Και λέμε, εκ του πονηρού, γιατί στο διά ταύτα, οι εκπρόσωποι των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων και άλλων εργοδοτικών οργανώσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης ζητούν από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ να πάρουν και νέα μέτρα, σε πολλούς τομείς.

Με πρόσχημα, λοιπόν, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ώστε να προσεγγίσει αυτή των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών και μεγαλοεπιχειρηματιών της ΕΕ, συνιστούν - αξιώνουν από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών τους, μεταξύ άλλων και τα εξής. Πρώτον, να μειωθεί για τις επιχειρήσεις τόσο το ενεργειακό κόστος όσο και το κόστος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, ώστε να προσεγγίσει τα επίπεδα των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Δεύτερον, νέα κίνητρα στις επιχειρήσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος. Τρίτον, "ισορροπημένη κοινωνικά μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας" (είναι η ορολογία της μόδας στις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου για το ολοκληρωτικό ξήλωμα των κατακτήσεων των εργαζομένων, όπως κατώτατος μισθός, 8ωρο, κοινωνική ασφάλιση κλπ.). Τέταρτον, μείωση της φορολογίας στα κέρδη των επιχειρήσεων. Πέμπτον, μείωση των δαπανών του δημόσιου τομέα, με στόχο το λιγότερο κράτος και περισσότερη "ιδιωτική πρωτοβουλία".

Δε ζητάνε και πολλά οι ευρωβιομήχανοι... Τα θέλουν όλα! Τα μα σα και τα σα μάσα τα, που λέει και το γνωστό τραγούδι.