Τα Διαγνωστικά Κέντρα (ΔΚ) εμφανίζονται κατ' αντιδιαστολή και σε αντιπαράθεση με το δημόσιο τομέα που δεν προσφέρει στον ασθενή τη δική του ευελιξία και εξυπηρέτηση.

Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι ότι η όλη ανάπτυξη των ΔΚ στηρίχτηκε στην απουσία του δημόσιου τομέα και την - πραγματικά - γραφειοκρατική δυσκαμψία που παρουσιάζει σε πολλά ζητήματα. Μια πλευρά που είναι αποτέλεσμα της αντιδημοκρατικής οργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, αλλά και της προσπάθειας της κυβέρνησης να περιορίσει ακόμα παραπέρα τα κονδύλια για την υγεία.

Ο αντίποδας τώρα: Η περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία στην ΠΦΥ - που μέμφεται την κακώς λειτουργούσα δημόσια υγεία - είναι στην ουσία κρατικοδίαιτη. Ιδού τι λέει μια έκθεση του Ινστιτούτου των Βιομηχάνων (ΙΟΒΕ) που εκπονήθηκε το 1997 για τα ΔΚ: "Η μη δυνατότητα σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία, είτε να υπάρχει, είτε να λειτουργεί ο απαραίτητος τεχνολογικός εξοπλισμός, οδηγεί τους ασθενείς στην κατανάλωση των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα. Η ζήτηση των υπηρεσιών, που προσφέρουν τα διαγνωστικά κέντρα, προέρχεται κυρίως από τους ασθενείς που νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία. Τη βασική πηγή εσόδων των διαγνωστικών κέντρων τη συνιστούν τα ασφαλιστικά Ταμεία".

Από κει και πέρα, στα πλαίσια της αγοράς παρουσιάζεται ήδη ένας κορεσμός όπως αναφέρει η έρευνα και προειδοποιεί ότι θα επιζήσουν εκείνα τα ΔΚ που θα "διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών τους" και προχωρούν στην "ανανέωση του τεχνολογικού τους εξοπλισμού".

Αυτή η ανανέωση του τεχνολογικού εξοπλισμού έχει το στοιχείο ότι κάθε φορά μπαίνουν στην καθημερινή χρήση νεότερες τεχνολογίες χωρίς κανένα έλεγχο και προδιαγραφές απ' το κράτος.

Η περιοχή της Αθήνας συγκεντρώνει το 65% των ιδρύσεων και ακολουθεί η περιοχή της Θεσσαλονίκης με 15%. Στη μελέτη αναφέρονται τα εξής: "Η Αθήνα και η Μακεδονία συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα στις δυο αυτές περιοχές έχει συγκεντρωθεί η πλειοψηφία των ΔΚ. Οσον αφορά τη γεωγραφική κατανομή των νοσηλευθέντων ασθενών σε ιδιωτικές κλινικές, παρατηρούμε ότι η συσχέτιση είναι ακόμα πιο έντονη, και οφείλεται κύρια στο ότι: αρκετά ιδιωτικά ΔΚ λειτουργούν σαν τμήματα Ιδιωτικών Θεραπευτηρίων και ότι η συνεργασία μεταξύ των μονάδων υγείας του Ιδιωτικού Τομέα (Θεραπευτήρια, Διαγνωστικά Κέντρα) είναι αρκετά έντονη".

Στις 16.12.1997 το μαιευτήριο ΙΑΣΩ έδωσε στοιχεία απ' τη λειτουργία του και σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε αναφέρθηκε ότι το μαιευτήριο είναι και ένα ΔΚ που έχει 12.000 επισκέψεις το χρόνο, οι οποίες καλύπτουν το 25% του τζίρου του. Στους έξι μήνες λειτουργίας το 1996, το ΙΑΣΩ είχε 5 δισ. τζίρο (και τα κέρδη ήταν 70 εκατ. δραχμές). Για το 1997 ο τζίρος υπολογίζεται ότι θα είναι 11 - 12 δισ. δραχμές και τα κέρδη θα είναι ένα δισ. δραχμές.

Λεπτομέρεια: Ανάμεσα στους πελάτες του ΙΑΣΩ είναι και ασθενείς του νοσοκομείου "Σωτηρία" που παραπέμπονται εκεί γιατί δεν υπάρχει αξονικός τομογράφος. Μάλιστα η κατάσταση αυτή ανάγκασε την Πενταμελή Επιτροπή της ΕΙΝΑΠ του Νοσοκομείου "Σωτηρία" να στείλει (18.11.1996) εξώδικη πρόσκληση στον υπουργό Υγείας, Κ. Γείτονα, του προέδρου και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΝΝΘΑ "προς γνώση τους και για τις νόμιμες συνέπειες".

Κείμενα: Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ