Διαφορετική είναι η θέση της Ελληνίδας και Τουρκάλας γυναίκας απέναντι στην εργασία. Η Ελληνίδα, στο κατώφλι του 21ου αιώνα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανεργία, την κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων, με τον κίνδυνο να επιστρέψει πίσω, στους "παραδοσιακούς" ρόλους της. Απ' την άλλη πλευρά, η γυναίκα της Τουρκίας ακόμα αγωνίζεται ν' αποκτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της, ακόμα διεκδικεί την έξοδό της απ' το σπίτι. Ενδεικτικό είναι ίσως το γεγονός πως μόλις το 7% των γυναικών της γειτονικής χώρας δηλώνουν "ανεξάρτητες". Διαφορετικά, λοιπόν, τα προβλήματα των γυναικών των δύο χωρών, όσον αφορά την εργασία, κοινός, όμως, ο παρονομαστής: Οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας.

"Στην Τουρκία, από οικονομικής πλευράς, οι γυναίκες είναι πιο πίσω από τους άντρες, διότι σε οποιαδήποτε εργασία προτιμούνται οι άντρες", τόνισε η Ναζάν Τοκούκογκλου, δικηγόρος. Ανέφερε, μάλιστα, μια δημοσκόπηση που έγινε πρόσφατα στη χώρα της, όπου το 52% των εργοδοτών απάντησαν ότι προτιμούν άντρες στη δουλιά τους, το 83% των γυναικών απάντησαν ότι προτιμούν να είναι σπίτι τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, ενώ το 5% απ' αυτές πιστεύουν ότι είναι σωστό η μητέρα να μένει σπίτι, όταν το παιδί είναι ηλικίας από 1 έως 7 ετών. Εκπληκτικό είναι πως το 80% των γυναικών που ρωτήθηκαν εξέφρασαν την άποψη πως η εργασία δεν τις ευχαριστεί τόσο, όσο οι δουλιές του σπιτιού! "Οι γυναίκες στην Τουρκία εργάζονται στην πλειοψηφία τους σε αγροτικές δουλιές και σε οικογενειακές επιχειρήσεις, φυσικά χωρίς αμοιβή", υπογράμμισε η Ν. Τοκούκογκλου.

Η Τουρκάλα δικηγόρος επισήμανε πως ο βασικός λόγος που οι γυναίκες της χώρας της δεν κατάφεραν ν' αποκτήσουν την οικονομική ανεξαρτησία τους είναι η έλλειψη μόρφωσης. "Βαδίζουμε προς το 2000 και για να προσαρμοστούμε στις ανάγκες της εποχής μας, πρέπει να είμαστε μορφωμένες", υπογράμμισε η Ν. Τοκούκογκλου.

Την εικόνα της Ελληνίδας γυναίκας απέναντι στην εργασία, παρουσίασε η Στέλλα Αμπαζή, πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Χίου. "Το χάσμα ανάμεσα στην τυπική αναγνώριση της ισότητας, στο χώρο της εργασίας, και στην ουσιαστική παραμένει. Υπερεκμετάλλευση, καταπίεση, άνιση αμοιβή για ίδια εργασία, άνισες ευκαιρίες, άνιση επαγγελματική εξέλιξη, είναι φαινόμενα που υπάρχουν σ' όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά κύρια στη χώρα μας", επισήμανε.

Η Στ. Αμπαζή αναφέρθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στη "Λευκή Βίβλο", που ανατρέπουν το μέχρι τώρα ισχύον εργασιακό καθεστώς, λανσάρουν τις ευέλικτες μορφές εργασίας, μίλησε για τη μερική απασχόληση, που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις στη χώρα μας, για την απουσία, ουσιαστικά, του κράτους πρόνοιας, για τη μείωση των κονδυλίων για τη δημόσια κοινωνική πολιτική, που μεταφέρει σημαντικές ευθύνες της πολιτείας στη γυναίκα.

"Χτυπιούνται καθημερινά βασικά δικαιώματα, κατακτήσεις, ωράρια, αμοιβές, οι συλλογικές συμβάσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα τμηματικά καταργούνται. Αν οι εργαζόμενες δεν αντιδράσουν μέσα απ' το συνδικαλιστικό και γυναικείο κίνημα, δεν είναι δυνατόν να αποτραπεί η πορεία που διαγράφεται", κατέληξε η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Χίου.