Ο Νοέμβρης ζει και θα νικήσει! Ζει στη μαζική πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, στο εντυπωσιακό μπλοκ της ΚΝΕ, στους αγώνες που μας περιμένουν. Θα νικήσει, γιατί το κίνημα έχει τη δύναμη, με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, να βάζει στη γωνία τα σχέδια της άρχουσας τάξης.

Ο φετινός γιορτασμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν "μία από τα ίδια". Ανέδειξε νέα ποιοτικά στοιχεία, τόσο στην παρέμβαση του κινήματος, όσο και της άρχουσας τάξης.

Αν το '73 το Πολυτεχνείο αποτέλεσε σταθμό στην πορεία του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος, αυτό έγινε γιατί ξέφυγε από τα στενά όρια μιας απλής φοιτητικής διαμαρτυρίας, γιατί συναντήθηκε με τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους, το λαό, που κατηφόριζαν την Πατησίων σε μια αληθινή λαϊκή εξέγερση.

Φέτος, η επιτυχία του κινήματος να απαντήσει αποφασιστικά στα σχέδια υπονόμευσης του γιορτασμού, οφείλεται στην οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που, με νέους όρους μαζικότητας στις εκδηλώσεις, έδωσε απάντηση στην τρομοκρατία, κράτησε το Πολυτεχνείο ανοιχτό στο λαό.

Αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, πως η συνάντηση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα είναι βασική προϋπόθεση αποτελεσματικότητας και προοπτικής, πως το κίνημα μπορεί να υπερασπίζεται στην πράξη, κι όχι στα λόγια, τους αγώνες και τις κατακτήσεις του, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Και για πρώτη φορά, τα γνωστά σχέδια έπεσαν στο κενό.

Δημιουργούνται νέα δεδομένα για τη σύμπλευση του εργατικού με το νεολαιίστικο κίνημα στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, εκεί που ζει το μήνυμα του Νοέμβρη.

Το σχέδιο ήταν εδώ, παρόν, μελετημένο, όπως και πέρσι. Το έδειξαν οι συγκλίνουσες εκκλήσεις για επιστροφή στο ΕΜΠ από φαινομενικά "ανεξάρτητα" κέντρα (αναρχοφασίστες, ΣΥΝ, αριστεριστές), ώστε να νομιμοποιηθεί πιθανή απόπειρα κατάληψης του ιδρύματος.

Φάνηκε στο "οπλοστάσιο" που απομάκρυναν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στο χώρο: μολότοφ, μπουκάλια, σακούλες με πέτρες. Εκδηλώθηκε και στην επίθεση στα μέλη της ΚΝΕ, χτυπώντας μόνο αυτούς που μπαίνουν φραγμός στα σχέδια τους, επιδιώκοντας να δημιουργηθεί και ένα σκηνικό περιφερειακών "συγκρούσεων".

Το σύνθημα είχε δοθεί από πριν: αστικά ΜΜΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ έτρεχαν να προλάβουν την πραγματοποίηση του γιορτασμού ή τουλάχιστον να γίνει με "ευπρεπισμένο", "εκσυγχρονιστικό" τρόπο. Σ' αυτό το πλαίσιο, η παρέμβαση του ντόπιου και ξένου παράγοντα έλαβε νέες διαστάσεις.

Η προκλητική αστυνόμευση της πρωτεύουσας δεν αποσκοπούσε στη "φρούρηση" του ΕΜΠ (ποτέ, άλλωστε, δεν έχει παίξει τέτοιο ρόλο). Ηταν μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η αστυνομοκρατία μπροστά και σε μια σειρά εξελίξεις, που θα σηματοδοτήσει η επικύρωση της Συνθήκης του Σένγκεν, μια συνέχεια της αστυνομικής επιχείρησης ενάντια στους αγώνες των εμποροϋπαλλήλων, μια πρόκληση με σαφείς, οριοθετημένους στόχους: Το μαζικό κίνημα και την ΚΝΕ.

Με την ανοιχτή προβοκάτσια στις 13/11, στελνόταν, εκτός των άλλων, μια σαφής προειδοποίηση στο εργατικό κίνημα. Η κίνηση αυτή φέρνει στη μνήμη την περσινή επίθεση των αναρχοφασιστών στη φοιτητική πορεία στις 14/11. Κοινός τόπος, η τρομοκράτηση του κινήματος.

Συνεχίστηκε με την οργισμένη απάντηση αυτών που δεν πέτυχαν το σκοπό τους με τις τρομοκρατικές ενέργειες ενάντια στα γραφεία του ΚΚΕ και των οικοδόμων. Ο βασικός στόχος των κρατικών και παρακρατικών δυνάμεων καταστολής φωτογραφήθηκε στην απροκάλυπτη επίθεση των ΜΑΤ στην ΚΝΕ.

Το πιο σημαντικό, ίσως, νέο στοιχείο είναι η σύμπλευση των πιο ετερόκλητων στοιχείων, από επιχειρηματίες μέχρι "αντιεξουσιαστές" και από ΣΥΝ μέχρι αριστεριστές, ενάντια στο μαζικό κίνημα και το ΚΚΕ, δίνοντας πολιτικό άλλοθι, κάλυψη και ασπίδα στη δράση των υπηρεσιών και των προβοκατόρων. Μέσα σ' αυτό το συνονθύλευμα, αναβαθμίζεται ο ρόλος του ΣΥΝ (ναι! αυτών που κήρυτταν το τέλος του Πολυτεχνείου!) στην αντι-ΚΚΕ επίθεση.

Τους ενώνουν πολλά: Τα προβοκατόρικα συνθήματα, που από κοινού φώναζαν ("Ο Κυριακίδης ήταν η αρχή"), η γκαιμπελικής έμπνευσης εκστρατεία του ψεύδους και του αντικομμουνισμού που εξαπολύουν στις σχολές, το αντι-ΚΚΕ μένος που έφτασε στο σημείο παρατάξεις του ΣΥΝ και των ΕΑΑΚ να αρνούνται να καταδικάσουν τις βομβιστικές επιθέσεις στα γραφεία του ΚΚΕ και των οικοδόμων(λ.χ., Πάντειος), το αδιάφορο σφύριγμα στους προβοκάτορες που κυκλοφορούσαν πλάι τους στο ΕΜΠ, κουβαλώντας πέτρες και μπουκάλια, η ανοιχτή συνεννόηση επώνυμων παραγόντων με τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης.

Ναι, ο Νοέμβρης ζει στους αγώνες μας. Και ταυτόχρονα ενώνει κυβέρνηση, ΝΔ, ΣΥΝ, αριστεριστές, αναρχοφασίστες, βγάζει το μίσος τους ενάντια στα μηνύματα του Νοέμβρη, ενάντια στο ΚΚΕ που τα κρατά ζωντανά. Γι' αυτό η επίθεση κλιμακώνεται αδίστακτα, εκδικητικά, ενάντια στο εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ που χάλασαν το παιχνίδι τους. Κοπιάζουν άδικα, η δύναμη του λαού είναι ακατανίκητη. Θα τη νιώσουν ξανά και αυτοί και τα μεγάλα αφεντικά τους, στις μάχες που δίνουμε, σε αυτές που θα έρθουν.

Ο Νοέμβρης δε σβήνει, δεν καταργείται, δεν καίγεται! Με το ΚΚΕ, την ΚΝΕ στην πρώτη γραμμή, τα όνειρα θα πάρουν τη δική τους εκδίκηση.

Νίκος ΣΕΡΕΤΑΚΗΣ

Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ