Δεν πρέπει να μας πιάσουν στον ύπνο, σημειώνει στη συνέντευξή του προς το"Ρ" ο φοιτητής Χημικού Κύριλλος Παπασταύρου, αναφερόμενος στη στάση που πρέπει να κρατήσει το φοιτητικό κίνημα μπροστά στην κλιμακούμενη εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση.

- Οι αλλαγές που προωθούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι σίγουρα αυτό που ζητά το φοιτητικό κίνημα. Ποιον εξυπηρετούν τελικά;

- Αυτό που θέλουν να φτιάξουν είναι μια πολλών ταχυτήτων εκπαίδευση, που θα δίνει πιστοποιητικά γνώσεων από πολλούς και το μεγάλο κεφάλαιο θα αποφασίζει κατά πόσο αυτές οι γνώσεις θα είναι αξιοποιήσιμες γι' αυτό και σε καμία περίπτωση δε θέλει την πλειοψηφία να είναι επιστήμονες. Υπάρχει και μια μειοψηφία που θα βγαίνει με υψηλού επιπέδου επιστημονική γνώση και αυτό θα γίνεται μέσω των μεταπτυχιακών και γενικά τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση, που ενισχύεται σε σχέση με την προπτυχιακή. Και εδώ έρχεται το πάγιο αίτημα των φοιτητών για προπτυχιακή ειδίκευση.

- Αυτό το συνονθύλευμα σπουδών και πτυχίων τι αποτέλεσμα θα έχει;

- Πρώτα από όλα εντείνουν το πρόβλημα που ως τώρα υπάρχει "χτυπώντας" επί της ουσίας τα πτυχία, την επαγγελματική προοπτική με δικαιώματα και κινείται στη γενικότερη λογική της ΕΕ για αφαίρεση κάθε εργασιακού δικαιώματος, χτύπημα κάθε κατάκτησης. Στο πλαίσιο της μεθόδευσης για αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα το πτυχίο μετατρέπεται σε πιστοποιητικό γνώσεων που θα έχει να συναγωνιστεί τα "πτυχία" των ΙΕΚ, των ΕΛΚΥΣ, του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, των ιδιωτικών πια πανεπιστημίων κλπ.

- Πώς αντιδρούν σε όλα αυτά οι φοιτητές;

- Οι φοιτητές σε ζητήματα που έχουν να κάνουν τόσο με την υποβάθμιση των σπουδών τους και την εμπορευματοποίηση της παιδείας είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Με τον τρόπο που περνούν τα μέτρα αυτά, αποσπασματικά, οι φοιτητές είναι δύσκολο να καταλάβουν τι επιδιώκεται. Παρ' όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι αυτή η πολιτική που πάει να εφαρμοστεί αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής που ήδη εφαρμόζεται.

- Πώς εκφράζεται αυτή η συνέχεια;

- Πρώτα απ' όλα στις βασικές επιδιώξεις. Από τη μια υποβάθμιση, μια συντριπτική πλειοψηφία φοιτητών χωρίς ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση, ανειδίκευτοι, έρμαιο στα χέρια των εργοδοτών, από την άλλη ο άξονας της ιδιωτικοποίησης. Είτε αυτό λεγόταν παλιά νόμος Σουφλιά, είτε ΕΟΚικές ντιρεκτίβες της δεκαετίας του '80, είτε σήμερα λέγεται "μέτρα Αρσένη". Σήμερα, η πολιτική είναι πιο επιθετική.

- Η κατ' αρχήν αντίθεση σε αυτά τα μέτρα θα εκφραστεί με αγώνες;

- Το κλίμα που υπάρχει είναι ότι πρέπει να αντισταθούμε στα μέτρα αυτά αλλά και την κατάσταση που ήδη υπάρχει και να δώσουμε και μια προοπτική για μια άλλη παιδεία. Δεν μπορεί αυτό να το κάνει μόνο του το φοιτητικό κίνημα. Η παιδεία αφορά όλους. Τα παιδιά των εργαζομένων είναι αυτά που θα χρεωθούν αύριο αυτή την κατάσταση και γι' αυτό το λόγο η κατεύθυνση, στην οποία προσανατολιζόμαστε είναι η δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης σε αυτή την πολιτική που θα ενώνει όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία με τους φορείς του μαζικού λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση και αυτή και η προηγούμενη μας έχει συνηθίσει όταν η νεολαία δε βρίσκεται στους μαζικούς της χώρους να περνά μέτρα. Αυτό δείχνει βέβαια ότι η κυβέρνηση λαμβάνει υπόψη της τον παράγοντα μαζικό και νεολαιίστικο κίνημα και προσπαθεί να το πιάσει "στον ύπνο", περνώντας μέσα στο καλοκαίρι αυτά τα μέτρα.