Ταξίδι "στην άγρια δύση" αποδείχτηκε για τον Απ. Νικολάου η επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη με αμαξοστοιχία του ΟΣΕ. Γιατί ποτέ δεν περίμενε πως φορτώνοντας το αυτοκίνητό του και επιβιβαζόμενος και ο ίδιος με την οικογένειά του, το περασμένο Σάββατο στην αμαξοστοιχία (504) Αθήνας - Θεσσαλονίκης, θα το "παραλάμβανε" την άλλη μέρα το πρωί, λεηλατημένο και χωρίς το περιεχόμενο των αποσκευών του. Η μικρή - πικρή του περιπέτεια, αν και δε διαθέτει έφιππους καβαλάρηδες με καυτά εξάσφαιρα, αν και δε συνέβη σε κάποια εμπόλεμη περιοχή, εντούτοις έχει και τους κλέφτες της και τη λεία τους.

Ομως προς μεγάλη έκπληξη των επιβατών του ΟΣΕ, οι "καλοί σερίφηδες" και φύλακες της αμαξοστοιχίας είναι ανύπαρκτοι. Οπως ανύπαρκτο είναι και κάθε ίχνος υπευθυνότητας και ευαισθησίας από πλευράς του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την επιστολή (δημοσιεύεται παρακάτω) του παθόντα. Πολύ περισσότερο που η περίπτωσή του δεν είναι η μοναδική και ούτε η τελευταία στη λειτουργία του ΟΣΕ, αλλά ένα ακόμα κρούσμα ανάμεσα στ' άλλα, με θύματα αρκετούς από τους επιβάτες του, ιδιαίτερα αυτούς που ταξιδεύουν στις νυχτερινές αμαξοστοιχίες.

Το συμπέρασμα που αβίαστα βγαίνει και απ' αυτή την ιστορία είναι ότι ο ΟΣΕ φαίνεται αδύναμος να εξασφαλίσει την αβλαβή μεταφορά οχημάτων και αποσκευών των επιβατών του, αφού τα κρούσματα διάρρηξης οχημάτων που μεταφέρονται με τις αμαξοστοιχίες του, επαναλαμβάνονται, χωρίς οι υπεύθυνοι του Οργανισμού να μπορούν να βάλουν τέλος σ' αυτό το φαινόμενο. Φαινόμενο, που η διαιώνισή του, θίγει όχι μόνο αυτούς που επιλέγουν τον ΟΣΕ ως μέσο μεταφοράς, αλλά και το ίδιο του το κύρος, και τον φορτώνει με επιπλέον προβλήματα πέραν αυτών που ήδη αντιμετωπίζει...

Το χειρότερο, με ένα "εφεύρημα" ο ΟΣΕ φροντίζει εκ των προτέρων όχι στην προστασία των αντικειμένων που μεταφέρει (εννοείται έναντι αμοιβής), αλλά να φορτώσει τα σπασμένα στους παθόντες, μένοντας ο ίδιος στο απυρόβλητο των όποιων διεκδικήσεων από τα θύματα κλοπών που γίνονται στις αμαξοστοιχίες του. Ετσι στο πίσω μέρος του εισιτήριου που παίρνει ο επιβάτης, με μικρά γράμματα (!) αναγράφεται πως ο ΟΣΕ δε φέρει ευθύνη για τις ζημιές ή την απώλεια αποσκευών μέσα στο αυτοκίνητο. Πέρα βέβαια από το εξωφρενικό ενός τέτοιου όρου, να αναλαμβάνει δηλαδή κάποιος τη μεταφορά αντικειμένων χωρίς να εγγυάται για την ασφαλή μεταφορά τους, εννοείται πως κανένας υπάλληλος δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει γνωστούς τους όρους μεταφοράς, ούτε βέβαια να προειδοποιήσει τους επιβάτες ότι φέρουν ευθύνη για αποσκευές που βρίσκονται στο αυτοκίνητό τους.

Γράφει συγκεκριμένα στην επιστολή του ο Απ. Νικολάου:

"Στην αμαξοστοιχία με τα συνοδευόμενα αυτοκίνητα του ΟΣΕ στο βραδινό δρομολόγιο της αμαξοστοιχίας (504) Αθηνών - Θεσσαλονίκης του Σαββάτου 16/8/97 υπήρχε και το αυτοκίνητό μου. Οταν το πρωί της Κυριακής πήγα να το παραλάβω στο ΣΣ Θεσσαλονίκης, διαπίστωσα ότι αυτό ήταν πλήρως λεηλατημένο. Με πρόχειρους υπολογισμούς η ζημία ξεπερνά τις 500.000 δραχμές. Οι δράστες της διάρρηξης είχαν σπάσει με πέτρα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, ξήλωσαν το πίσω κάθισμα, έσπασαν προφανώς με τσεκούρι το διαχωριστικό του πορτ παγκάζ και ανενόχλητοι επέλεξαν από τις αποσκευές ό,τι τους ενδιέφερε. Με λίγα λόγια οι δράστες έκαναν τη δουλιά τους με πλήρη ησυχία.

Η διάρρηξη διαπιστώθηκε στο Σταθμό Λιανοκλαδίου και έγινε σχετική παρατήρηση στο Φ.Π. της αμαξοστοιχίας.

Το παραπάνω γεγονός, όπως διαπίστωσα στη συνέχεια άφησε τελείως αδιάφορους τους υπεύθυνους του ΟΣΕ με τους οποίους είχα τηλεφωνική επικοινωνία. Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν η αντίδραση των στελεχών ενός... υπναλέου Οργανισμού, στη συνέχεια όμως κατάλαβα ότι έχουν συμβεί παρόμοια κρούσματα, τα οποία αποσιωπήθηκαν, όπως συνέβη και με την περίπτωσή μου. Αυτή η πλευρά του προβλήματος νομίζω δεν πρέπει να αφήσει ασυγκίνητο τον εισαγγελέα.

Οσον αφορά την αποζημίωση, ο ΟΣΕ δηλώνει ότι δεν είναι υπεύθυνος για την απώλεια των αποσκευών που είναι τοποθετημένες μέσα στα οχήματα. Θα πρέπει να τους προσκομίσεις ένα τιμολόγιο για την επανόρθωση των ζημιών του αυτοκινήτου και να υπογράψεις ότι παραιτείσαι περαιτέρω αξιώσεων. Οπως μου διαβεβαιώνουν όμως οι υπεύθυνοι του συνεργείου επισκευής αυτοκινήτων, το αμάξι δεν μπορεί μετά την επανόρθωση των ζημιών να επανέλθει στην κατάσταση που βρισκόταν.

Αυτό φυσικά δεν ενδιαφέρει τον Οργανισμό, όπως άγνωστη έννοια γι' αυτόν αποτελεί η ηθική αποζημίωση των θυμάτων. Ποια είναι η ηθική αποζημίωση για τα προσωπικά είδη που χάθηκαν και δεν αποτιμώνται σε χρήμα, ή για την ταλαιπωρία που ακολουθεί μετά από παρόμοια περιστατικά; Αν ακολουθήσω πάλι τη δικαστική οδό - όπως μου είπαν χαρακτηριστικά από από τον ΟΣΕ προφανώς για να με αποθαρρύνουν - θα πρέπει να περάσουν 10 περίπου χρόνια για να δικαιωθώ. Ετσι μεταχειρίζεται ένας δημόσιος Οργανισμός τους πολίτες.

Αν τα παραπάνω δε χαρακτηρίζουν τις πλέον ανοργάνωτες, τριτοκοσμικές χώρες, καλείται να μας απαντήσει ο Οργανισμός που επαίρεται για τα άλματά του προς το 2000".