Χιλιάδες ιερείς και μοναχοί βασανίστηκαν. Για να απαλλαγούν από την παρουσία τους, έφταναν πολλές φορές στο σημείο να τους κλείνουν σε ψυχιατρεία. Οι γονείς που μιλούσαν στα παιδιά τους για το Χριστό και την Εκκλησία φυλακίζονταν και όσοι φανέρωναν τη χριστιανική τους πίστη απολύονταν από τη δουλιά τους. Πολλοί εξορίστηκαν.
Ομως, από το 1986, που άρχισαν σημαντικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στη Ρωσία, ο λαός απόκτησε πάλι τις θρησκευτικές του ελευθερίες και επιστρέφει στο Χριστό και την Εκκλησία".
Οχι, το προαναφερόμενο εμετικό απόσπασμα δεν το έχουμε πάρει από κάποιο αντικομμουνιστικό φυλλάδιο της δεκαετίας του 1950. Ούτε πιο πριν. Αλλωστε, αναφέρεται και στη μετά το 1985 περίοδο και, επομένως, όλοι καταλαβαίνουν πως είναι σύγχρονο.
***
Και ρωτάμε: Με ποιο δικαίωμα το υπουργείο Παιδείας και οι όποιοι αντικομμουνιστές... συγγραφείς του βιβλίου διαστρεβλώνουν τόσο κατάφωρα την πραγματικότητα στην πρώην Σοβιετική Ενωση και συκοφαντούν ασύστολα και χωρίς ίχνος ντροπής το σοσιαλιστικό καθεστώς που υπήρχε;
Με ποιο δικαίωμα χύνουν το δηλητήριο του αντικομμουνισμού στην ψυχή και το μυαλό δεκάχρονων παιδιών;
Με ποιο δικαίωμα μετατρέπουν τους δασκάλους των παιδιών μας σε φορείς ωμού αντικομμουνισμού, χοντρών διαστρεβλώσεων, ακόμη και γελοίων και παντελώς ανιστόρητων ισχυρισμών;
Αν έχει μείνει η ελάχιστη ευθιξία στον υπουργό Παιδείας και την κυβέρνηση, πρέπει να σταματήσουν αμέσως αυτό το αίσχος.