Σπάσαμε φέτος το ρεκόρ των θανατηφόρων πασχαλιάτικων τροχαίων ατυχημάτων: 34 στον αριθμό, ενώ το προηγούμενο ήταν το 1993 με 33. Πάνω από 260 τροχαία και 360 τραυματισμοί συμπληρώνουν το μακάβριο αυτό φαινόμενο, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο στις μεγάλες εξόδους από την Αθήνα. Οι αιτίες είναι πολλές και έχουν αναφερθεί ουκ ολίγες φορές. Ξεκινούν από το άθλιο οδικό δίκτυο, την κακή σήμανση, την ελλιπή αστυνόμευση, την επικίνδυνη οδήγηση (που συνδυάζεται με εκατοντάδες χιλιάδες μαϊμούδες - διπλώματα), την παντελή έλλειψη κυκλοφοριακής αγωγής και τέλος με την ιδεολογία πολλών νεοελλήνων, οι οποίοι μέσω του αυτοκινήτου προσπαθούν να αυτοεπιβεβαιωθούν, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους και προπαντός των άλλων. Σοβαρές είναι οι ευθύνες των σχετικών υπουργείων (Δημόσιας Τάξης, ΥΠΕΧΩΔΕ, Συγκοινωνιών) που κάθε χρόνο αναλίσκονται σε διακηρύξεις που ξεχνιούνται λίγες μέρες μετά, αφού ξεθυμάνει η συζήτηση στα τοκ σώου και τα παράθυρα". Δυστυχώς δεν είδαμε ποτέ να παραιτείται ένας υπουργός ή στρατηγός της τροχαίας γι' αυτό το κατάντημα. Η λέξη ευθιξία έχει τοποθετηθεί κι αυτή στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας", όπως και τόσες άλλες, από τη "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση.

Θύμα εκατοντάδες πανύψηλα δέντρα που για χρόνια ήταν στολίδι στο ποτάμι της Καλλιθέας. Στα πλαίσια της κάλυψής του (γιατί άραγε, τους περισσεύουν χρήματα) κόπηκαν με το βαρβαρότερο τρόπο στα πλαίσια των αναπτυξιακών οραμάτων της δημοτικής αρχής. Που δε σταματάνε εκεί φυσικά. Γιατί επιχείρησε να βάλει τέλη στάθμευσης στους δρόμους. Γρήγορα τα πήρε πίσω φυσικά, γιατί υπήρξε γενικότερη κατακραυγή και συζητά τη χορήγηση καρτών στους μόνιμους κατοίκους (για ένα αυτοκίνητο) κ.ά. Τα δέντρα φυσικά δεν έχουν στόμα να μιλήσουν, αλλά το τσιμέντο τι θα προσφέρει σε μια πόλη που δεν έχει ίχνος πράσινου;

Από πασόκο πρόεδρο κοινότητας, από αυτές που σχεδιάζεται να γίνει η νέα χωματερή. "Κάνω έκκληση στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ που διακρίνεται για τα φιλοπεριβαλλοντικά του αισθήματα".

Ο μέσος άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του καταναλώνει κρέας που αναλογεί σε 8 αγελάδες (αδιακρίτως βαθμού τρέλας), 36 γουρούνια, 36 πρόβατα, 15 κουνέλια και 750 πουλερικά. Ζωή να 'χουμε..

Το παραπάνω θέμα διαπραγματεύεται ο δρ. Α. Αθανασάκης στο πέμπτο κατά σειρά βιβλίο του (εκδ. ΣΑΒΒΑΛΑ) με το οποίο προσπαθεί να διερευνήσει, παράλληλα με τις παιδαγωγικές κατευθύνσεις των φυσικών επιστημών, τις σχέσεις τους με την κοινωνία, την οικονομία και την τεχνολογία. Γνωστός στο χώρο της οικολογίας - και πιο συγκεκριμένα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης - ο Α. Α. δεν παραλείπει σ' ένα τόσο εξειδικευμένο βιβλίο που απευθύνεται σε συγκεκριμένη ομάδα αναγνωστών (φυσικούς, χημικούς και βιολόγους) να αφιερώσει το ένα από τα πέντε κεφάλαια στη σχέση οικολογίας - περιβαλλοντικής αγωγής - φυσικών επιστημών. Κάτι σημαντικό, γιατί είναι πάγια θέση μας, που είχαμε την ευκαιρία να διατυπώσουμε σε παλιότερα σημειώματα, ότι η περιβαλλοντική αγωγή πρέπει να διαχυθεί σ' όλα τα μαθήματα του σχολικού προγράμματος και να μην καθιερωθεί σαν μάθημα καπέλο. Παράλληλα να διατηρηθεί ο εθελοντικός χαρακτήρας μαθητών - εκπαιδευτικών στα προγράμματα Π.Α. Είναι γνωστοί οι κίνδυνοι αν υπάρξει άμεσος έλεγχος από το ΥΠΕΠΘ σ' ένα τόσο ευαίσθητο τομέα. Είναι ικανοί να φτιάξουν εγχειρίδια που να αναφέρουν το Μέγαρο Μουσικής ως το σημαντικότερο οικο - πολιτιστικό επίτευγμα του 20ού αιώνα και το αεροδρόμιο Σπάτων ως τη μοναδική διέξοδο για την οικονομική απογείωση της χώρας. Κάτι που πρέπει να εμποδίσουμε να γίνει.