις σημερινές συνθήκες, πρέπει να παλέψουμε ακόμα πιο αποφασιστικά να κατανοηθεί ενιαία η τακτική αυτή, να μην εφαρμόζεται με εκπτώσεις στο όνομα "ιδιομορφιών".

Δεν πρέπει να υπάρξει ούτε μια περίπτωση χωρίς να επιδιωχθεί, στο ψηφοδέλτιο που συγκροτεί η ΕΣΑΚ και η "Δημοσιοϋπαλλική Ενότητα", να πάρουν μέρος και άλλοι εξωκομματικοί, δραστήριοι αγωνιστές, οι οποίοι θέλουν να συσπειρωθούν μαζί μας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτός ο προσανατολισμός είναι γενικός, πρέπει να παλεύουμε αταλάντευτα για την υλοποίησή του. Σήμερα δεν γίνεται παντού συστηματική προσπάθεια για πλατύτερα ψηφοδέλτια με εξωκομματικούς.

Η δυνατότητα για ψηφοδέλτιο συσπείρωσης ταξικών δυνάμεων θα εκφραστεί στο βαθμό, που καθημερινά δουλεύουμε για τη διεύρυνση της παράταξης, για τη συσπείρωση δυνάμεων γύρω από συγκεκριμένα προβλήματα.

Οι ΚΟ και οι παρατάξεις που δουλεύουμε πρέπει να μελετούν τα συμπεράσματα από τις αρχαιρεσίες, ιδιαίτερα σε χώρους που παρά τους αγώνες και τα προβλήματα διατηρούνται υψηλά τα ποσοστά των άλλων παρατάξεων. Απαιτείται επίσης ειδική μελέτη στους χώρους, που διατηρούν υψηλά ποσοστά οι παρατάξεις του ΣΥΝ και του ΝΑΡ.

Η δράση μας στις διοικήσεις και τα προεδρεία των

συνδικαλιστικών οργανώσεων

Η γενική γραμμή που ακολουθήσαμε στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος επιβεβαιώθηκε. Δηλαδή, η τακτική της αποκάλυψης του ρόλου των συνδικαλιστικών ηγεσιών και στελεχών που βάζουν φρένο στους ταξικούς αγώνες, σε συνδυασμό με την προβολή και εκλαϊκευση των αντίστοιχων δικών μας προτάσεων πλατιά στους εργαζόμενους, στους χώρους δουλιάς, στα πρωτοβάθμια σωματεία.

Σήμερα έχουν ωριμάσει οι προϋποθέσεις να θέσουμε πιο αποφασιστικά και πιο ανοιχτά το ζήτημα να παρέμβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ώστε να αλλάξει η σημερινή κατάσταση, να αλλάξει ο συσχετισμός. Να κάνουν δική τους υπόθεση την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Να αναζητήσουν τρόπους συσπείρωσης, να οργανώνουν τους αγώνες τους, παρακάμπτοντας στη συγκεκριμένη στιγμή και τα εκλεγμένα όργανα, που μπαίνουν εμπόδιο στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, στην οργάνωση της αντίστασης σε αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα και μεθοδεύσεις.

Προτείνεται, με πρωτεργάτες την ΕΣΑΚ - "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα", σωματεία που κρατούν συνεπή στάση, να ξεκινήσει πανελλαδική συστηματική εκστρατεία ενημέρωσης και συζήτησης με όλους τους εργαζομένους, για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, την ευθύνη των ηγεσιών των άλλων παρατάξεων. Στις σημερινές συνθήκες, ιδιαίτερη είναι η ευθύνη της ΠΑΣΚΕ, που έχει την πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και τα άλλα όργανα.

Η συγκρότηση των προεδρείων, με βάση την αντιπροσωπευτικότητα, διευκολύνει τη λειτουργία των οργάνων, αποκρούει την προσπάθεια της ΠΑΣΚΕ να επιβάλει την τεχνητή διαίρεση ανάμεσα σε δημοκρατικές και συντηρητικές δυνάμεις, την οποία, ιδιαίτερα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να επιβάλει μετά το 1981. Η συμμετοχή κομμουνιστών σε θέσεις ευθύνης στα προεδρεία των οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος, με βάση την αντιπροσωπευτικότητα των παρατάξεων, δεν εκφράζει, όπως είναι γνωστό, συναίνεση ή συμφωνία με τις θέσεις και τα προγράμματα των άλλων παρατάξεων. Το αντίθετο, είναι θέση ευθύνης για αγωνιστική αντιπολίτευση στη σημερινή κατάσταση που επικρατεί. Αξιοποιείται για να προβάλλεται η συνεπής φιλεργατική φωνή, η συσπείρωση από τα κάτω, η επικοινωνία με τους εργαζομένους στη βάση.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο να λειτουργούν τα προεδρεία και γενικότερα οι διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά ταυτόχρονα να υπηρετούν την ταξική πάλη, την αγωνιστική κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κινήματος. Με αυτό το κριτήριο, οι κομμουνιστές χειρίζονται τα θέματα της συγκρότησης των προεδρείων, των οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος, στήριζαν και στηρίζουν την κατεύθυνση για αντιπροσωπευτικά προεδρεία, ώστε σ' αυτές τις συνθήκες να εξασφαλίζεται το ελάχιστο, που είναι η λειτουργία.

Ο τέτοιος τρόπος συγκρότησης των προεδρείων δεν είναι θέμα αρχής, που ισχύει παντού και πάντα σε όλες τις περιπτώσεις. Στην πορεία και εφ' όσον διαμορφωθούν διαφορετικές συνθήκες, σαν αποτέλεσμα αλλαγής συσχετισμού υπέρ των ταξικών δυνάμεων, θα υπάρξει δυνατότητα εξέτασης και άλλων χειρισμών - επιλογών για τη διαμόρφωση των προεδρείων των οργάνων.

Η συμμετοχή μας σε θέσεις ευθύνης στα όργανα του κινήματος, με βάση την αντιπροσωπευτικότητα, στις σημερινές ιδιαίτερα συνθήκες, πρέπει να συνοδευτεί με ακόμα πιο οξυμένη και ανοιχτή κριτική. Η πείρα δείχνει ότι η αποκάλυψη της κατάστασης, που επικρατεί στα ηγετικά όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι ο μόνος δρόμος που βοηθάει να γίνουν διεργασίες στη βάση των άλλων παρατάξεων, ακόμα και σε στελέχη τους.

Αυτός ο στόχος πρέπει να διαπερνά όλη τη δράση, να είναι ενιαίος, όμως θα υλοποιείται με επιμέρους πλευρές και ευελιξία από χώρο σε χώρο, με βάση την πείρα. Η κριτική και πολεμική μας πρέπει να είναι πάντα τεκμηριωμένη, γιατί οι παρατάξεις που σήμερα φέρνουν ευθύνη για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος ελίσσονται, προχωρούν σε αγώνες, κάτω από την πίεση τη δική μας και την οξύτητα των προβλημάτων, αλλά και "για την τιμή των όπλων", για να προλάβουν την παρέμβαση των εργαζομένων. Εμείς μπορούμε να αξιοποιούμε τους ελιγμούς - ιδιαίτερα σε χώρους που είναι δύσκολη η δράση από τα κάτω - αλλά δεν πρέπει να σπέρνουμε αυταπάτες.

Τα τελευταία παραδείγματα των κινητοποιήσεων των ναυτεργατών και των εργαζομένων ΔΥ στους ΟΤΑ δείχνουν σωστό συνδυασμό της τακτικής όξυνσης της αντιπαράθεσης με τις ηγεσίες ΠΝΟ και ΠΟΕ - ΟΤΑ, αντίστοιχα, της συσπείρωσης δυνάμεων και ανάπτυξης της πάλης.