Στα τέλη του 1966 διάχυτη ήταν η αισιοδοξία στη βελγική πρωτεύουσα ότι το "οικονομικό διάλειμμα" θα ήταν δυνατόν σύντομα να τελειώσει και θα άνοιγε ο δρόμος της ανάκαμψης. Μάλιστα, σύμφωνα με τα προγνωστικά, για το 1997 στην Ευρωπαϊκή Ενωση επρόκειτο να σημειωθεί μια αύξηση του Ακαθάριστου Κοινωνικού Προϊόντος κατά 2,4%. Ταυτόχρονα, για τις πιο ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία είχε καταχωρηθεί ο ρόλος "μιας ανάπτυξης σε ρυθμούς ατμομηχανής... ".

Μια τέτοια αισιοδοξία για οικονομική άνοδο δεν εκφράζεται για πρώτη φορά από τους οικονομικούς εγκεφάλους των Βρυξελλών. Πρόκειται, ωστόσο, για μια αισιοδοξία, η οποία έχει ανατραπεί από την αντικειμενική οικονομική πραγματικότητα στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ειδικά, στην ηγετική οικονομική δύναμη της ΕΕ, στην ΟΔ Γερμανίας, τα προγνωστικά και οι όλες οι προβλέψεις - αστών οικονομολόγων - μιλούν για ποσοστά τα οποία "κοιτούν με τα μάτια προς τα κάτω... ".

Το καυτό πρόβλημα της μαζικής ανεργίας, στην Εκθεση Συγκυρίας της Κομισιόν, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, αποφεύγεται συστηματικά να θιγεί... Η ανεργία, όμως, σ' όλες ανεξαίρετα τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξακολουθεί να προσλαμβάνει όλο και δραματικότερες διαστάσεις, φτάνοντας σήμερα στα 18 εκατομμύρια άτομα και αντιστοιχεί με το 11% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού των χωρών αυτών. Αναρωτιέται κανείς "μήπως οι Βρυξέλλες έχουν διαγράψει τη Συμμαχία...; ".

Είναι, λοιπόν, φυσικό να μιλά κανείς σήμερα στη βελγική πρωτεύουσα για "μικρή διάθεση" αναφορικά με την εκπόνηση προγραμμάτων απασχόλησης, αφού η πρωτοφανής πολιτική σκληρής λιτότητας, που εφαρμόζεται σήμερα σ' όλες ανεξαίρετα τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσλαμβάνει όλο και πιο απάνθρωπες διαστάσεις... Ταυτόχρονα, η επερχόμενη ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα θα έχει ως οδυνηρή συνέπεια τη συντριβή εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, καταδικάζοντας στη φτώχεια και το περιθώριο επίσης πολλά εκατομμύρια ανθρώπων. Κι εδώ δε γίνεται καν ακόμα λόγος για την πραγματοποίηση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ενωσης "γύρω από την οποία όλα παίζονται... ", αφού τα σκληρά οικονομικά κριτήρια εισόδου σ' αυτήν, που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, μόνο το Λουξεμβούργο εκπληρώνει...