(Του απεσταλμένου μας

Γρηγόρη ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑ).-

Τις προάλλες, σε ένα χωριό του Ηρακλείου, δολοφονήθηκε ο άνθρωπος που μοίραζε τις επιδοτήσεις στους συγχωριανούς του. Πριν μερικούς μήνες ο νομάρχης Ρεθύμνου έγινε στόχος βομβιστικής επίθεσης. Το κοινοτικό γραφείο του χωριού Γαράζος στο Ρέθυμνο "γαζώθηκε" από αυτόματο όπλο.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι βοσκοί του Ψηλορείτη ξημεροβραδιάζονται στις στάνες για να φυλάνε το βιος τους. Οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι, όχι μόνο τα ΕΚΑΜ δε φόβισαν τις "μεμονωμένες περιπτώσεις", αλλά σχεδόν δεν περνά μέρα χωρίς ζωοκλοπή.

Καταγγέλλουν την ύπαρξη κυκλωμάτων που αποκτούν καθημερινά τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος. Για ανοχή των αρχών απέναντι σε αυτό το έγκλημα, αλλά και για ανοχή της πολιτείας και πολιτικών που επωφελούνται από το καθεστώς τρομοκρατίας ολόκληρων πληθυσμών για ρουσφετολογικούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς.

Καταγγέλλουν το εμπόριο όπλων που δε γίνεται στα "μουλωχτά", αλλά στο φως της ημέρας, στις πλατείες των χωριών. Καταγγέλλουν το καινούριο "φρούτο", τη χασισοκαλλιέργεια, που τείνει να μετατραπεί σε... "εναλλακτική" καλλιέργεια!

Καταγγέλλουν την πολιτεία για πλήρη, κυνική αδιαφορία για την ύπαιθρο. Για την εγκατάλειψη των χωριών. Για τα σχολειά που κλείνουν και για τα "αναπτυξιακά" προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προωθούν τον "αγροτουρισμό" αντί τον πρωτογενή τομέα που θα έδινε ανάσα στον κόσμο.

Οι άνθρωποι του Ψηλορείτη δεν είναι "μαφιόζοι". Είναι τα πρώτα θύματα της μαφίας. Ο Μυλοπόταμος δεν είναι Παλέρμο, αλλά ένας τόπος που μαστίζεται από την ανεργία, τη διάλυση της παραγωγικής του βάσης και τα άναρχα "αγαθά" της τουριστικής "ανάπτυξης". Τα ΕΚΑΜ δεν είναι το "ιππικό" που ήρθε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, αλλά το κατασταλτικό άλλοθι ενός κράτους που εκλαμβάνει την ύπαρξή του ως παροχή υπηρεσιών στην αστική τάξη. Τα παραπάνω δεν είναι διαπιστώσεις "γραφείου". Είναι το συμπέρασμα που βγάζει κάθε καλόπιστος άνθρωπος που επισκέπτεται την περιοχή και φροντίζει να μάθει γι' αυτήν, κουβεντιάζοντας με τους ανθρώπους της. Αν ακούσει τους καημούς τους, δει τον τόπο τους, γνωρίσει έστω και για λίγο την ιστορία τους. Ενα οδοιπορικό γύρω από τον Ψηλορείτη αρκεί για να αγγίξεις την αλήθεια ενός κόσμου εγκλωβισμένου στην πολιτική και ποινική τρομοκρατία, στα πλοκάμια μιας αδίστακτης μαφίας που ενεργεί με όλους τους κλασικούς νόμους της, "πασπαλισμένη" με τις "εκσυγχρονιστικές" μεταμορφώσεις τής υπανάπτυξης.

Ο νόμος της σιωπής λειτουργεί ανασταλτικά. Σιωπή, που δεν έχει καμία σχέση πλέον με το αίσθημα τιμής ή το φόβο του στίγματος της ρουφιανιάς - που κάποτε έσωζε αγωνιστές - αλλά με το φόβο των αντιποίνων. Η αγωνία για ζωή έχει "διέξοδο" το ρουσφέτι και το ένστικτο της επιβίωσης, ενισχυμένο από την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του, οδηγεί στην αυτοάμυνα, μια αφορμή για το εμπόριο όπλων. Ο κόσμος αντιστέκεται, αβοήθητος και όπως μπορεί.