Είναι φυσικά και οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, των αγροτών, των μικρομεσαίων, που βεβαιώνουν ότι αρχίζει να "σπάει" το φράγμα της ηττοπάθειας, των αντιλήψεων του τύπου "και τι θα κερδίσω;". Είναι αποδείξεις ότι μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, αλλά και άλλα στρώματα του ελληνικού λαού συνειδητοποιούν τη δύναμη τους. Να μια ακόμη επιβεβαίωση ότι η πιο σημαντική παρακαταθήκη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του '73, το πνεύμα της αντίστασης παραμένει ζωντανό.

Ολα αυτά βεβαίως αποκτούν ξεχωριστή σημασία ενόψει των κινητοποιήσεων που έχουν προγραμματιστεί για τις αμέσως επόμενες ημέρες ενόψει του νέου προϋπολογισμού, κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και των επιλογών του Μάαστριχτ. Φυσικά, στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η απεργία στις 28 του Νοέμβρη, που προκήρυξαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, οι αγροτικές ομοσπονδίες και άλλοι φορείς με την αποφασιστική παρέμβαση και συμβολή σ' αυτές των συνεπών ταξικών δυνάμεων, με αγωνιστικά, διεκδικητικά πλαίσια. Στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων είναι να πετύχει αυτή η κινητοποίηση, αλλά και να πάρει συνέχεια, χωρίς ταλαντεύσεις και υπαναχωρήσεις, ξεπερνώντας και τα εμπόδια που θα επιχειρήσουν να σηκώσουν οι δυνάμεις τους κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως και οι δυνάμεις του συμβιβασμού. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και οι μέρες που έρχονται είναι σημαντικές. Καμιά επανάπαυση, καθημερινή δουλιά από όλους είναι αυτό που απαιτείται, με συνεχή κινητοποίηση και δράση του λαού και της νεολαίας.