"Συμμετοχή των φοιτητών στην εύρυθμη λειτουργία και την αναβάθμιση των φοιτητικών εστιών", βαπτίζουν οι υπεύθυνοι των φοιτητικών εστιών της Θεσσαλονίκης την προσπάθειά τους να καθιερώσουν από φέτος - και μάλιστα από τους πρωτοετείς - μηνιαίο ενοίκιο που πρέπει να πληρώνουν οι οικότροφοι φοιτητές.Χτες, οι υπεύθυνοι των εστιών αρνούνταν να παραχωρήσουν δωμάτια στους δικαιούχους, αν πρώτα δεν κατέβαλαν μαζί με την εγγύηση των 30.000 δραχμών και το ενοίκιο των 1.500 δραχμών. Το πρόβλημα βεβαίως δεν έγκειται τόσο στο συγκεκριμένο ποσό, αλλά στην καθιέρωση του ενοικίου, καθώς αυτή σηματοδοτεί την πορεία για την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των φοιτητικών εστιών και τη μετατροπή τους σε ιδιότυπα ξενοδοχεία.

Βέβαια οι φοιτητές αντέδρασαν έντονα από την πρώτη στιγμή και δηλώνουν αποφασισμένοι να εμποδίσουν αυτήν την προσπάθεια περικοπών στη φοιτητική μέριμνα. Με ανακοίνωσή τους οι Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας Εστιών καλούν όλους τους φοιτητές να μη συμβιβαστούν και να μην πληρώσουν το "ενοίκιο της ντροπής" και να συμμετάσχουν μαζικά στη γενική συνέλευση του Συλλόγου Εστιών αύριο στις 9 μ.μ. στο κινηματοθέατρο της Α Εστίας. "Η δωρεάν σίτιση και στέγαση είναι αναπόσπαστο τμήμα της δημόσιας δωρεάν παιδείας και αναφαίρετο δικαίωμά μας. Η δωρεάν παιδεία δεν είναι αγαθοεργία, δεν είναι παραχώρηση στα πλαίσια του "κράτους πρόνοιας". Αντίθετα είναι κοινωνική κατάκτηση, πληρωμένη με αγώνες και αίμα", τονίζουν στην ανακοίνωση.

Ολες οι φοιτητικές και σπουδαστικές εστίες εδώ και πολλά χρόνια έχουν ουσιαστικά εγκαταλειφθεί από όλες τις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν τεράστια και συσσωρευμένα προβλήματα. Η συντήρηση των εγκαταστάσεων είναι ανύπαρκτη. Μπάνια και τουαλέτες κατεστραμμένες, ασανσέρ μόνιμα χαλασμένα, κοινόχρηστοι χώροι - χαλάσματα, αλλά και έλλειψη προσωπικού καθαριότητας και φαγητό χαμηλής ποιότητας. Κύρια αιτία είναι η οικονομική εγκατάλειψη των εστιών από το κράτος, με μειωμένους προϋπολογισμούς κάθε χρόνο, που αντανακλά τη συντηρητική πολιτική και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πρόκειται για μια πολιτική που στοχεύει στην περικοπή των κοινωνικών δαπανών και οδηγεί τις εστίες σε μαρασμό.