Το θεραπευτικό πρόγραμμα που θα πρέπει να ακολουθεί η κάθε Θεραπευτική Κοινότητα, εξαρτάται από τον τοξικοεξαρτημένο που αντιμετωπίζει κάθε φορά, εφόσον στο πρόβλημα των τοξικομανών είναι αδύνατο να υπάρξει μία και μόνο απάντηση.

Οι παραπάνω επισημάνσεις ανήκουν στον καθηγητή Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Ρώμης Λουίτζι Κανκρίνι,ο οποίος ήταν ο κύριος εισηγητής στη χτεσινή ημερίδα, με θέμα τη Συστηματική προσέγγιση στις ουσιοεξαρτήσεις,που οργάνωσαν χτες το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ), η μονάδα απεξάρτησης "18 Ανω" και το Ελληνικό Τμήμα του Σωματείου των Ευρωπαίων Επαγγελματιών - Λειτουργών για την Αντιμετώπιση της Ουσιοεξάρτησης (ITACA).

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν η πρόεδρος του ΔΣ του ΨΝΑ Κατερίνα Αποστόλου,ο πρόεδρος του ITACA Γιάννης Λιάππας και η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑΜένη Μαλλιώρη.

Αναφορικά με το διαχωρισμό της εξάρτησης από την τοξικομανία, ο Λ. Κανκρίνι υπογράμμισε ότι στην εξάρτηση ο νέος παίρνει μεν ναρκωτικά, ωστόσο δε "ζει" γι' αυτά, ενώ στην τοξικομανία όλη του η ζωή στρέφεται γύρω από αυτά. "Η κατάσταση όμως της εξάρτησης, μπορεί να καταλήξει και σε τοξικομανία, όταν το άτομο που κάνει μία "συμβατή" χρήση ναρκωτικών αντιμετωπίσει μία ισχυρή σύγκρουση στην οποία δε θα μπορέσει να αντιδράσει", είπε ο Ιταλός καθηγητής.

Πάντως ο Ιταλός καθηγητής, με βάση τα αποτελέσματα μιας έρευνας στη χώρα του, έδωσε και ένα αισιόδοξο μήνυμα: "Η ομαλή, είπε, ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο έχουν σαν αποτέλεσμα την έλλειψη κινδύνου να πέσει αυτό το παιδί στα ναρκωτικά".