Οι θάνατοι απ' τα ναρκωτικά είναι η πιο δραματική συνέπεια της χρήσης των εξαρτησιογόνων ουσιών. Την τελευταία δεκαετία πέθαναν 990 άνθρωποι από ναρκωτικά (βλέπε και πίνακα).

Ομως αυτός ο κατάλογος του θανάτου αποκαλύπτει μια απ' τις βασικότερες κοινωνικές πλευρές του φαινομένου: Οτι η πλειοψηφία των τοξικομανών είναι άνεργοι. Οι 592 νεκροί - ή ποσοστό 60% του συνόλου της τελευταίας δεκαετίας - ήταν άνεργοι.

Εξίσου αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία απ' τις θεραπευτικές κοινότητες.

• Σε ημερίδα του ΚΕΘΕΑ που έγινε στον Πειραιά (23.10.1996), αναφέρθηκε ότι 73% των νέων απ' τον Πειραιά, που απευθύνθηκαν στις κοινότητές του, ήταν άνεργοι.
• Σύμφωνα με στοιχεία της μονάδας απεξάρτησης "18 Ανω", το 90% των παιδιών που μπαίνουν στα προγράμματα είναι άνεργοι. Κάθε χρόνο μπαίνουν στο "18 Ανω" 100 άτομα και βγαίνουν άλλα τόσα. Από αυτούς που τελειώνουν τα προγράμματα υποτροπιάζει το 20%. Και απ' αυτούς τους 20 που υποτροπιάζουν, οι 18 είναι άνεργοι ή έχουν μη σταθερή επαγγελματική αποκατάσταση.

Το 60% των θεραπευομένων παιδιών στο "18 Ανω" δηλώνουν ανειδίκευτοι. Το "18 Ανω" συνεργάζεται κυρίως με ιδιωτικές σχολές που καλύπτουν ένα 20%, ενώ το υπόλοιπο 40% διεκδικεί μια θέση εργασίας ως ανειδίκευτου εργάτη. Λείπουν οι χώροι διαμονής και δε δίνεται σπουδαστικό επίδομα. Το "18 Ανω" πριν ενάμιση χρόνο απευθύνθηκε στον ΟΑΕΔ - που συμφώνησε για την αναγκαιότητα - αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα.

Επειτα, σύμφωνα με στοιχεία του "18 Ανω", εκδηλώνεται ένα είδος κοινωνικού ρατσισμού. Μόλις το 0,04% των βιοτεχνιών απαντά σε αγγελίες για εργασία απεξαρτημένων ατόμων.

Κατά την παρουσίαση των μέτρων της κυβέρνησης (9.4.1996), ο υφυπουργός Υγείας Μ. Σκουλάκης απευθύνθηκε στην ευαισθησία των εργοδοτών για να απασχολήσουν τους απεξαρτημένους νέους - εκμεταλλευόμενοι τα προγράμματα του ΟΑΕΔ - και ανακοίνωσε ότι βρήκαν δουλιά 110 άτομα από όλους τους απεξαρτημένους νέους.

Επίσης, σύμφωνα με την Ψυχιατρική Κλινική, το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έχει αυξηθεί μόνο ο συνολικός αριθμός αυτών που έχουν χρησιμοποιήσει ναρκωτικά από το 1984 μέχρι το 1993 αλλά και η συχνότητα χρήσης. Πληθαίνουν δηλαδή τα άτομα που δεν περιορίζονται απλώς στη δοκιμή ναρκωτικών, αλλά τα χρησιμοποιούν περισσότερες από μία ή δύο φορές. Κατά την Ψυχιατρική Κλινική 131.000 άτομα έχουν κάνει συστηματικότερη χρήση (τρεις ή περισσότερες φορές) και 77.400 δέκα ή περισσότερες φορές στη ζωή τους. Η τάση, αναφέρει η πανεπιστημιακή κλινική, για συστηματικότερη χρήση ναρκωτικών επιβεβαιώνεται και από την αύξηση κατά την περίοδο 1984 - 1993 του ποσοστού των ατόμων που δηλώνουν ότι πήραν "ναρκωτικά" μέσα στον τελευταίο χρόνο ή τον τελευταίο μήνα. Η εκτίμηση σε αριθμούς ανέρχεται σε 57.000 και 29.300 άτομα αντίστοιχα.

Κατά καιρούς ακούγονται διάφορες απόψεις, όπως ότι οι τοξικομανείς - με την έννοια ως τρόπο ζωής - στην Ελλάδα είναι 100.000. Κατά την άποψη της Κ. Μάτσα,ο αριθμός των τοξικομανών στην Ελλάδα υπολογίζεται, κατά προσέγγιση, σε 50.000 - 70.000 και υπογραμμίζει: "Σκόπιμα κάποιοι κύκλοι, συνηγορούντων και κάποιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, διογκώνουν τον αριθμό. Η ποσοτική διόγκωσή του συναρτάται με σκοπιμότητες, κύρια ιδεολογικές, πολιτικές και οικονομικές, αφού αποτελεί το κύριο επιχείρημα που επικαλούνται οι υπέρμαχοι της νομιμοποίησης των ναρκωτικών.

Στην προσπάθειά τους αυτή, οι κύκλοι βρίσκουν πρόθυμο αρωγό τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου και της τηλεόρασης, που, μέσα από το κλίμα της ναρκο-λαγνείας που δημιουργούν, αποβλέπουν στη χειραγώγηση της συνείδησης των πολιτών, αποσπώντας την προσοχή από άλλα φλέγοντα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, συσκοτίζοντας τον προβληματισμό για τα βαθύτερα αίτια του κοινωνικού αυτού φαινομένου, πολώνοντας τη συζήτηση ανάμεσα στη μεγαλύτερη ακόμα καταστολή και τη νομιμοποίηση και, τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, αποσπώντας τεράστια κέρδη από την αυξημένη τηλεθέαση".