Εφυγε χτες, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, ένας αγωνιστής της "Πρώτης γραμμής και ολάκερης της ζωής", ο ακριβός μας σύντροφος Μάκης Λυμπεράτος. Η κολεκτίβα και η ΚΟΒ του "Ριζοσπάστη" έχασαν έναν πολύτιμο σύντροφο, βασικό στήριγμα στις ιδεολογικές και πολιτικές μάχες που δώσαμε όλοι μαζί, ιδιαίτερα τα τελευταία δύσκολα χρόνια που περάσαμε. Ετσι, η απώλεια του σ. Μάκη, μαζί με τους οικείους του και ιδιαίτερα τη συντρόφισσά του στη ζωή και τον αγώνα, την σ. Νίκη, κάνει φτωχότερους και εμάς στο "Ρ". Στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, όπου ατσιγκούνευτα πρόσφερε όλο τον πλούτο, που διέθετε σαν άνθρωπος, σαν επιστήμονας, σαν αγωνιστής του ΚΚΕ, παλεύοντας για να ξημερώσουν μέρες καλύτερες για όλους.

Γεννήθηκε το 1926 στην Κεφαλλονιά από φτωχή αγροτική οικογένεια. Μαθητής ακόμα, στα 1939, στο σχολείο της Κεφαλλονιάς έκανε την επιλογή του, όταν αρνήθηκε να φορέσει τη στολή της φασιστικής ΕΟΝ και διάλεξε το δρόμο της Αντίστασης και του Αγώνα, που θα ακολουθήσει με μοναδική συνέπεια και αυταπάρνηση σε όλη του τη μετέπειτα ζωή και μέχρι το θάνατό του. Στην Κατοχή εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ - εκτός των άλλων, και για να εκδικηθεί τους φασίστες για το θάνατο αγαπημένων προσώπων που αντίκρισε στην κρεμάλα και ανάμεσά τους ενός καθηγητή του και ενός συμμαθητή του. Από κει και πέρα, η αγωνιστική πορεία του - με την ιδιαίτερη προσωπική του σφραγίδα - ακολούθησε όλη την πορεία του λαϊκού μας κινήματος, ενώ ο ίδιος αντιμετώπισε όλα τα μαρτύρια του αδούλωτου λαού μας. Πιάστηκε από τους Γερμανούς στην Κατοχή και έζησε όλες τις θηριωδίες των χιτλερικών. Και, όπως έλεγε, "ήταν συγκλονιστικό και σφράγισε όλη του τη ζωή" το παράδειγμα του συγκρατούμενού του ΕΠΟΝίτη Κανάρη, ο οποίος, αν και φριχτά βασανισμένος, όταν του πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό, βρήκε το κουράγιο να κλοτσήσει μόνος του το σκαμνί και πριν πεθάνει να φωνάξει: "Ζήτω το ΚΚΕ! Σύντροφοι, εκδικηθείτε το αίμα μας".

Με την Απελευθέρωση, βρέθηκε σε συνθήκες ημιπαρανομίας. Καθώς ετοιμαζόταν να βγει στο ΔΣΕ, όμως, πρόλαβαν και τον συνέλαβαν μαζί με άλλους συντρόφους, στα 1947. Κακοποιήθηκε βάναυσα, με αποτέλεσμα να πάθει ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Ακολούθησε εξορία στον Αη Στράτη και, μετά μια μικρή διακοπή, μεταφέρθηκε στην Ικαρία και κατόπιν στη Μακρόνησο. Οδηγήθηκε στο Α Τάγμα, όπου βασανίστηκε βάρβαρα. Με κλονισμένο το νευρικό σύστημα από τα φριχτά βασανιστήρια, ο σ. Μάκης μεταφέρεται στο ψυχιατρικό παράρτημα των φυλακών, όπου και υποβάλλεται σε "θεραπεία με ηλεκτροσόκ". Το 1950 απολύεται με ανήκεστο βλάβη και αφού συνέλθει, μετά από ολιγόμηνη παραμονή στο χωριό του, έρχεται στην Αθήνα, όπου ξαναβρίσκει επαφή με παράνομες ομάδες του Κόμματος και παίρνει μέρος στην παράνομη δουλιά.

Δουλεύει στην προδικτατορική "Αυγή" σαν κλητήρας στην αρχή και αργότερα δημοσιογράφος στο δικαστικό ρεπορτάζ. Το 1961 παίρνει το πτυχίο του στη Νομική και συνέχισε την οργανωμένη πάλη του μέσα από τις γραμμές της προδικτατορικής ΕΔΑ. Με το απριλιανό πραξικόπημα, πέρασε στην παρανομία και μετά ένα χρόνο συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στο Λακί, όπου και αναδείχνεται εκπρόσωπος των κρατουμένων. Το 1970 μεταφέρθηκε με πειθαρχική μεταγωγή στο Παρθένι. Από εκεί, συνοδεία αστυνομικών, πηγαίνει και παρακολουθεί την κηδεία του πατέρα του. Το γεγονός δημιούργησε κατακραυγή και στο εξωτερικό και, κάτω από τη διεθνή πίεση, η χούντα, στα πλαίσια ορισμένων μέτρων που κατά καιρούς έπαιρνε, τον απέλυσε. Από δω και πέρα, με την ιδιότητα του δικηγόρου, του ανατίθεται από το Κόμμα να βλέπει τους κρατούμενους, επισκεπτόμενος τις φυλακές.

Αμέσως μετά την κατάρρευση της χούντας, με εντολή του Κόμματος και μαζί με λίγους ακόμα συντρόφους, οργάνωσαν τη δουλιά για την έκδοση αρχικά της "Ελεύθερης Ελλάδας" και στη συνέχεια του νόμιμου, πλέον, "Ριζοσπάστη". Συμμετείχε στην Αρχισυνταξία και ήταν διευθυντής Σύνταξης στα πρώτα δύσκολα χρόνια του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Ο σ. Μάκης Λυμπεράτος, ακόμα και όταν για λόγους υγείας αποχώρησε από την καθημερινή δουλιά της εφημερίδας, δε σταμάτησε ποτέ να συμβάλει με τα γραπτά του, τις συμβουλές του και προπαντός με την πολιτική του παρέμβαση και δραστηριότητα, ως μέλος της ΚΟΒ "Ριζοσπάστη" όπου συμμετείχε δραστήρια μέχρι το θάνατό του. Η συνέπεια και η ευθυκρισία, η αφοσίωσή του στο Κόμμα, η αδιάλλακτη στάση και πολιτική και ιδεολογική πάλη του, κατά του οπορτουνισμού και του αναθεωρητισμού, αποτελούν για όλους εμάς παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα, για την εκπλήρωση των οραμάτων και των ιδανικών του ΚΚΕ, για τα οποία εκείνος αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή με αυταπάρνηση. Γεια σου σύντροφε!

Στη συντρόφισσα Νίκη, σύζυγο του Μάκη, όπως και στους άλλους οικείους του, η διεύθυνση και το προσωπικό του "Ρ" εκφράζουμε τη βαθιά οδύνη μας και τους ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο σε τούτη τη δύσκολη, γι' αυτούς, ώρα.