Τα εκατοντάδες χιλιάδες κόκκινα λάβαρα, που πλημμύρισαν προχτές, Πρωτομαγιά, την Αβάνα, είναι τα λάβαρα της Επανάστασης, αλλά όχι μόνο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες γροθιές, που ενώθηκαν προχτές στην Αβάνα, τα εκατοντάδες χιλιάδες στόματα, που βροντοφώναξαν "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΘΑΝΑΤΟΣ", είναι η φωνή και η δύναμη της Επανάστασης, αλλά όχι μόνο. Αυτό το ανθρώπινο ποτάμι, που πλημμύρισε την πρωτεύουσα της Κούβας, αυτός ο αδούλωτος λαός, που δεν εννοεί να συνθηκολογήσει με τον ιμπεριαλισμό, είναι το λάβαρο, η φωνή, η δύναμη και η τιμή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι το μεγάλο "ναι" στο μέλλον του κόσμου. Είναι το μεγάλο "όχι" στη βαρβαρότητα.

Ο λαός της Κούβας, που προχτές διαδήλωσε την απόφασή του να μην υποκύψει, και κυρίως να μην προδώσει, έστειλε το δικό του μήνυμα στην Ιστορία. Το μήνυμα, που ο Μαγιακόφσκι το περιέγραφε στις αρχές του αιώνα με τους στίχους "έτσι κι αλλιώς, η Γη θα γίνει κόκκινη. Η κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο".

Η Κούβα και ο λαός της είναι η απόδειξη πως η ελπίδα και ο αγώνας για έναν κόσμο χωρίς τις χειροπέδες του κεφαλαίου δεν είναι ουτοπία. Είναι η απόδειξη πως ό,τι και να κάνουν όσοι θέλουν να πνίξουν την ανθρωπότητα στο αίμα και στη δουλεία, ό,τι εκβιασμούς και δεσμά και να "χτίσουν", δεν μπορούν να φυλακίσουν και να υποτάξουν το "αύριο".