Τρανό πανηγύρι της Ανοιξης, αύριο, και της εργατικής πάλης. Σμίγουν τα μύρα της μαγιάτικης γης με τους παιάνες ηρωικών αγώνων και θυσιών και μας καλούν όλους στη μεγάλη γιορτή. Ας βάλουμε, λοιπόν, ένα κόκκινο γαρίφαλο στο πέτο, ας σηκώσουμε τη γροθιά ψηλά κι ας ξεχυθούμε να τιμήσουμε τους ηρωικούς εργάτες που έπεσαν, το 1886 στο Σικάγο διεκδικώντας το οκτάωρο και άλλα δικαιώματά τους. Ας ξεχυθούμε να τιμήσουμε ακόμη, τους ένδοξους εργάτες που ξεσηκώθηκαν, το 1936, στη Θεσσαλονίκη και έπεσαν από τις σφαίρες των οπλοφόρων της ολιγαρχίας. Ας ξεχυθούμε, τέλος, να τιμήσουμε, όπως αξίζει, τις χιλιάδες των εργατών, που σε εποχές χαλεπές, αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση και μοναδικό θάρρος για να κατακτηθούν θεμελιώδη εργατικά δικαιώματα και πλήρωσαν τελικά τους αγώνες τους με συλλήψεις, φυλακές και εξορίες. Μακρά και ηρωική η ιστορία του εργατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο και ειδικά εδώ. Και δίδαγμα από την πορεία και την ιστορία του κινήματος ένα και μόνο: Πως ό,τι κι αν κέρδισαν οι εργάτες ήταν αποτέλεσμα αγώνων και θυσιών, διότι η άρχουσα τάξη ποτέ δε χαρίζει κάτι. Απλώς αναγκάζεται και δίνει, μόνον ό,τι κατορθώσεις να της πάρεις.

Πρωτομαγιά του 1997, ο κόσμος όλος ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σκοινί και οι Ελληνες εργαζόμενοι αγκομαχούν, βαδίζοντας προς το Μάαστριχτ. Η μονόπλευρη λιτότητα τους έχει τσακίσει, η ανεργία τους έχει εξουθενώσει, η άγρια φορολογία τους έχει γονατίσει και η ακρίβεια της "ελεύθερης αγοράς" τους έχει αδειάσει εντελώς το πορτοφόλι. Και σαν να μην φτάνει όλη αυτή η λαίλαπα έρχεται τώρα η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του κ. Σημίτη και ζητάει να αρπάξει από την εργατική τάξη και τα τελευταία "κεκτημένα", που απόμειναν σε αυτή. Νάτην έτοιμη είναι να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας για να ξεχυθούν όλα τα δεινά επάνω στους εργαζόμενους, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να τους καλεί σε... διάλογο. Τι διάλογος όμως να γίνει όταν όλες οι σχετικές αποφάσεις είναι προειλημμένες; Ας πάνε να "μιλήσουν" με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, για να μην τραβήξουν και πολύ αυτές οι άθλιες συζητήσεις. Διότι τι άλλο από ένα απλό "οκέι" μπορούν να πουν οι "καπελωμένοι";

Πρωτομαγιά του 1997 και οι Ελληνες εργαζόμενοι την υποδέχονται λεηλατημένοι από τις συνεχείς κυβερνητικές επιθέσεις και αφαιμάξεις. Η ψυχή τους όμως ακούρσευτη έμεινε κι αυτή είναι που θα ξεχυθεί αύριο, εκεί στο Σύνταγμα, και θα δείξει όλη τη δύναμή της και όλο το μεγαλείο της. "Οχι στην απάτη του Μάαστριχτ" θα βροντοφωνάξει, "Οχι στην αφαίμαξη των πολλών από τους λίγους", "Οχι στα νέα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης". Και η κραυγή του εργαζόμενου λαού δε θα είναι απλώς φωνή οργής, αλλά όρκος για συνεχή και ανυποχώρητη πάλη, μέχρι να δικαιωθούν οι πόθοι και τα όνειρά του.