"Θέλω να πηγαίνω εκδρομή στο βουνό και να μυρίζω τα λουλούδια και όχι τα σκουπίδια της χωματερής. Θέλω να θαυμάζω τις πολύχρωμες πεταλούδες και τα χρώματα των λουλουδιών και όχι την γκρίζα χωματερή. Θέλω να αναπνέω το οξυγόνο των πεύκων και όχι των σκουπιδιών της χωματερής".Με αυτό το ποίημα της Χριστίνας Στεφανή,μαθήτριας της Γ Δημοτικού, άρχισε η εκδήλωση που οργάνωσαν οι κάτοικοι το βράδυ της Κυριακής στον κήπο του Μουσείου "Ζυγομαλά" για να τιμήσουν τους καλεσμένους τους. Τα παιδιά, που τραγούδησαν μετά το "Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ" και τ' άλλα που χόρεψαν ύστερα τους αρβανίτικους χορούς, έδωσαν το στίγμα - πηγή της δικής τους δυναμικής αντίδρασης σε ό,τι σχεδιάζεται σε βάρος του τόπου τους.

Ωσπου ήρθαν οι μικροί μπόμπιρες του νηπιαγωγείου του Αυλώνα να δώσουν ένα επιπλέον χρώμα στην εκδήλωση. Με μια αναπαράσταση της καταστροφής του περιβάλλοντος από τα σκουπίδια που πετάνε οι άνθρωποι και το πώς ξαναζωντανεύει το δάσος όταν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το σφάλμα που έκαναν. Οι όμορφες χρωματιστές φορεσιές τους μαζί με το χορό τους και τα λόγια που πλαισιώνανε το χορό έπειθαν και τους πιο δύσπιστους για την καταστροφή που προξενούν τα σκουπίδια στο περιβάλλον. Οι μικροί φίλοι της κυριακάτικης παρέας δε σταμάτησαν μόνο στην παράσταση, αλλά πριν αποσυρθούν έστειλαν και ένα μήνυμα πολύ επίκαιρο για την εποχή. "Τώρα το καλοκαίρι, προσοχή, μη λερώνεται με σκουπίδια τις θάλασσες και τις ακτές και στο βουναλάκι ούτε ένα σκουπιδάκι. Καλό καλοκαίρι".