Το παγωμένο γύρω στο 2% κονδύλι του προϋπολογισμού για την Αυτοδιοίκηση αντανακλά τη μόνιμη διάθεση της κεντρικής διοίκησης για ένα θεσμό ποδηγετημένο μέσα από διαδικασίες οικονομικής ασφυξίας. Τα περιθώρια πολιτικής και οικονομικής λειτουργίας των νέων ΟΤΑ, όπως προσδιορίζονται μέσα από το υπό ψήφιση σχέδιο "Καποδίστριας", αλλά και το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο, αντανακλούν τόσο τις δημοκρατικού τύπου, όλο και πιο στενές, αντοχές του συστήματος, όσο και την απόφαση της άρχουσας τάξης να μετακυλήσει το βάρος της κρίσης σε όσο το δυνατόν πλατύτερες λαϊκές μάζες. Με όποια συνέπεια, όπως - για παράδειγμα - την παραπέρα ερήμωση της υπαίθρου, που το ίδιο το λαϊκό ένστικτο εντόπισε σαν μία από τις πρώτες επιπτώσεις του "Καποδίστρια". Η ανάδειξη του συνολικού προβλήματος οφείλει να είναι αντικείμενο μίας άλλης ανάλυσης. Προς το παρόν ορισμένες επισημάνσεις επί της επικαιρότητας.

***

Εντολές, για αναδιάρθρωση του κράτους, σε ακόμα αντιδραστικότερες κατευθύνσεις. Αναδιάρθρωση για ταχύτερη, αμεσότερη και δραστικότερη διοχέτευση των αντιλαϊκών εντολών, που επεξεργάζονται οι προαναφερόμενοι. Αναδιάρθρωση, που προβλέπει πως εκτός από το "επιτελικό κράτος" και τους διορισμένους περιφερειάρχες, νομαρχίες και δήμοι πρέπει να οργανωθούν και να ενταχθούν σε "νέο" πλαίσιο, βάσει του οποίου θα εκτελούν πάραυτα τις οδηγίες που δέχονται άνωθεν.

Οδηγίες για άμεση εφαρμογή του τρίπτυχου "ιδιωτικοποίηση - ανταποδοτικότητα - πρόσθετη φορολογία", που όρισε η Ευρωπαϊκή Ενωση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οδηγίες για όλο και μικρότερη ενίσχυση της ΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Για όλο και μεγαλύτερο ξεπούλημα υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων. Για όλο και βαρύτερο χαράτσωμα των εργαζομένων, στη "λογική" τού "ο δημότης θα πληρώνει για τα πάντα".

Εκτός από τα παραπάνω, ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών, την προηγούμενη βδομάδα στη Βουλή, αποσαφήνιζε ακόμα περισσότερο το περιεχόμενο αυτού του "νέου" κράτους. Αυτός, που με κυνισμό παλαιότερα καλούσε όλους να αποδεχτούν πως οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Βρυξέλλες και εμείς οφείλουμε να τις εφαρμόζουμε, με την ίδια ωμότητα διευκρίνιζε τα ακόλουθα:

• Η "αναδιάρθρωση" του κράτους είναι προαπαιτούμενο τόσο για την πορεία της χώρας προς την πολυθρύλητη Οικονομική και Νομισματική Ενωση, όσο και για να αντέξει στο γνωστό μπαμπούλα του αδυσώπητου διεθνούς ανταγωνισμού. Σ' αυτήν την πορεία, η ΤΑ σήμερα είναι κατακερματισμένη και εντοπίζεται "ανυπαρξία των διοικητικών εκείνων μηχανισμών να ανταποκριθούν στο ρόλο τους". Και πρέπει να προχωρήσει η "διοικητική μεταρρύθμιση" γιατί... έτσι γίνεται στις ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί χρειαζόμαστε "ισχυρούς, τοπικούς διοικητικούς μηχανισμούς", ένα "νέο επίπεδο άσκησης δημόσιας διοίκησης", "καινούριους διοικητικούς μηχανισμούς".

***

Με την εφαρμογή του "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ" και "υποβοηθούμενοι" από το ανάλογου χαρακτήρα προϋπάρχον θεσμικό πλαίσιο, οι "νέοι" αιρετοί, ως επικεφαλής διοικητικών μηχανισμών, διαχειριστικά και όχι πολιτικά - διεκδικητικά, θα φροντίζουν για την εκτέλεση κάθε επιταγής, που θα αποσκοπεί στη συντήρηση και την αναπαραγωγή του σημερινού συστήματος. Θα προωθούν και οι ίδιοι την αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης. Τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού. Το ξεκλήρισμα των ξωμάχων της γης. Τη δημιουργία και νέων στρατιών από υποαπασχολήσιμους και κατά περίπτωση αυτασφαλισμένους. Την οικονομική δυσπραγία των πολλών και την ευμάρεια των ολίγων.

***

Και αυτός ο αγώνας έχει την αντανάκλασή του και στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Η εκλογική διαδικασία του '98 μπορεί να αποτελέσει άλλο ένα αγωνιστικό μετερίζι. Σ' αυτή τη μάχη, βασικό κριτήριο ψήφου θα είναι και ο "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ". Το αυτοδιοικητικό μέτωπο, που σχηματίστηκε ενάντια στο κυβερνητικό εξάμβλωμα, μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και μέσω της ψήφου.

Το λαϊκό αυτό κίνημα μπορεί και πρέπει να εκφραστεί, με τη συγκρότηση αγωνιστικών λαϊκών ψηφοδελτίων. Παραπέρα, με την ανάδειξη αιρετών, που θα αντιτάξουν στόχους και αιτήματα πάλης. Που θα ορθώσουν ανάστημα, ενάντια στις επιδιώξεις τις οποίες εκφράζουν οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές του "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ". Που θα κάνουν - με τους αγώνες και βασιζόμενοι στη λαϊκή βούληση και συμμετοχή - πράξη μια άγραφη συνθήκη της ζωής, που θέλει "όλους τους νόμους να ανατρέπονται...".

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης - και όχι μόνο - ήταν ειλικρινής. Οι εταίροι χρειάζονται "νέου τύπου διοίκηση" και, φυσικά, όχι Αυτοδιοίκηση. Χρειάζονται πειθήνιους μηχανισμούς εφαρμογής της πολιτικής τους και όχι θεσμούς λαϊκής αντιπροσώπευσης και έκφρασης. Χρειάζονται δήμους - αναχώματα της διογκούμενης, από την εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, λαϊκής δυσαρέσκειας