Βέβαια, απ' όλα τα προηγούμενα, βγαίνουν κι άλλα, σοβαρά και κρίσιμα συμπεράσματα. Οπως, για παράδειγμα, ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες ουσιαστικής και προς όφελος του λαού ανάπτυξης της χώρας ή οι δυνατότητες ικανοποίησης των λαϊκών αιτημάτων.

Για φανταστείτε, τι δισεκατομμύρια και τι τρισεκατομμύρια οδεύουν κάθε χρόνο, με χίλιους δυο τρόπους και μορφές, προς τα θησαυροφυλάκια των "αετονύχηδων" της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", δηλαδή της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου, ξένης και ντόπιας! Πόσα άλλα ξοδεύονται σε έργα αμφίβολης - τουλάχιστον - σκοπιμότητας και χρησιμότητας, μόνο και μόνο για να θησαυρίσουν κάποιες πολυεθνικές και για να κάνουν το "κομμάτι" τους οι κυβερνώντες;

Θέλετε και παραδείγματα; Τι χρειάζεται η χώρα ένα αεροδρόμιο, δυναμικότητας 50 εκατομμυρίων επιβατών το χρόνο; Και όμως, με τέτοιες προδιαγραφές, κατασκευάζεται το αεροδρόμιο των Σπάτων. Γιατί πρέπει να κατασκευαστεί σήμερα - σε πρώτη, δηλαδή, προτεραιότητα - η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, όταν η σιδηροδρομική σύνδεση της Ηπείρου με την πρωτεύουσα και εφικτή είναι και ασύγκριτα οικονομικότερη και συμφερότερη και θα μειώσει το χρόνο μετάβασης στις 5 μόλις ώρες; Και, πολύ περισσότερο, όταν υπάρχουν δοκιμασμένες τεχνικές λύσεις, και για τη γρηγορότερη σύνδεση του στενού, με φέρι μποτ, που δε θα σταματούν με την παραμικρή θαλασσοταραχή;

Είπαμε, όμως, πρέπει να λειτουργούν οι "νόμοι της αγοράς". Αφού πήραν οι Γερμανοί το αεροδρόμιο των Σπάτων, να μην πάρουν και οι Γάλλοι ένα μεγάλο έργο; Ε, ας γίνει και η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου! Και πληρώνει ο ελληνικός λαός...