Μάρκος Σκούφαλος

Νομαρχιακή Επιτροπή Χίου

Ολοι εκτιμάμε ότι η εποχή μας είναι μια εποχή, που οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στον υποκειμενικό παράγοντα, δηλαδή στην επαναστατικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης, ολόκληρου του εκμεταλλευόμενου λαού.

Καταλύτης, μέσον, το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό - Δημοκρατικό Μέτωπο. Τι συνειδήσεις θα δημιουργεί; Εμείς πέρα από αντιφάσεις ή δυσκολίες δεν κρύβουμε, και δεν πρέπει άλλωστε, ότι ζητούμενο είναι συνειδήσεις επαναστατικές, που θα τραβάνε πέρα από το εφήμερο, πέρα από το αμυντικό, που θα στρατεύονται στην υπόθεση του σοσιαλισμού.

Βεβαίως, το μέτωπο θα αποτελείται κι από δυνάμεις με εφήμερες στοχεύσεις, που στην πορεία βαθέματος των αντικαπιταλιστικών χαρακτηριστικών θα προκαλούν ανακατατάξεις.

Γνώμη μου είναι ότι το νήμα που συνδέει στην παρούσα φάση τις πολιτικές και στόχους του μετώπου, όπως και το μέχρι πού θα πάει, είναι το πώς θα τοποθετείται απέναντι στο ζήτημα: Με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια ή με το λαό και την εργατική τάξη, πιο απλά ίσως και "σχηματοποιημένα" 5 ή "Χ" κόμματα και δύο πολιτικές; Είναι θέση που τη θεωρώ ταξική πέρα για πέρα και για τους παρακάτω λόγους:

α) Απαντά στη βασική αντίθεση της σημερινής κοινωνίας, την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.

β) Είναι θέση ενωτική, γιατί απαντά στο ζήτημα της οργανωτικής και ιδεολογικής ενότητας της εργατικής τάξης, απαραίτητη προϋπόθεση για συνολικότερες αλλαγές.

γ) Υλοποιεί την πολιτική συμμαχιών στη βάση του μαρξισμού, αφού στοχεύει στο σπάσιμο, σε τελική ανάλυση, των καπιταλιστικών δεσμών και πολιτικές συμμαχίες ένα ΚΚ κάνει ακριβώς στη βάση υλοποίησης των ταξικών του στόχων.δ) Αποκαλύπτει στα μάτια των εργαζομένων τα πραγματικά αίτια των δεινών τους, καλώντας τους να στρατευτούν στη μάχη για την εξάλειψή τους.

Απόψεις, που μιλάνε για στένεμα της πολιτικής του Κόμματος ή και για σεχταρισμό, αντιστρέφουν την ταξική πάλη που οξύνεται, συνιστούν υποχώρηση.

Οξυνση της ταξικής πάλης δεν είναι μόνο τα προγράμματα "σύγκλισης" κλπ., είναι και η εξαγορά συνειδήσεων, η εξαγορά συνδικαλιστικών στελεχών, τοπικών αρχόντων στους ΟΤΑ κλπ.

Με άλλα λόγια, η πολιτική των πέντε κομμάτων δε μένει σε επίπεδο ηγεσίας τους, αλλά διαχέεται στο συν/κό και μαζικό κίνημα, υλοποιείται από τα λευκά εξαγορασμένα κολάρα, τύπου Πρωτόπαππα κλπ. Για να έχουμε λόγο ύπαρξης πρέπει πειστικά να αποκαλύπτουμε μπροστά στα μάτια των εργαζομένων αυτές τις δυνάμεις.

Είναι άλλο πράγμα να ψάχνεις τους τρόπους που θα πειστούν οι εργαζόμενοι των άλλων κομμάτων να απεγκλωβιστούν και άλλο να διατείνεσαι ή να ψάχνεις έναν ιδιόμορφο δυϊσμό, που θα αντιπαρατίθεται με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ ή των εταίρων τους, Πολιτική Ανοιξη και "ΣΥΝ" και στο μαζικό κίνημα να χρησιμοποιείς άλλη γλώσσα και άλλη πρακτική. Αυτό έχει στοιχεία οπορτουνισμού, που τελικά σε ξεδοντιάζουν και σε ενσωματώνουν μακροπρόθεσμα. Συμπερασματικά, το Α - Α - Δ Μ πρέπει να έχει παρονομαστή τη θέση μας, το ζήτημα πολλά κόμματα - δύο πολιτικές. Αν λείψει αυτός ο παρονομαστής, σύμφωνα με τα μαθηματικά, το κλάσμα μας έχει παρονομαστή μηδέν και άρα ανύπαρκτο.

Το Κόμμα μας μέχρι τώρα συμβαδίζει με την ιστορία. Είμαι σίγουρος ότι το 15ο Συνέδριο θα ισχυροποιήσει τις θέσεις μας, έτσι όπως εκφράζονται στα ντοκουμέντα και το στοίχημα με την ιστορία θα κερδηθεί.