Φτηνός τρόπος άντλησης κεφαλαίων για μεγαλοεπιχειρηματίες. Χώρος γνήσιας και τεραστίων διαστάσεων αποκάλυψης του παρασιτισμού του κεφαλαίου, για εξασφάλιση αστρονομικών κερδών. Στίβος ...διάκρισης και οικονομικής επικράτησης για μεγαλοεταιρίες παροχής "χρηματιστηριακών υπηρεσιών". Πηγή εύκολου και γρήγορου κέρδους για αεριτζήδες. Εναλλακτικό μέσο εκτόνωσης των τζογαδόρων κάθε μορφής. Πρόσφορος χώρος ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. "Ναός" οικονομικού ξεζουμίσματος χιλιάδων θυμάτων από τη λογική του "λαϊκού καπιταλισμού". Ολα αυτά και ένα σωρό άλλα, μακριά και σε αντίθετη σχεδόν κατεύθυνση με τα δήθεν περί "καθρέφτη της οικονομίας" και "αιμοδότη της παραγωγικής δραστηριότητας", είναι τελικά το Χρηματιστήριο της οδού Σοφοκλέους.

Εν αρχή ην, λοιπόν, ο ..."λαϊκός καπιταλισμός". Η ευφυής ιδέα του κεφαλαίου να δημιουργήσει την αίσθηση στο πλατύ κοινό πως είναι δυνατόν να καταστεί συνιδιοκτήτης κάποιας επιχείρησης. Σ' αυτά ακριβώς τα πλαίσια, οι επιχειρηματίες - οι μεγάλοι μάλιστα επιχειρηματίες - "ρίχνουν" μετοχές των εταιριών τους στο Χρηματιστήριο. Ανακοινώνουν λοιπόν αυτή την πρόθεσή τους, τη διαφημίζουν επαρκώς και "προσκαλούν" τους ενδιαφερόμενους να "επενδύσουν". Το αποτέλεσμα είναι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων - οι μετοχές των οποίων εισάγονται στο Χρηματιστήριο - αντί να προσφύγουν στις τράπεζες για δάνεια και άλλου είδους κεφάλαια, να καρπώνονται δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια "τζάμπα" και "καυτό" χρήμα, που σχεδόν χωρίς καμιά απολύτως δέσμευση και υποχρέωση μπαίνει στα θησαυροφυλάκιά τους. Μετά από τη διαδικασία της εισαγωγής, το Χρηματιστήριο το θυμούνται, λίγο - πολύ, σε δύο περιπτώσεις: Πρώτον, όταν θελήσουν να αντλήσουν κι άλλα κεφάλαια και ενεργοποιούν τις διαδικασίες αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Δεύτερον, όταν, και πάλι με σκοπό την απόσπαση "τζάμπα" χρήματος, κάνουν οι ίδιοι "παιχνίδι" με τις μετοχές των επιχειρήσεών τους.

Από τη στιγμή που μια μετοχή μπαίνει στο Χρηματιστήριο, το λόγο έχει ο ...τζόγος. Χρηματιστές, χρηματιστηριακές εταιρίες, τράπεζες, εταιρίες "επενδύσεων", μεταλλαγμένες ασφαλιστικές εταιρίες, εταιρίες αμοιβαίων κεφαλαίων και άλλοι - θεωρούμενοι θεσμικοί - "επενδυτές" ξεκινούν έναν ξέφρενο χορό - παιχνίδι συναλλαγής και ανταλλαγής "χαρτιών" (δηλαδή μετοχών). Σ' αυτό το χορό σέρνουν από πίσω τους δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπενδυτές, εισοδηματίες, τζογαδόρους, ανθρώπους που έχουν ανάγκη να "ξεπλύνουν" χρήματα κλπ.

Από αυτούς που "παίζουν" - γιατί περί παιχνιδιού πρόκειται και όχι περί επένδυσης - λίγοι κερδίζουν και οι περισσότεροι χάνουν. Το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο προστατεύει την ασύδοτη δράση κυκλωμάτων και ευνοεί τα βραχυχρόνια κερδοσκοπικά παιχνίδια.Τι να πει κανείς, όταν τα κυκλώματα αυτά, με τη "βούλα" του νόμου, έχουν τις προσβάσεις να αγοράζουν μετοχές με πίστωση 30 ημερών. Οταν αγοράζουν και πουλούν τις ίδιες μετοχές δυο και τρεις φορές την ίδια μέρα. Οταν είναι "κολλητοί" με ιδιοκτήτες εισηγμένων μετοχών εταιριών και αξιοποιούν την "εσωτερική πληροφόρηση". Οταν πουλάνε μετοχές της ίδιας της εταιρίας τους εν αγνοία των χρηματιστηριακών αρχών. Ολα όλα αυτά και πολλά άλλα γίνονται σε βάρος των αφελών, που ρίχνουν τις αποταμιεύσεις τους σε μετοχές. Αλλά μήπως αυτή η εικόνα, που επικαλύπτεται έντεχνα με δήθεν ελέγχους, ανούσιους κανόνες και ανεφάρμοστους νόμους, δεν είναι και η ίδια η φύση του Χρηματιστηρίου;

Το ελληνικό Χρηματιστήριο, και λίγο ή πολύ τα Χρηματιστήρια όλου του κόσμου, είναι στην πραγματικότητα έρμαιο των ορέξεων των "μεγάλων",που κανονίζουν ποια μετοχή θα ανέβει, πότε, πώς και πόσο. Οι ριψοκίνδυνοι τζογαδόροι κολλάνε πίσω τους, πιστεύοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι σε μια μέρα και μάλιστα χωρίς να ιδρώσουν. Υπάρχουν μετοχές μικρής αξίας, που σε λίγους μήνες, με την "καθοδήγηση" των "μεγάλων", παρέχουν αποδόσεις 400% ή και 500%!

Οι πιο συντηρητικοί παίχτες φοβούνται τις τακτικές τους και ποντάρουν "στα σίγουρα" σε μετοχές που δε "χειραγωγούνται". Αυτές οι μετοχές είναι τα λεγόμενα "βαριά χαρτιά", οι τιμές των οποίων παρουσιάζουν σχετικά μεγάλη σταθερότητα και κατά κανόνα ακολουθούν την κίνηση του γενικού δείκτη. Παρουσιάζουν βέβαια τα μειονεκτήματά τους, όπως η υψηλή τιμή αγοράς και η μέτρια - ειδικά στην περίοδο που διανύουμε - κεφαλαιακή και μερισματική απόδοση, που πολλές φορές υπολείπεται της απόδοσης ενός εντόκου γραμματίου. Σε τεχνικό επίπεδο είναι ελάχιστες αυτή τη στιγμή οι μετοχές που καλύπτουν τα κέρδη των τίτλων σταθερής απόδοσης συν το "πριμ κινδύνου", που συνεπάγεται η επένδυση σε οποιαδήποτε μετοχή.

Αλλά αυτά είναι "ψιλά γράμματα". Οι τεχνικές προβλέψεις για την πορεία των μετοχών, οι οποίες βασίζονται σε αντικειμενικά δεδομένα για την πορεία των εισαγμένων εταιριών, στο ελληνικό Χρηματιστήριο είναι εντελώς επισφαλείς, δρώντας έτσι αποτρεπτικά στους όποιους "σοβαρούς" επενδυτές και δημιουργώντας άσχημο κλίμα στην αγορά. Οι εισηγμένες μετοχές κάθε άλλο παρά την πραγματική τους αξία απεικονίζουν. Αυτό το ξέρουν όλοι, αλλά δεν ενδιαφέρει κανέναν, αφού ακόμα και κυβερνητικοί παράγοντες εκμεταλλεύονται και κερδίζουν απ' αυτή και πολλές άλλες θεσμικές αδυναμίες του Χρηματιστηρίου. Για όλους αυτούς, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται με το Χρηματιστήριο, είτε πρόκειται για την κυβέρνηση, είτε για τους επόπτες και τις αρχές της οδού Σοφοκλέους, είτε για τις χρηματιστηριακές εταιρίες, είτε για τους επώνυμους και ανώνυμους "παίχτες", ένα είναι που μετράει: Τζόγος να γίνεται... Γιατί αυτό είναι το Χρηματιστήριο!

Βασίλης ΡΑΓΙΑΣ