Τα επιτεύγματα της υπερεξάχρονης πολιτικής σκληρής λιτότητας, είναι αποκαλυπτικά, όχι για την οικονομία αλλά για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Οσο κι αν οι κάθε είδους θιασώτες της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, υποστηρίζουν στα λόγια ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος και επικαλούνται μια σειρά επιχειρήματα για να πείσουν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Τα επίσημα στοιχεία ανατρέπουν τα περί αποτελεσματικότητας αυτής τηςπολιτικής, για την εξυγίανση δήθεν της οικονομίας και το καλό των εργαζομένων. Τα ίδια στοιχεία, επιβεβαιώνουν - με την αναμφισβήτητα άχρωμη και σκληρή γλώσσα των αριθμών - ότι η μονόπλευρη λιτότητα αποδείχτηκε αποτελεσματική μόνο για τα κέρδη και τα υπερκέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αδιάψευστος μάρτυρας για τα παχυλά οφέλη, που προκάλεσε η γαλαζοπράσινη πολιτική λιτότητας στη μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι τα επίσημα - απολογιστικά - στοιχεία του ΣΕΒ, για την εξέλιξη των κερδών στη βιομηχανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά:

Πρώτον, τα επίσημα καθαρά κέρδη της ελληνικής βιομηχανίας - που γέμισαν τα θησαυροφυλάκια των βιομηχάνων και των παρατρεχάμενών τους - με βάση τους επίσημους ισολογισμούς, αυξήθηκαν στην περίοδο 1991 - 1994 κατά 1.476% ή 1.576 φορές!Ετσι, από 15,7 δισ. δραχμές που μοιράστηκαν μεταξύ τους το 1991 οι οικογένειες των βιομηχάνων και οι συνοδοιπόροι τους (δηλαδή μερικές δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων), με τη γαλαζοπράσινη πολιτική λιτότητας τα κέρδη παρουσίασαν αλματώδη αύξηση και έτσι το 1994 μοιράστηκαν συνολικά κέρδη ύψους 247,4 δισ. δραχμών. Αν και για το 1995 δεν υπάρχουν οριστικά στοιχεία, εκτιμάται ότι τα κέρδη των βιομηχάνων έφτασαν ή και ξεπέρασαν τα 300 δισ. δραχμές. Πρόκειται για απίστευτα και ιδιαίτερα προκλητικά ποσοστά αύξησης των κερδών - για όλους εκείνους που υπέστησαν τις θυσίες της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας - όταν στην περίοδο 1991 - '95 ο πληθωρισμός αυξήθηκε περίπου 60%, δηλαδή ούτε καν διπλασιάστηκε. Και θα πρέπει εδώ να σημειωθεί, ότι μιλάμε μόνο για τα φανερά, καθαρά κέρδη,καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και τα κρυφά κέρδη. Αυτά που εξασφαλίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες με την οργανωμένη φοροδιαφυγή - εισφοροδιαφυγή και φοροκλοπή, τις υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις, κλπ., που ποτέ δεν εμφανίζονται πουθενά, παρά μόνο στα ανεπίσημα βιβλία, που αυτά είναι άκρως απόρρητα...

Δεύτερον, η αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων,ανέβηκε από 1,4% που ήταν το 1991, στο 11,5% το 1994. Αυτό σημαίνει πως σε κάθε 100 δραχμές που τζιράρησαν στην επιχείρησή τους οι βιομήχανοι, έπαιρναν κάθε χρόνο πίσω - κατά μέσο όρο - 1,40 δραχμές το 1991 και 11,50 δραχμές το 1994. Μιλάμε βέβαια για τη μέση αποδοτικότητα της βιομηχανίας, που σημαίνει ότι συνυπολογίζονται και οι ζημιογόνες επιχειρήσεις (που είχαν αρνητική αποδοτικότητα) και οι υπερκερδοφόρες (που είχαν αποδοτικότητα πολύ μεγαλύτερη από το μέσο όρο).

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η παχυλή κερδοφορία των βιομηχανικών επιχειρήσεων, σημειώθηκε σε μια περίοδο που οι πωλήσεις βιομηχανικών προϊόντων, παρουσίασαν πτωτική πορεία.Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το ποσοστό αύξησης των πωλήσεων βιομηχανικών προϊόντων, μειώθηκε από 14,8% το 1991 σε 10,9% το 1994.

Επίσης, παρά την ανοδική πορεία του ποσοστού αύξησης των κερδών και της αποδοτικότητας - που οφείλεται τόσο στη μεγάλη συμπίεση του εργατικού κόστους όσο και στη γενικότερη οικονομική πολιτική λιτότητας στο όνομα αύξησης των επενδύσεων και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας - οι ιδιωτικές επενδύσεις στη μεταποίηση, μειώθηκαν 13,2% το 1991, 1,4% το 1992 και 1,2% (συνολικά 15,4% στην τριετία) και μόνο το 1994 παρουσίασαν αύξηση 9%. Η αύξηση όμως των ιδιωτικών επενδύσεων στη μεταποίηση το 1994, δεν αντισταθμίζει τη μείωση των προηγούμενων 3 ετών και έτσι το 1994 συγκριτικά με το 1991, ο όγκος των ιδιωτικών επενδύσεων παρουσιάζει μείωση κατά 7,8%.