Οι τελευταίοι μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τους διαδόχους του Α. Παπανδρέου, αλλά και οι τοποθετήσεις τους πριν και κατά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για το αληθινό περιεχόμενο της πολιτικής Σημίτη, μετά το κλείσιμο της κάλπης. Τα "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς, του πρωθυπουργού, και τα "τώρα θα δείτε τι σημαίνει λιτότητα", του Πάγκαλου, από το Γενάρη κιόλας, υπήρξαν επαρκείς ενδείξεις για το τι θα ακολουθούσε σε αυτό το "εκσυγχρονιστικό" εφτάμηνο.

Ηδη, στο χώρο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, τα μέτρα που έχουν ληφθεί πιστοποιούν την αγριότητα των προθέσεων του κυβερνώντος κόμματος:

• Οι αστρονομικές αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων που έφτασαν μέχρι και 443% (!) σε συνδυασμό με τη μέθοδο που αυτές χορηγήθηκαν στους φαρμακοβιομηχάνους (επανάληψη της τακτικής να βαφτίζονται τα παλιά φάρμακα ως "νέα") σίγουρα αποτελεί επιλογή εναρμονισμένη με το ..."νέο" ύφος και ήθος.
• Το χαράτσι της τάξης του 25% στα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, καθώς και οι ανάλογες ανατιμήσεις στα διόδια, επιβεβαίωσαν την πρόθεση της κυβέρνησης να τιμήσει τις υποσχέσεις της για "όχι νέους φόρους"...
• Η εφ' όλης της ύλης και διά νόμου εκποίηση του δημόσιου τομέα με το νόμο περί "εκσυγχρονισμού" των ΔΕΚΟ και τη μετατροπή τους σε ανώνυμες εταιρίες - δώρο ξεκοκαλίσματός τους από τους ...επώνυμους, είναι επίσης ένα από τα σημαντικότερα "κεντροαριστερά" επιτεύγματα...
• Η ετοιμότητα της κυβέρνησης να σπάσει το "καμποτάζ" μετατρέποντας τις ελληνικές θάλασσες και τα λιμάνια σε θέρετρα ασφαλούς πειρατείας των εφοπλιστών, σε συνδυασμό με την κινητοποίηση των μηχανισμών καταστολής και τον επαίσχυντο αυταρχισμό κατά των ναυτεργατών, κατέστησε σαφή τη χωρίς προσχήματα μετατροπή της πολιτείας σε "μούτσο" του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
• Η προώθηση νομοθετικών ρυθμίσεων για τη, δήθεν, καταπολέμηση της ανεργίας, διεκδικεί Νόμπελ ευρεσιτεχνίας στον τομέα των αθλιοτήτων, αφού στην Ελλάδα των 500.000 ανέργων αυτοί που παίρνουν τα επιδόματα ανεργίας είναι οι βιομήχανοι!
• Η εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική της ανάπτυξης - αλλά και η αξιοπιστία της - επισφραγίστηκε στις αποφάσεις χορήγησης νέων αδειών καζίνο, στα οποία, όπως έλεγε λίγο πριν τις χορηγήσει η Β. Παπανδρέου, "η κυβέρνηση δε θα παίξει τη συνείδησή της"...
• Οσο για την ακαριαία αντανάκλαση της κρίσης των Ιμια στην οικονομία, είναι ενδεικτική της συναίσθησης του εθνικού καθήκοντος που διέπει τους κυβερνώντες. Η απόφαση για την αντιλαϊκή επιδρομή της τάξης των 3 τρισ. δραχμών (!), με πρόσχημα την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, θα χρησιμοποιηθεί ως βασικό ατού της κυβέρνησης απέναντι σε όσους την κρίνουν με βάση το πόσο πειθήνια θωρακίζει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και υλοποιεί τις εντολές του ΝΑΤΟ.
• Ομως η κυβέρνηση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δε σκέφτεται τους πραγματικούς ...αναξιοπαθούντες. Για παράδειγμα, οι καναλάρχες δεν έχουν κανένα λόγο να αγωνιούν για την τύχη του νόμου περί των ΜΜΕ - που υποτίθεται θα έβαζε φραγμό στην ασυδοσία τους - αφού τα διατάγματα για την ασυλία τους διαδέχονται το ένα το άλλο.

Κοντά στα παραπάνω, δε θα μπορούσαν να μην προστεθούν οι επιδείξεις ενός άνευ προηγουμένου εμπαιγμού και κυνισμού της κυβέρνησης Σημίτη προς τα λαϊκά στρώματα. Εδώ πια, η εξαπάτηση ντύνεται το μανδύα της "σοβαρότητας" και ο κυνισμός το προσωπείο της "ειλικρίνειας".

• Από τις χαρακτηριστικότερες στιγμές, η άνοδος του πρωθυπουργού στο βήμα του συνεδρίου της ΓΕΣΑΣΕ, όπου χωρίς ντροπή δήλωσε προς τους αγρότες ότι "δεν είναι ο μάγος με τα δώρα", αποφεύγοντας να δεσμευτεί για τη λήψη του ελάχιστου μέτρου προστασίας των χειμαζόμενων ξωμάχων.
• Στην ίδια κλίμακα επίδειξης αναλγησίας, αλλά και υποκρισίας, κινούνται οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τις συντάξεις των απόμαχων της δουλιάς. Ο πρωθυπουργός σε ρόλο φιλάνθρωπου Σαμαρείτη μοίρασε φραστικό ενδιαφέρον στους συνταξιούχους, αλλά την ώρα της πράξης, το ενδιαφέρον εξαργυρώθηκε με φραγκοδίφραγκα, τα οποία ονομάστηκαν "αυξήσεις συντάξεων", από τις οποίες αποκλείστηκαν ευρείες ομάδες χαμηλοσυνταξιούχων.
• Οσο για την αξιοπιστία της κυβέρνησης, ούτε λόγος. Η εξαγγελία της για καταβολή του επιδόματος στους υγειονομικούς έγινε από τον Απρίλη, αλλά μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι υπουργοί "ξέχασαν" να υπογράψουν τις σχετικές αποφάσεις.
• Ομως, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους "εκσυγχρονιστές" για πολιτικαντισμό. Τι κι αν έσπευσαν να ανακοινώσουν νέο μισθολόγιο για δημόσιους υπαλλήλους και στρατιωτικούς, που, όμως, "θα" εφαρμοστεί από το νέο έτος; Μήπως αυτό ονομάζεται επιχείρηση πολιτικής ομηρίας των ενδιαφερομένων; Προς Θεού, τέτοια πράγματα δε γίνονται σε εποχές "εκσυγχρονισμού"...

Επειδή, όμως, σε λιγότερο από ένα μήνα ο λαός ψηφίζει, καλό είναι να μην περνούν απαρατήρητα μερικά λόγια πραγματικής ειλικρίνειας, σχετικά με τα "πιστεύω" της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, που απαιτεί μείωση ακόμα και των κατώτερων ημερομισθίων, περικοπή ακόμα και των χαμηλότερων συντάξεων, κατάργηση ακόμα και του πλαφόν στις απολύσεις, απαλλαγή των βιομηχάνων από ασφαλιστικές εισφορές κ.ά., οι οικονομικοί υπουργοί απάντησαν: "Θετικές" οι υποδείξεις!

Βέβαια, το εφτάμηνο που πέρασε ήταν πλούσιο και σε "εθνική ανεξαρτησία"... Τα "ευχαριστώ" στον Κλίντον έχουν, ήδη, καταγραφεί ως σταθμός υποτέλειας στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Οποιος πίστεψε ότι αυτή η πολιτική θα είχε ένα όριο, διαψεύστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Μετά τα "γιες" στην Ουάσιγκτον, ήρθαν τα "γιαβόλ" στον Κολ και τα "ουί μεσιέ" στον Σιράκ.

• Το ότι αυτές οι υποκλίσεις στα ιμπεριαλιστικά κέντρα εκδηλώθηκαν τη στιγμή που το Αιγαίο βρισκόταν σε "εμπόλεμη" κατάσταση μετά από ανοιχτή αμερικανο-ΝΑΤΟική επέμβαση και επιδίωξη.
• Το ότι η υποταγή στην ΕΕ αποτυπώνεται με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, τη στιγμή που οι "εταίροι" εναλλάσσουν τη "σιωπηρή" με τη "βροντερή" υποστήριξή τους προς το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο της Αγκυρας και τις προκλητικές βλέψεις του.
• Το ότι η Κύπρος "δολοφονείται", αλλά οι κυβερνώντες δε βγάζουν ούτε ένα "κιχ" καταδίκης όσων υποθάλπουν τους δολοφόνους, και αντίθετα ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις τους για διευκόλυνση του "ευρωπαϊκού δρόμου" της Αγκυρας...
• Το ότι ως απάντηση στην απαίτηση για διαφύλαξη της κυριαρχίας της χώρας προσφέρεται η μεγαλύτερη πρόσδεση στο αμερικανο-ΝΑΤΟικό άρμα και η ενίσχυση της εξάρτησης μέσω των ύμνων στην περιβόητη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, δίνουν το μέγεθος του κινδύνου που συνιστά για τον τόπο η επικύρωση αυτής της πολιτικής μέσω της κάλπης.

Είναι σαφές ότι τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σημίτη τους μήνες που προηγήθηκαν πιστοποιούν πόσο "κούφια" είναι τα λόγια περί "εκσυγχρονισμού". Βεβαιώνουν, δε, ότι, αν μέσα σε εφτά μήνες πρόλαβαν να επιδείξουν τέτοιο "έργο", εφόσον υφαρπάξουν τη λαϊκή έγκριση για την πολιτική τους, τότε η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει παρά τετραετία αντιλαϊκής αποθράσυνσης και σταθερής "μπανανιοποίησης".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ