Η κτηνοτροφία κατάντησε να είναι ο πιο σκληρά δοκιμαζόμενος κλάδος της αγροτικής οικονομίας, εξαιτίας των πολιτικών που ακολούθησαν και ακολουθούν οι δύο μονομάχοι του δικομματισμού.

Οι ευρω-υποτακτικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποδέχτηκαν και εφάρμοσαν τις καταστροφικές ρυθμίσεις της νέας ΚΑΠ που προέβλεπε σοβαρούς περιορισμούς στην κτηνοτροφική παραγωγή, αλλά και της συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην εισαγωγή λευκών τυριών. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μέσα στην εξαετία που πέρασε, δεν έλαβαν κανένα μέτρο στήριξης και ενίσχυσης της κτηνοτροφίας, υλοποιώντας στα "μουλωχτά" τις επιταγές της ΕΕ για συρρίκνωση του κλάδου αυτού. Το αποτέλεσμα ήταν οι κτηνοτρόφοι να αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα επιβίωσης, το οποίο έγινε πιο έντονο τα δύο τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικές της κατάστασης άλλωστε, είναι οι περσινές και φετινές μεγάλες κινητοποιήσεις των κτηνοτρόφων σε ολόκληρη τη χώρα, με αφορμή τη δραματική πτώση των τιμών κυρίως στο γάλα. Κι ενώ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στη διάρκεια των κινητοποιήσεων υπονόμευαν και συκοφαντούσαν το δίκαιο αγώνα των κτηνοτρόφων, τώρα αλλάζουν "προσωπείο" και με ανέξοδες υποσχέσεις έρχονται προεκλογικά να εκμεταλλευτούν την οργή και την αγανάκτησή τους με μόνο στόχο να υφαρπάξουν την ψήφο τους και από τις 23 Σεπτέμβρη να συνεχίσουν την ίδια αντικτηνοτροφική πολιτική. Το ίδιο ισχύει και για τα στηρίγματα της πολιτικής αυτής ΠΟΛ.ΑΝ., ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ.

Η κτηνοτροφία, που αποτελεί το δεύτερο σε σημασία κλάδο της αγροτικής οικονομίας, είναι ο τομέας που έπαθε τις μεγαλύτερες ζημίες τα τελευταία 15 χρόνια. Μέσα στο διάστημα αυτό τα προβλήματα που κυριάρχησαν είναι η συρρίκνωση του ζωικού κεφαλαίου (για παράδειγμα στη βοοτροφία κατά 24%), η διαρθρωτικές αδυναμίες που έχουν σχέση με το μέγεθος της εκμετάλλευσης, η έλλειψη σύγχρονης υποδομής στον πρωτογενή και μεταποιητικό τομέα, η ανεπαρκής χρηματοδότηση, τα υψηλά επιτόκια, καθώς και τα μεγάλα κτηνοτροφικά χρέη, που με τους τόκους υπερημερίας ξεπερνούν τα 200 δισ. δραχμές.

Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν, το υψηλό κόστος παραγωγής με την απελευθέρωση των τιμών στις ζωοτροφές και οι χαμηλές τιμές παραγωγού, η ανεξέλεγκτη δράση των ντόπιων γαλακτοβιομηχάνων και των τυρεμπόρων και η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της κτηνοτροφίας. Αντί λοιπόν να υπάρξει πολιτική προστασίας και ανάπτυξης της κτηνοτροφίας, τομέας στον οποίο η χώρα μας είναι ελλειμματική, αυτό που έγινε είναι η πιστή και πειθήνια τήρηση της αντικτηνοτροφικής πολιτικής της ΕΕ από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τα στηρίγματά τους, με αποτέλεσμα οι εισαγωγές ν' αυξάνονται και να ξεπερνούν τα 350 δισ. δραχμές το χρόνο και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο να διευρύνεται.

Η ένταξη στην ΕΟΚ το 1981, η αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992 και η Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, ανέκοψαν οποιαδήποτε προοπτική γι' ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Ειδικότερα, η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ από το 1993, ήρθε να επιδεινώσει τα προβλήματα της κτηνοτροφίας, επιταχύνοντας τους ρυθμούς ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων. Μπήκε πλαφόν στα επιλέξιμα ζώα (π.χ. στα γιδοπρόβατα δεν επιδοτούνται περισσότερα ζώα από όσα υπήρχαν το 1991). Επίσης, επιβλήθηκε ποσόστωση στο αγελαδινό γάλα (625.000 τόνοι, τη στιγμή που οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τους 1.100.000 τόνους),με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να καλούνται να πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα συνυπευθυνότητας (1,3 δισ. δραχμές για τη γαλακτοκομική περίοδο 1994/95 και 1 δισ. δραχμές για την περίοδο 1995/96).

Το αποκορύφωμα πάντως των προβλημάτων στην κτηνοτροφία ήταν η δραματική μείωση, πέρσι, των τιμών στο γάλα (μέχρι και 100 δραχμές το κιλό),ενώ την ίδια ώρα οι μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες πουλούσαν το παστεριωμένο γάλα δύο και τρεις φορές ακριβότερα, με τις "ευλογίες" της κυβέρνησης. Οι εξευτελιστικές αυτές τιμές παραγωγού ήρθαν να δώσουν τη χαριστική βολή στην ελληνική κτηνοτροφία και να οδηγήσουν τους κτηνοτρόφους στην απόγνωση. Οι κτηνοτρόφοι, μην έχοντας άλλη διέξοδο και μπρος στον ορατό κίνδυνο αφανισμού τους, ξεσηκώθηκαν, πραγματοποιώντας τους τελευταίους μήνες του 1995 και τους πρώτους μήνες του 1996 δυναμικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, ζητώντας να ανατραπεί η αντικτηνοτροφική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης και να ληφθούν μέτρα στήριξης και ενίσχυσης της κτηνοτροφίας.