Εχουμε ήδη μπει στο Τρίγωνο,την περιοχή σε σχήμα τριγώνου που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του νομού, στα σύνορα με Βουλγαρία και Τουρκία. Πανέμορφος τόπος και το Τρίγωνο, καταπράσινος, αλλά εγκαταλειμμένος. Στα 17 χωριά που το απαρτίζουν, πριν 15 χρόνια λειτουργούσαν ισάριθμα σχολεία, μερικά απ' τα οποία πολυδύναμα. Σήμερα λειτουργούν μόνο τέσσερα και αυτά με μικρό αριθμό μαθητών.

Η ερήμωση του τόπου είναι αισθητή. Στους δρόμους των χωριών που περνάμε δεν κυκλοφορεί σχεδόν κανένας. Στο χωριό Δίκαια κάνουμε μια στάση στο Κέντρο Υγείας, έρημο κι αυτό. Μπαίνουμε μέσα και δεν υπάρχει ψυχή, κοιτάζουμε στα γύρω γραφεία, κανείς... ξαφνικά ανοίγει μια πόρτα και μια κοπέλα μας κοιτάζει ξαφνιασμένη, φαίνεται να είναι σπάνιο γεγονός οι επισκέψεις.

Η γιατρίνα μάς λέει ότι στο Κέντρο Υγείας, που εξυπηρετεί όλα τα χωριά του Τριγώνου, υπάρχουν μόνο τρεις γιατροί, ενώ οι εφημερίες γίνονται από τους γιατρούς που κάνουν το αγροτικό τους στις γύρω περιοχές. Οι ελλείψεις είναι αισθητές. Αν συμβεί κάτι σοβαρό και έκτακτο, θα πρέπει ο ασθενής να μεταφερθεί με το ασθενοφόρο, αν φυσικά βρεθεί ο οδηγός του, ο οποίος μετά τη βάρδια του μπορεί να είναι οπουδήποτε, ακόμα και μακριά από το χωριό.

Στο σημείο που φτάνει και τελειώνει η Ελλάδα, στο τελωνείο του Ορμενίου στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, κάποιοι εργαζόμενοι ζητάνε από τους αρμοδίους να τους θυμηθούν. Είναι οι 18 τελωνειακοί υπάλληλοι, που κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανταποκριθούν στις ανάγκες του τελωνείου. Το κυρίαρχο πρόβλημά τους είναι η έλλειψη προσωπικού, τέτοια που δεν μπορούν να πάρουν τις κανονικές άδειές τους, ενώ δημιουργείται πρόβλημα ακόμα και με τις άδειες ασθένειας. Δεν είναι όμως και το μοναδικό πρόβλημα. Οι υπάλληλοι δεν έχουν ούτε τον απαιτούμενο τεχνολογικό εξοπλισμό που θα βοηθούσε το έργο τους.

Δεν υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τον εξονυχιστικό έλεγχο των διερχόμενων αυτοκινήτων, δεν υπάρχει γεωπόνος και κτηνίατρος για τον έλεγχο εμπορευμάτων και ζώων, με αποτέλεσμα αυτοί που τα μεταφέρουν να αναγκάζονται να περιμένουν ώρες ή και μέρες έως ότου καταφέρει να έρθει γεωπόνος ή κτηνίατρος. Ακόμα, δεν υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, ούτε καν ασθενοφόρο και το κοντινότερο οργανωμένο νοσοκομείο είναι σε απόσταση 80 χιλιομέτρων.

Ο χώρος που διεξάγεται ο τελωνειακός έλεγχος είναι διαμορφωμένος μόνο για τον έλεγχο των διαβατηρίων, ενώ το καινούριο κτίριο του ΕΟΤ που κατασκευάστηκε γι' αυτή τη δουλιά και κόστισε 1 δισ. δραχμές, δεν έχει αρχίσει ακόμα να λειτουργεί και παρουσιάζει σοβαρά κατασκευαστικά προβλήματα. Από τη στέγη του τρέχουν νερά στο εσωτερικό, με κίνδυνο να καταστραφούν τα μηχανήματα που έχουν ήδη τοποθετηθεί μέσα στο κτίριο, ενώ οι κακοτεχνίες του μερικές φορές φτάνουν στα όρια του ανέκδοτου, όπως η τουαλέτα με τη γυάλινη και διαφανή πόρτα.

Η "πύλη προς την Ευρώπη", όπως αποκαλούσαν κυβερνητικοί παράγοντες το τελωνείο στο Ορμένιο, τελικά έμεινε μισάνοιχτη. Και βέβαια, μπροστά σ' αυτά τα ζητήματα, θα ήταν υπερβολή να ικανοποιηθεί το αίτημα των υπαλλήλων για δημιουργία γραφείου διασυνοριακής ασφάλισης. Τι σημαίνει αυτό; Τα αυτοκίνητα που μπαίνουν στη χώρα μας πρέπει να διαθέτουν την πράσινη κάρτα της ασφαλιστικής τους εταιρίας, για την κάλυψη των ατυχημάτων που πιθανόν συμβούν στην Ελλάδα, όταν δε διαθέτουν αυτή την κάρτα μπορούν να την προμηθευτούν από τα διασυνοριακά γραφεία ασφάλισης. Στο Ορμένιο δεν υπάρχει τέτοιο γραφείο, οπότε όσοι θέλουν να προμηθευτούν την κάρτα, την προμηθεύονται από τη Βουλγαρία πληρώνοντας το αστρονομικό ποσό των 500 δολαρίων για 15 μέρες, όσοι δε διαθέτουν τα χρήματα, είτε γυρνάνε πίσω, είτε θα πρέπει να διανύσουν μια τεράστια απόσταση για να φτάσουν στα τελωνεία του Προμαχώνα και των Κήπων, όπου λειτουργούν γραφεία.