Ακολουθώντας τη μεθοδολογική δομή, που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μέχρι να φτάσει στο προκείμενο, έχουμε και λέμε:

Πρώτον, το βασικό ζήτημα που έχει να λύσει η "Αριστερά" της εποχής μας, όπως την αντιλαμβάνεται ο Κ. Σημίτης, είναι ο "εξανθρωπισμός" του καπιταλισμού. Τι σημαίνει "εξανθρωπισμός" του καπιταλισμού; Μα η εγκαθίδρυση του "υγιούς" καπιταλισμού, η οποία θα επιτευχθεί - σύμφωνα πάντα με τον Κ. Σημίτη - μέσω του "ελέγχου στην παρασιτική κερδοσκοπία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου"... Απαξ και το θέμα επιλυθεί, θα έχει ανορθωθεί ο "καλός" καπιταλισμός, οι κεφαλαιούχοι δε θα ρίχνουν τα κεφάλαιά τους στον παγκοσμιοποιημένο "τζόγο", αλλά στην παραγωγική διαδικασία, και η "Αριστερά" - του κυρίου Σημίτη, εννοείται - θα έχει εκπληρώσει τον προορισμό της...

Ας σημειωθεί ότι όλα αυτά τα αξιοθρήνητα ο πρωθυπουργός τα πλασάρει σαν "αναζήτηση του νέου" και, μάλιστα, σε "αριστερή" κατεύθυνση... Το πόσο παλιά είναι τούτα τα κατάλοιπα του πιο αντιδραστικού συντηρητισμού της πουλημένης σοσιαλδημοκρατίας,αποτυπώνεται στις αντιλήψεις του Κάουτσκι και του Χίλφερτινγκ περί της "ορθολογικοποίησης του καπιταλισμού".Πρόκειται για τις θέσεις του σοσιαλδημοκρατικού υπηρετικού προσωπικού της ολιγαρχίας, που, αμέσως μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λένιν αποκαλούσε κοροϊδευτικά "η 2,5η Διεθνής"...

Βέβαια, να μιλήσουμε για το πόσο "αριστερή" είναι η άποψη που απαλλάσσει τον καπιταλισμό από τον απάνθρωπο χαρακτήρα του, για να τον "διορθώσει" μέσω της "κριτικής" στα παρεπόμενά του (που ούτε καν αυτή γίνεται όπως θα δούμε παρακάτω), είναι χάσιμο χρόνου.

Δεύτερον, όπως μας είπε ο πρωθυπουργός, το θέμα για την Ελλάδα είναι να οδηγηθεί μέσω της "Κεντροαριστεράς" στο δρόμο της ΟΝΕ. Εκεί η χώρα θα βρει θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, αφού προηγουμένως η ΕΕ γίνει ένα ισχυρό ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Πώς θα γίνει ισχυρή η ΕΕ, ώστε να μπορεί να πλιατσικολογεί και η Ελλάδα, ως εταίρος των ιμπεριαλιστών; Μα, όπως δήλωσε, αφ' ενός μέσω της επέκτασης των σφαιρών επιρροής της και της μετατροπής, για παράδειγμα, των χωρών του Τρίτου Κόσμου "σε αγορά για τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες" (!),αλλά και, αφ' ετέρου, μέσω του ΕΥΡΩ, που θα αποκαταστήσει την παγκόσμια νομισματική ισορροπία απέναντι στο δολάριο...

Εδώ πια η "Κεντροαριστερά" της ευρωενωσιακής υποταγής και της "ευρω- λιτότητας δίχως ημερομηνία λήξης" γίνεται πολιτικά τόσο πρόστυχη,όσο και τα συμφέροντα που υπηρετεί. Συμφέροντα ίδια, όπως εκείνα που υπηρετούσε ο Μπερνστάιν,όταν, στις αρχές του αιώνα (τόσο "νέες" οι ιδές του κ. Σημίτη), υποστήριζε ότι η αποικιοκρατία είναι... πολιτισμός, και, άρα, αφού ο καπιταλισμός που την πραγματοποιεί είναι πολιτισμός σε σχέση με τα προηγούμενα κοινωνικά συστήματα, τότε η "Αριστερά" πρέπει να είναι υπέρ της αποικιοκρατίας...

Να ασχοληθούμε με τις αντιλήψεις του κ. Σημίτη περί της "αριστερής" συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς νομισματικούς ανταγωνισμούς, είναι περιττό. Ας σημειώσουμε, όμως, ότι είναι τόσο... βαθιά πεισμένος για "μεταρρυθμίσεις" - έστω - που, όπως ξεκαθάρισε, "να μιλάμε για έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων ούτε εφικτό είναι, ούτε καν επιθυμητό"...

Κατόπιν των αναμασημάτων της πανάρχαιας σοσιαλδημοκρατικής σκουριάς και της μεταπολεμικής συνέχειάς της, που από το SPD της Γερμανίας μέχρι τον αντικομμουνιστή Γάλλο διανοούμενό της, τον Αρόν, τασσόταν υπέρ του "λογικού καπιταλισμού",ο κ. Σημίτης κατέληξε στο αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι η καταγραφή της "Κεντροαριστεράς" ως εκείνου του πολιτικού οχήματος, με το οποίο η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία θα επιχειρήσει να "νομιμοποιήσει", στο πεδίο των ιδεών, το νεοσυντηρητικό και νεοφιλελεύθερο κατήφορό της, όπως τον υπαγορεύουν τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα που υπηρετεί.

Η "Κεντροαριστερά" του κ. Σημίτη και των συμπολιτευόμενων με αυτόν, στους οποίους απηύθυνε κάλεσμα συνεργασίας, είναι η σκέπη του πολιτικού προσωπικού της ολιγαρχίας, που, χωρίς "κανέναν ελιγμό",θα επιβάλει "θυσίες στους εργαζόμενους" γιατί "η σημερινή οικονομία... δεν έχει περίσσευμα για όλους"! Είναι το "κεντροαριστερό" πολιτικό επιτελείο, που, όπως και το νεοφιλελεύθερο, επιβάλλει "δυσάρεστα μέτρα", αλλά σε αντίθεση με το δεύτερο, το "κεντροαριστερό" μαστίγιο είναι "επωφελές" και κυρίως "συναινετικό"! Για τους εργαζόμενους η αποδοχή του μαστιγίου συνιστά, σύμφωνα με την "Κεντροαριστερά", δείγμα ανάληψης από μέρους τους της "κοινωνικής ευθύνης" που τους αναλογεί!

Αυτά είπε ο κ. Σημίτης. Γι' αυτά χειροκροτείται από το ΣΕΒ, την κ. Δαμανάκη και τους άλλους του ΣΥΝ, που βρέθηκαν στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Για τα ίδια χειροκροτά ο Μέρντοχ τον Μπλερ στην Αγγλία και ο Ανιέλι τον Ντ' Αλέμα στην Ιταλία.

Ν. Μ.