Στόχος η Καστοριά για μια ανάπαυλα, ημέρα Τετάρτη. Στη διαδρομή μια στάση στο Επταχώρι, που βρίσκεται πάνω στην Εθνική οδό, γίνεται η αφορμή να εισπράξουμε μία ακόμα εικόνα της εγκατάλειψης, μικρή, αλλά χαρακτηριστική. Στο χωριό δε φτάνουν ποτέ εφημερίδες. Δε φτάνει επίσης το σήμα κανενός τηλεοπτικού σταθμού, οι ιδιωτικοί ζητούν να αναλάβουν οι κάτοικοι το κόστος του αναμεταδότη και οι κρατικοί απλά κωφεύουν. Το βράδυ στο Νεστόριο ένα αναμενόμενο "σοκ". Από την αρχική ερώτηση του Χαρίλαου "Να Νέστραμ;" και την καταφατική απάντηση που έδωσαν χαμογελώντας οι παριστάμενοι στο πάνω καφενείο - ανταποκρινόμενοι σε μια γλώσσα που επισήμως δεν υπάρχει - γίναμε μάρτυρες λίγο αργότερα στο μεσαίο καφενείο μιας προσπάθειας που κρατά κοντά 50 χρόνια. Της προσπάθειας ορισμένων να πείσουν πως ο εχθρός είναι εντός των τειχών και πως για την αντιμετώπισή του πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης όσοι Ελληνες αλλά Σλαβομακεδόνες το γένος παραμένουν. Τι κι αν στις συζητήσεις καταγγέλθηκε πως εξαιτίας της εγκατάλειψης από το κράτος, από τα 18 χωριά που υπήρχαν στην περιοχή, ζωντανό έμεινε μόνο το Νεστόριο, έτσι που "τα σύνορα θα φτάσουν σε λίγο στην Καστοριά", όπως είπαν χαρακτηριστικά. Κάποιοι επέμεναν: Δε φταίει η εγκατάλειψη. Φταίει που πιστεύετε πως εδώ υπάρχουν Σλάβοι, έλεγαν. Οι ίδιοι γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα που πείθουν για την ύπαρξη Ελλήνων μεν, Σλαβομακεδόνων όμως το γένος. Επέμεναν ακόμα κι όταν ο Χαρίλαος τους περιέγραψε την κατάσταση που βρήκε όταν σαν τηλεγραφητής έφτασε στο χωριό, το 1938. Το ότι μιλούσαν όλοι μόνο σλάβικα. Και την προπαγάνδα από τότε του αρμόδιου κρατικού υπάλληλου, του δασονόμου, ότι αυτοί σφάζουν! Προς τιμήν του, ο πρόεδρος της κοινότητας προσπάθησε να βρει ένα μέσο όρο στη συζήτηση, λέγοντας πως πράγματι στην περιοχή υπάρχουν δίγλωσσοι. "Οι διακρίσεις πληρώθηκαν και θα πληρώνονται", επισήμανε ο Χαρίλαος.