Την τοποθέτηση του "ΣΥΝ", σχετικά με τη συνάντηση Κλίντον - Σημίτη, σχολιάζαμε στο χτεσινό "Ρ", σημειώνοντας πως είναι κομμάτι δύσκολο να παριστάνεις τον αντιπολιτευόμενο, όταν στην πραγματικότητα πρεσβεύεις την ίδια πολιτική.

Ισως, για να μας επιβεβαιώσει, η ηγεσία του "ΣΥΝ" προχώρησε και σε δεύτερη - μακροσκελέστατη μάλιστα - τοποθέτηση, για το ίδιο θέμα. Σ' αυτή, από τη μια σημειώνουν: "Τα αυτόνομα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή στεγάζουν τις μόνιμες επιδιώξεις της Τουρκίας και προωθούν την αμερικανική επιδιαιτησία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για νέα τάξη πραγμάτων στο Αιγαίο. Αυτός είναι ο πυρήνας του προβλήματος των ελληνοτουρκικών και ελληνοαμερικανικών σχέσεων...". Και από την άλλη: "Η επίσκεψη του κ. πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ανέδειξε τις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ελλειψη ενημέρωσης και συνεννόησης των κομμάτων. Απουσία επεξεργασμένων προτάσεων. Ελλειψη δέσμης πρωτοβουλιών... σταθερή στρατηγική..., σαφή πλεύση..., ευρύ σχεδιασμό κινήσεων..., έλλειψη συντονισμού...".

Αυτές είναι οι - χρόνιες μάλιστα - αδυναμίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Και μεις που πιστεύαμε ότι είναι η πολιτική λογική της υποτέλειας, η οποία μάλιστα βρίσκεται στον προαναφερόμενο "πυρήνα του προβλήματος"...

Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η αντιμετώπιση των "αυτόνομων στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ και της επιδιαιτησίας τους στην περιοχή" είναι πρόβλημα τεχνικό και όχι πολιτικό. Κάποιων επιμέρους διορθωτικών κινήσεων, π. χ. η συγκρότηση μιας Διακομματικής Επιτροπής, όπου θα λένε τα κόμματα τις απόψεις τους και να μην τσακώνονται ο Πάγκαλος με τον Αρσένη...

Αν αυτά γίνουν, τότε ο Μπ. Κλίντον θα γίνει κι αυτός αρνάκι...