Δημήτρης Βλησίδης

Νομαρχιακή Επιτροπή Χανίων

Νομίζω ότι το σοβαρότερο από τα θέματα που απασχολούν το Συνέδριό μας είναι το Σχέδιο Προγράμματος και ιδιαίτερα το κεφάλαιό του που αναφέρεται στα προβλήματα της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό. Σχετικά μ' αυτό θέλω να εκφράσω κάποιες, από εμπειρία, απόψεις μου.

Πρώτο: Η συγκρότηση, ανάπτυξη και πάλη του μετώπου δεν είναι μόνο αντικειμενική ανάγκη, αλλά και αντικειμενική δυνατότητα, καθώς η πορεία ενσωμάτωσης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η πολιτική της υποτέλειας συνθλίβουν όχι μόνο τους εργαζόμενους, αλλά και τα ευρύτερα στρώματα των εκμεταλλευομένων της ελληνικής κοινωνίας.

Για να προωθούμε αυτή την υπόθεση χρειάζεται, πριν απ' όλα, να έχουμε ως Κόμμα, σωστή πολιτική τόσο στις γενικές κατευθύνσεις της, όσο και στις επιμέρους φάσεις της αγωνιστικής πορείας. Πολιτική, που όχι μόνο θα εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων σωστά, απλά και κατανοητά απ' αυτούς, αλλά και θα εκφράζεται στην καθημερινή πράξη δημιουργικά, συσπειρωτικά. Τα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτικής προσπαθούμε να επεξεργαστούμε συζητώντας το Σχέδιο Προγράμματος, τώρα εδώ.

Δεύτερο: Για να αναπτύσσεται σωστά και με επιτυχία η προσπάθεια συγκρότησης του μετώπου, χρειάζεται να έχουμε σταθερά και αποφασιστικά ανοιχτά τα μέτωπα της πάλης, ενάντια τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή παρέκκλιση, ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό. Οχι μόνο γιατί οι συνθήκες είναι τέτοιες που ευνοούν την ανάπτυξη και των δυο, αλλά και γιατί η ιστορία διδάσκει πως το Κόμμα εύκολα περνά από τη μια παρέκκλιση στην άλλη. Τρίτο: Χρειάζεται να ξεπεραστεί η εσωστρέφεια, το μούδιασμα και το κλείσιμο των οργανώσεών μας στον εαυτό τους. Να ξεπεραστεί η δυσπιστία και η απασχόλησή τους μόνο με εσωκομματικά, πολλές φορές και ανύπαρκτα προβλήματα. Χωρίς δεσμούς με τον εργαζόμενο λαό, που καθημερινά θα δυναμώνουν, δεν μπορούν οι οργανώσεις μας να προωθούν την υπόθεση του μετώπου.

Τέταρτο: Το Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο δε θα κτιστεί μέσα στα γραφεία και στους κύκλους ακαδημαϊκών συζητήσεων. Θα κτιστεί μέσα στο καμίνι της καθημερινής ταξικής πάλης, για τα μεγάλα και μικρότερα προβλήματα των εργαζομένων και όλων των καταπιεζομένων της χώρας. Ταξικής πάλης, που δεν πρέπει να αμφιβάλουμε, αλλά να προετοιμαζόμαστε για την πολύμορφη και ανελέητη όξυνσή της προοπτικά. Δε θα κτιστεί το Μέτωπο μια κι έξω, ούτε μπορούν, ούτε είναι σωστό να καθοριστούν από τώρα οι λεπτομέρειες της μορφής που θα πάρει στις διάφορες φάσεις του αγώνα και τελικά. Εχοντας επεξεργαστεί σωστά την πολιτική μας, χρέος των κομμουνιστών και των οργανώσεών μας είναι μέσα στους αγώνες να κατακτούν την τέχνη και την τεχνική των συσπειρώσεων, από τις απλές στις πιο σύνθετες μορφές ως την τελική της παλλαϊκής μετωπικής συγκρότησης.

Πέμπτο: Για να κτίζεται σωστά το Μέτωπο, να προσανατολίζεται και να αναπτύσσει αγώνες στη σωστή κατεύθυνση, πρέπει να εξασφαλίζεται η ηγεσία του από το Κόμμα και ευρύτερα από την εργατική τάξη. Αυτό ούτε εξυπακούεται, ούτε δεδομένο πρέπει να θεωρείται, ούτε θα μας παραχωρηθεί από κανέναν αυτή η ηγεσία.

Την ηγεσία του Α-Α-Δ Μ θα την κατακτούν οι κομμουνιστές με τη σωστή πολιτική, την πρωτοπορία και την αυτοθυσία τους στον αγώνα. Χωρίς αγώνα και θυσίες, δε σε αναγνωρίζουν οι μάζες, επειδή απλά ισχυρίζεσαι ότι είσαι κομμουνιστής.

Εκτο: Για να μπορεί το Κόμμα να αναδείχνεται πρωτοπόρος και ηγέτης, να αναγνωρίζεται στο Μέτωπο, χρειάζεται να σφυρηλατεί ασταμάτητα την ιδεολογική, οργανωτική και πολιτική του ενότητα. Χωρίς ιδεολογική καθαρότητα, δημιουργική αφομοίωση και έκφραση στη ζωή του Μαρξισμού - Λενινισμού, καθώς και συσπείρωση των κομμουνιστών σ' αυτή τη βάση, δεν μπορεί να προωθείται η υπόθεση του Μετώπου, ούτε να κατακτιέται η ηγεσία του από το Κόμμα.

Εβδομο: Από όλους μας αναγνωρίζεται η ιδεολογική μας καθυστερήσει, είναι αναμφισβήτητα χαμηλό το γενικό μορφωτικό επίπεδο. Η καθυστέρηση αυτή ήταν πάντα σοβαρό αρνητικό στοιχεία για την κομματική ζωή και δράση. Σήμερα, στην εποχή της επιστημονικοτεχνικής έκρηξης, της συσσώρευσης πληροφοριών και γνώσεων και διάδοσής τους με πρωτοφανείς ταχύτητες, η καθυστέρησή μας αυτή είναι όχι απλά επιζήμια και ανασταλτική, αλλά ολέθρια. Πρώτο μέλημά μας η οργάνωση της ιδεολογικής δουλιάς μέσα στο Κόμμα. Ιδεολογικής δουλιάς, που δε θα κατευθύνεται στην αποστήθιση του Μαρξισμού - Λενινισμού σε τσιτάτα των κλασικών, αλλά θα φωτίζει τη σύγχρονη πραγματικότητα με το φως της αθάνατης κοσμοθεωρίας μας. Χωρίς γνώση από τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος, τουλάχιστον σε γενικές γραμμές της σημερινής, διεθνώς και εθνικά, πραγματικότητας, δεν μπορεί το Κόμμα να ασκεί σωστά τον οργανωτικό και καθοδηγητικό του ρόλο.

Τέλος, με βάση και την πρόσφατη εμπειρία είναι ανάγκη να καταβάλλεται καθημερινή προσπάθεια εσωκομματικά για την υπεράσπιση και καλλιέργεια της κομματικής ηθικής, του ήθους του κομμουνιστή. Να ριζώνει και να αναπτύσσεται η αρετή της αυτοθυσίας για την υπόθεση του Κόμματος και του λαού, της συντροφικότητας και όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που διέκριναν τους συντρόφους μας, που έδωσαν και τη ζωή τους για τα ιδανικά μας. Ανεκτίμητες είναι οι καταβολές, το κεφάλαιο που διαθέτει το Κόμμα μας από την άποψη αυτή και ζωτική η ανάγκη να μεταλαμπαδευτούν στη σημερινή και στις ερχόμενες γενιές κομμουνιστών της πατρίδας μας.

Νομίζω, σύντροφοι, πως κάπως έτσι πρέπει να σταθούμε μπροστά στα καθήκοντα που θα βάλει το Συνέδριό μας και στη δουλιά για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό.