Σιγά, ρε σύντροφοι, μη βαράτε όλοι μαζί. Δεν είπα τίποτα κακό. Απλώς, ότι συντάσσομαι με την άποψη του Γεωργίου Παπανδρέου (εγγονού). Οπως ο Πέτρος Κουναλάκης και η λοιπή παλιοπαρέα της "Προόδου". Ανοιχτό μυαλό ο Γιώργαρος. Και μεταμοντέρνος, βέβαια. Αφησε οργιές πίσω του τον Σημίτη, τον Πάγκαλο, την Βάσω - ας μην αναφέρω τώρα τον κάθε υπουργό, αναπληρωτή και υφυπουργό. Πύραυλος έγινε ο άτιμος (με την καλή έννοια). Αμερικανοπαίδι κατά το ήμισυ, το φιλοσόφησε: Μαριχουάνα εκεί, χασίσι εδώ. Μπίζνα και άγιος ο Θεός. Μπορεί και επιδοτούμενη! Στην επόμενη Σύνοδο των Βρυξελλών, θα το θέσει επί τάπητος. Αλλά, προπαντός, η περιφρούρηση της ελευθερίας του ατόμου (δεν έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα, Διονύσιε Σολωμέ!). Γιατί να στερηθεί, δηλαδή, η ελληνική νεολαία το συνταγματικό της δικαίωμα να επιλέξει τη μαστούρα και την ξάπλα από τη μόρφωση και τη δουλιά;

Α, όλα κι όλα, μην τολμήσετε να μου θίξετε εμένα την ελεύθερη πτώση μου. Για μένα, η ελευθερία είναι πράγμα ιερό και απαραβίαστο. Γι' αυτό εγκρίνω ολόψυχα την ιδέα του Νέου. Ακόμα κι αν τη θεωρώ καθαρά ψηφοθηρική - διότι, πώς θα τον ψηφίσει η νεολαία, αν δεν ικανοποιήσει ένα από τα πάγια αιτήματά της, που είναι η ελεύθερη χρήση (σγαρδέλι το κοπέλι, άμα λάχει) κανναβουριού; Τι κουκιά θα μετρήσει στους χώρους των υπαρχόντων πρεζάκηδων; Από λίγα έως ελάχιστα. Ενώ, αν πιάσει το σφυγμό της εν δυνάμει μαστουρόμαζας, έδεσε το γάιδαρό του. Θα τον ψηφίσει μέχρι και η γιαγιά της Νίτσας, που άκουσε τα καλά νέα στο χωριό κι άρχισε να χοροπηδά σαν κοριτσάκι, γιατί την είχε δοκιμάσει κι αυτή την τζούρα της το '50 και η θολούρα την έφτιαχνε.

Κοιτάξτε, δεν το κάνω μόνο φυσικά για την ελευθερία του ατόμου. Σκέπτομαι και την πάρτη μου. Οχι, δεν είμαι μαστουροδίαιτη. Οχι, χασίσι δεν πρόκειται να φουμάρω, μα ούτε και απλό τσιγάρο δε βάζω στο στόμα μου. Αυτό, όμως, το ξέρω εγώ, έτσι; Ο Γιώργαρος δεν το ξέρει. Τα καρακόλια δεν το ξέρουν. Ούτε ο εισαγγελέας. Εγώ, λοιπόν, δικοί μου, θα την πιάσω την καλή. Εχω κάτι γλάστρες με σπαράγγια, θεριά, μη βασκαθούνε. Θα τα στείλω και θα φυτέψω κανναβουριές. Αυτά παίρνουν τον κατήφορο, αυτές θα παίρνουν τον ανήφορο. Ε, και; Αμα ρίξουν το μπόι τους, αφ' ενός θα έχω πρασινάδα και ίσκιο, αφ' ετέρου θα πλουτίσω. Οι ετικέτες τους θα λένε "προς ιδίαν χρήσιν". Εγώ - το εννοήσατε, ε; - θα το πουλώ! Θα το ξαμολήσω στις πιάτσες και τα φράγκα ντάγκα - ντάγκα θα γλιστρούν στην απομέσα.