Κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας - όπως τόνισε η Καλλιόπη Καρακάση - Μπουντούρογλου - η υγεία είναι μια κατάσταση απόλυτης φυσικής, πνευματικής και κοινωνικής ευημερίας και όχι απλά η απουσία ασθένειας και φυσικών ελαττωμάτων. Το Σύνταγμα της Ελλάδας του 1975 (άρθρο 21, παρ. 3) ορίζει ότι το κράτος πρέπει να μεριμνά για την υγεία των πολιτών. Ωστόσο, η υγεία σήμερα είναι κι αυτή θύμα της κατεδάφισης της κοινωνικής πολιτικής και οδεύει σταθερά στον εναγκαλισμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με τη λογική ότι "για την υγεία μας φταίμε, είμαστε υπεύθυνοι, άρα πρέπει να πληρώσουμε". Το ΕΣΥ είναι βαρύτατα τραυματισμένο με τη συνεχή μείωση των κονδυλίων για τη δημόσια υγεία. Νοσοκομεία κινδυνεύουν να κλείσουν, αυξάνεται η συμμετοχή των εργαζομένων στα νοσήλια και στα φάρμακα.

Ο αναπαραγωγικός ρόλος της γυναίκας και ιδιαίτερα η υγειονομική φροντίδα μέσα από την πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι πλέον ξεχασμένη υπόθεση. Πάρα πολλά νοσήματα, που πλήττουν τις γυναίκες, μπορούν έγκαιρα να διαγνωστούν και να προληφθούν ή να θεραπευτούν, με το σκεπτικό ότι η πρόληψη κοστίζει λιγότερο από τη θεραπεία. Αυτό είναι βέβαιο. Ωστόσο, ο καρκίνος του μαστού και ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι από τα πιο διαδεδομένα νοσήματα. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι το 25% των Ελληνίδων πάνω από 18 ετών δεν έχει κάνει ποτέ γυναικολογική εξέταση και το 57% δεν έχει κάνει "τεστ Παπανικολάου". Ανάλογα ποσοστά υπάρχουν για τη μαστογραφία και για την ψηλάφηση μαστού.

Ο αναπαραγωγικός ρόλος της γυναίκας, δηλαδή η μητρότητα και οι ανάγκες της, ιδιαίτερα σε τομείς μαιευτικής, προληπτικής ιατρικής και γενετικής έχουν χαριστεί ολοκληρωτικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Εμείς ζητάμε μέριμνα για την προστασία των γυναικών σαν φύλο με την εναρμόνιση συστημάτων υγείας προς τις ανάγκες των γυναικών. Πρέπει να υπάρξει επιτέλους προστασία των γυναικών κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, του τοκετού, απαγόρευση της εργασίας των εγκύων και αυτών που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία τη νύχτα και σε τόπους δουλιάς που υπάρχουν βλαπτικοί παράγοντες για το κυοφορούμενο έμβρυο ή τη μελλοντική αναπαραγωγική διαδικασία. Ολα αυτά δε βλέπουμε να χωρούν μέσα στη σύγκλιση των δεικτών προς εκείνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσα σε μια κοινωνική πολιτική διότι αυτή κατεδαφίζεται. Με το κεφάλαιο που λέγεται υγεία οι γυναίκες θα πρέπει μέσα από τον αγώνα τους για την κοινωνική πολιτική να ασχοληθούν ιδιαίτερα, να ενημερωθούν, για να μπει και αυτό στις αιχμές του γυναικείου κινήματος.