Σε λίγες ώρες κλείνει ένας περίπου μήνας προεκλογικής περιόδου. Ενας μήνας που ο ακροατής των βαρύγδουπων λόγων που εκτοξεύτηκαν από μπαλκόνια και "τηλεοπτικά" παράθυρα, δεν μπορεί να μην σάστισε, ακούγοντας άλλους να περιγράφουν τη ζωή του, με ένα τρόπο που μόνο εκείνοι βλέπουν. Οταν, ας πούμε, βλέπεις τον πρωθυπουργό να "ζωγραφίζει" νοσοκομεία ανά την επικράτεια, όταν ακούς τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει ότι "το 80% των Ελλήνων ζει στη χλιδή και καταναλώνει με χυδαίο και προκλητικό τρόπο" ή όταν παρακολουθείς τον Μ. Εβερτ να ζωγραφίζει σημαιούλες στο Αιγαίο και να... ορκίζεται ότι θα τιμωρήσει το μεγάλο κεφάλαιο για τα δεινά που προκαλεί στο λαό (! ), δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι ότι ζεις σε άλλη χώρα.

Ερώτημα 1ον: Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι αυτές οι εκλογές προκηρύχτηκαν γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήθελε να πάρει φιλολαϊκά μέτρα και περίμενε την έγκριση του ελληνικού λαού για να τα λάβει; Πιστεύει κανείς ότι αν υπερψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ θα δει "καλύτερες μέρες" μετά την Κυριακή; Πιστεύει κανείς ότι η κυβέρνηση ζητά υψηλά ποσοστά για να δώσει μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις; Για να παράσχει τις αναγκαίες δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα; Μήπως πιστεύει κανείς ότι ο Κ. Σημίτης θέλει πολλές έδρες για να μπορεί να τα βάλει με τους Αμερικάνους; Μήπως πιστεύει κανείς ότι θέλει πολλούς βουλευτές και πολλές ψήφους για να τις χρησιμοποιήσει ως ασπίδα και δόρυ ενάντια στις πιέσεις των ισχυρών της ΕΕ; Κι αν υπάρχουν ακόμα τέτιες αυταπάτες, ο ίδιος ο Κ. Σημίτης τις έχει διαλύσει εν τη γενέση τους. "Θα συνεχίσουμε την ίδια πολιτική", λέει και ξαναλέει. Αν όμως ήταν να συνεχίσει την ίδια πολιτική γιατί έκανε εκλογές; Οχι. Δε θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, εφόσον κερδίσει τις εκλογές, θα είναι μια πολιτική πρωτοφανούς σκληρότητας και ανερυθρίαστης υποτέλειας. Εχει αναλογιστεί κανείς τι θα γίνει μετά τις εκλογές όταν υπερψηφιστούν φορείς που ακόμα και προεκλογικά τάζουν λιτότητα; Πόσοι πολίτες που έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση αναλαμβάνουν την ευθύνη να παράσχουν άλλοθι στη λαίλαπα που σχεδιάζεται;

Ερώτημα 2ον: Πιστεύει κανείς τους "φιλεργατικούς", ολίγον "αντι - ιμπεριαλιστικούς" και αιφνιδίως "αντικαπιταλιστικούς" (! ) θεατρινισμούς του Μ. Εβερτ; Πιστεύει κανείς τα "συγνώμη" του αρχηγού της ΝΔ απέναντι στους νέους αυτής της χώρας και εκείνα τα "πεινάει ο ελληνικός λαός" από το χορτάτο κατεστημένο; Αν είναι δυνατόν! Πού φτάνει τελικά ο άνθρωπος για να πάρει μερικές ψήφους παραπάνω...

Ερώτημα 3ον: Οι πολίτες έχουν υποχρέωση και δικαίωμα να επιλέγουν όσους τους εκπροσωπούν κρίνοντας με βάση τα συμφέροντα τα δικά τους και τα προγράμματα των κομμάτων ή με βάση το μέγεθος των κομμάτων; Δηλαδή αυτή η νέα "πολιτική" παράμετρος, το μέγεθος, είναι εκείνο που πρέπει να οδηγήσει κάποιον να ψηφίσει ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ ή Πολιτική Ανοιξη επειδή είναι "μικρά κόμματα"; Οχι οι θέσεις; Οχι οι προθέσεις; Κι αν ο "μικρός" σερβίρει τη... μικρότητά του στο πιάτο του "μεγάλου αδελφού" ώστε δυοδυο ή τρειςτρεις να υπηρετήσουν μαζί την Αυτού Μεγαλειότητα του δικομματισμού μετά τις εκλογές, ο ψηφοφόρος τι πρέπει να πράξει στην κάλπη; Να ψηφίσει τον "μικρό" επειδή είναι "μικρό το κακό"; Τελικά είναι "μικρό το κακό" όταν αποτελείς άλλοθι και δεκανίκι ώστε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να συνεχίσουν το αντιλαϊκό έργο τους;

Ερώτημα 4ον: Οσοι δε βολεύονται στη σημερινή κατάσταση, έχουν την πολυτέλεια να σεριανίζουν "ανέμελοι και ωραίοι", επειδή ξέφυγαν, δήθεν, από όσους τους κοροϊδεύουν και θα ρίξουν "άκυρο" ή "λευκό"; Και την επόμενη μέρα των εκλογών, πόσο "έξυπνοι" και "σκεπτόμενοι" θα νιώθουν; Τότε που όσοι τους λένε ότι "όλοι είναι ίδιοι" θα τους έχουν στο τσεπάκι, θα τους έχουν καταμετρήσει στους ψηφοφόρους που τους πρόσφεραν - ελέω εκλογικού νόμου - περισσότερες έδρες και μεγαλύτερα ποσοστά. Οταν την επόμενη μέρα θα έχουν γίνει σχεδόν "ίδιοι" με όσους συνήργησαν άμεσα για τη στήριξη του δικομματισμού, πού θα έχει καταγραφεί η διαφορετικότητά τους, η απογοήτευσή τους, η αγανάκτησή τους;

Εμείς, το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, έχουμε απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Οχι με παχιά προεκλογικά λόγια. Οχι με τηλε - αποχαυνωτικές περιηγήσεις. Οχι με τη ζητιανιά της ψήφου του πολίτη, αλλά με τη διεκδίκηση της ενεργητικής του στράτευσης στο πλευρό του δίκιου, της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Το ΚΚΕ, όπως και ο ελληνικός λαός, θα είναι εδώ και μετά τις εκλογές. Το ΚΚΕ έχει αναλάβει την ευθύνη, με την ιστορία του, τη θεωρία του και τις πράξεις του, να σταθεί στο πλευρό των αγώνων και των προβλημάτων των εργαζόμενων και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Και για αυτό ζητά από τον ελληνικό λαό, με τρόπο υπεύθυνο και καθαρό, "να αναλάβει τις δικές του ευθύνες"! Να απορρίψει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Να γυρίσει με πείσμα την πλάτη στα κάλπικα διλήμματα των κλεπταποδόχων του αύριο αυτού του τόπου. Να ενισχύσει, να στηρίξει και να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ. Και την Κυριακή και μετά από τις 22 Σεπτέμβρη.