Στους εργαζόμενους επιχειρεί να ρίξει τα βάρη για τις επιπτώσεις της πολιτικής της στη ΛΑΡΚΟ η κυβέρνηση, προκειμένου να ανακόψει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έχουν αποφασίσει ήδη, με κλιμακωτές στάσεις εργασίας καθημερινά και καθ' όλη τη διάρκεια του μήνα και οι οποίες θα κορυφωθούν με 24ωρη απεργία και συλλαλητήριο στις 29 Ιουνίου, αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης και στις περικοπές των κατακτήσεών τους. Την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποί της σε μια κλιμάκωση της εκβιαστικής τους τακτικής αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να κλείσει μια από τις μεγαλύτερες και ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας και η μοναδική παραγωγός νικελίου της Ευρώπης, δηλώνοντας ότι οι Τράπεζες και η ΔΕΗ δεν πρόκειται να στηρίξουν την εξυγίανση της επιχείρησης. Οπως ισχυρίζεται ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης, το πρόβλημα ρευστότητας της ΛΑΡΚΟ είναι τέτοιου μεγέθους, που ακόμη και εάν οι εργαζόμενοι αποδεχτούν το τσεκούρεμα των αποδοχών τους, θα εξασφαλιστεί χρήμα για τη λειτουργία της μέχρι και το πρώτο τετράμηνο του 1999. Τους καλεί δηλαδή σε "θυσίες" που απλώς θα μεταθέσουν το πρόβλημα για ένα χρόνο αργότερα και τους κατηγορεί ότι αν δεν τις δεχτούν, θα είναι εκείνοι που θα φταίνε για τη μη εξυγίανση της επιχείρησης. Ανακοινώνει μάλιστα σε μια προσπάθεια συκοφάντησης των αγώνων των εργαζομένων, ότι οι κινητοποιήσεις θα επιβαρύνουν τη ΛΑΡΚΟ με 600 εκατ. δραχμές.

Επικαλούμενη τα πλασματικά χρέη ύψους 23 δισ. δρχ. (αν και ήδη έχουν διαγραφεί 27 δισ. δρχ. ) και την πτωτική τάση της τιμής του νικελίου διεθνώς, η κυβέρνηση προτείνει στους εργαζόμενους να παραιτηθούν από μια σειρά κεκτημένες αποδοχές, τους καλεί σε θυσίες - όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης - και η ίδια περιορίζεται μόνο στο να αναμένει τις προτάσεις των επί αδράς αμοιβής συμβούλων, που έχει προσλάβει, για να αναζητήσουν στρατηγικό επενδυτή και αυτό το παρουσιάζει ως πολιτική πρόταση για την εξυγίανση της επιχείρησης. Την ίδια στιγμή θέλει να αγνοεί τα πλασματικά χρέη των 23 δισ. δρχ. από ανατοκισμούς των τραπεζών με επιτόκια υπερημερίας μέχρι και 28%, καθώς και τη δυνατότητα ρύθμισης της τιμής του ρεύματος που καταναλώνει η επιχείρηση, σε πιο χαμηλή τιμή. Επικαλείται την πτωτική τάση της τιμής του νικελίου, σαν να είναι κάτι πρωτόγνωρο, λες και η αγορά των μετάλλων δεν ακολουθεί διακυμάνσεις και την ίδια στιγμή κρατάει κλειστά τα ΕΛΣΙ παρά το γεγονός ότι η τιμή του σιδηροχρωμίου έχει φτάσει σε ύψος ρεκόρ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορεία της ΛΑΡΚΟ σε όλους τους τομείς και σε κερδοφορία ήταν ανοδική για το διάστημα 1993 μέχρι και 1997. Διάστημα μιας 5ετίας, που εάν πραγματικά η κυβέρνηση ενδιαφερόταν για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, θα μπορούσε να θέσει σε υλοποίηση τις μοναδικές προτάσεις εξυγίανσής της που έχουν υποβάλει οι εργαζόμενοι και σχετίζονται μεταξύ άλλων με την πλήρη διαγραφή των πλασματικών χρεών, την επαναλειτουργία των ΕΛΣΙ με την ταυτόχρονη συγχώνευσή τους με τη ΛΑΡΚΟ, την αναπροσαρμογή της σύμβασης με τη ΔΕΗ για το ηλεκτρικό ρεύμα και την ένταξή της στο κοινοτικό πρόγραμμα επενδύσεων στη βιομηχανία που μεταφράζεται σε επιδότηση 7 δισ. δραχμών. Προτάσεις που περιλαμβάνονται και στη μελέτη βιωσιμότητας της ΛΑΡΚΟ που ολοκλήρωσε τον προηγούμενο χρόνο η ΕΤΕΒΑ για να μείνει τελικά στα συρτάρια του υπουργείου Ανάπτυξης.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η παραγωγή της ΛΑΡΚΟ σε νικέλιο έφτασε το 1997 σε 17.609 τόνους, από 10.931 το 1993, 16.183 τόνους το 1994, 17.155 τόνους το 1995 και 17.801 τόνους το 1996. Αυξητική τάση είχαν και οι πωλήσεις της το ίδιο διάστημα οι οποίες από 14,2 δισ. δρχ. το 1993 ανήλθαν σε 37,2 δισ. δρχ. το 1997. Τα κέρδη της επιχείρησης το 1996 ανήλθαν σε 905 εκατ. δραχμές.