"Θέλουν να μας διώξουν. Ας μας το πουν καθαρά". Η φράση αυτή ανήκει στον 30χρονο Αμπντουλά Ογλού Ζεκερί, πατέρα δύο ανήλικων παιδιών που ζει κυριολεκτικά από ένα κομμάτι γης. Αυτή τη γη, λοιπόν, που καλλιεργεί έξι ολόκληρα χρόνια, έρχεται σήμερα το Δασαρχείο και θέλει να του την πάρει για να τη δασώσει.

"Είμαστε πάνω στα βουνά και δεν έχουμε άλλο από αυτή τη γη που βρήκαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες μας. Γη που ξέρουμε ότι είναι δική μας, όμως δεν έχουμε χαρτιά που να το αποδεικνύουν. Τώρα θέλουν να μου στερήσουν το δικαίωμα στη ζωή. Πώς θα ζήσω τα δύο μου παιδιά;".

Ο Σαλί Καράνταης λέει και αυτός το δικό του πρόβλημα. "Χρόνια δούλευα στα μεταλλεία της Χαλκιδικής. Γύρισα στον τόπο μου και επειδή η γη μου έμεινε ακαλλιέργητη από το 1978 θέλουν να μου την πάρουν".

Και να πει κανείς πως μιλάμε για κάμπο πλούσιο; Οχι, η γη βρίσκεται στα υψώματα, δίπλα σε χαράδρες και φυσικά δεν έχουν νερό. Πού να το βρουν, άλλωστε, αφού γι' αυτό χρειάζονται αρδευτικά έργα; Μονοκαλλιέργεια στην περιοχή είναι ο καπνός (Μπασμά) και όταν βρέχει έχουν παραγωγή, αλλιώς δεν περιμένουν να εισπράξουν τίποτε.

Και οι ποσοστώσεις όμως έχουν μειώσει την παραγωγή κατά 50%, σε όλη την ορεινή μεριά της Ξάνθης που ζουν οι μουσουλμάνοι. "Με ποσόστωση 500 κιλά μπορείς να ζήσεις πενταμελή οικογένεια;", ρωτάνε, όμως απάντηση δεν περιμένουν να πάρουν, γιατί ξέρουν ότι δεν έγινε τυχαία η επιβολή της ποσόστωσης σε όλες σχεδόν τις δυναμικές καλλιέργειες. "Εγινε με στόχο την έξοδο των αγροτών από την παραγωγή, όμως πού θα πάμε άμα φύγουμε από τα χωράφια;".

Σήμερα στον Κένταυρο ζουν περίπου 3.000 άτομα και από αυτούς ένα μεγάλο μέρος είναι νέοι. Φοβούνται όμως πως, αν τους πάρουνε τη γη, το χωριό θα ερημώσει.

Πάνω ψηλά στο βουνό, μερικά χιλιόμετρα από το χωριό, μια γυναίκα παραπονιέται κι αυτή. Πρόσφατα, λέει, έφτιαξε δίπλα στο χωράφι που καλλιεργεί με καπνό, ένα καλύβι για να βάζει τις δυο γελάδες που έχει και την τροφή τους, ώστε να μην είναι παρατημένα στη βροχή. Με αφορμή αυτό το γεγονός, έρχεται τώρα το Δασαρχείο και τους λέει πως πρέπει να παραδώσουν τη γη γιατί ανήκει στο δημόσιο και είναι στο πρόγραμμα αναδάσωσης. "Πότε ήταν δάσος, αναρωτιέται η γυναίκα. Εμείς 15 χρόνια το καλλιεργούμε". Φοβάται να αντιδράσει πιο έντονα και λέει πως μπορεί, τελικά, και να μην προχωρήσει σ' αυτήν την ενέργεια το Δασαρχείο.