Πραγματοποιήθηκε, την Παρασκευή 12 Ιουνίου 1998, συνεδρίαση της ΚΕ με θέμα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, τους αγώνες και τα προβλήματα των εργαζομένων.

Η ΚΕ δίνει στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση:

1. Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν πλήρως τις εκτιμήσεις και προβλέψεις του Κόμματος από το 1992, ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η αποκαλούμενη νέα δομή του ΝΑΤΟ συνεπάγονται σοβαρότατες και μακροπρόθεσμου χαρακτήρα συνέπειες σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων, της παραγωγικής βάσης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ έφερε τη "Λευκή" και την "Πράσινη Βίβλο", τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και το "Σύμφωνο Σταθερότητας", την ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ. H υλοποίηση από την κυβέρνηση αυτών των πολιτικών φέρνει αναπόφευκτα την κρατική βία και καταστολή, τον αντικομμουνισμό, την επιστράτευση κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, ντόπιων και ξένων μυστικών υπηρεσιών, με ένα και μοναδικό στόχο: Να καμφθεί η αντίσταση των εργαζομένων, να εμποδιστούν γενικότερες πολιτικές διεργασίες και ανακατατάξεις.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη από τη στιγμή που συναποφασίζει στα όργανα του ΝΑΤΟ να γίνει στρατιωτική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, με την ενεργό συμμετοχή και της χώρας μας. Η επίθεση δεν έχει στόχο να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των αλβανοφώνων, αλλά να πνίξει κάθε πνεύμα αντίστασης, να επιβάλει ένα νέο διαμελισμό σε βάρος της νέας Γιουγκοσλαβίας, με πρόσχημα τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Η ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση στην ευαίσθητη αυτή περιοχή θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη τη Χερσόνησο, δίνει αέρα στις δυνάμεις εκείνες που έχουν συμφέρον από μια γενική αμφισβήτηση των συνόρων.

2. Η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να αναχαιτίσουν τους λαϊκούς αγώνες, επαναφέρουν τις καταδικασμένες μεθόδους της μεταπολεμικής περιόδου. Το δικαίωμα της απεργίας βρίσκεται σε απαγόρευση και διωγμό, όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των εργαζομένων της ΙΟΝΙΚΗΣ και των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη από την πλευρά της κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μελετημένο σχέδιο προβοκάτσιας κατά του ΚΚΕ, με χαλκευμένες κατηγορίες σε βάρος στελεχών του, βουλευτών, ότι δήθεν πρωτοστατούν σε "τρομοκρατικές ενέργειες και προπηλακισμούς, ότι καταφέρνουν πλήγμα σε βάρος της Δημοκρατίας". Το σχέδιο αυτό έχει ήδη αποκαλυφθεί με τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, με τις τοποθετήσεις του υπουργού και υφυπουργού Παιδείας, με τις διακηρύξεις περί "κόκκινου και μαύρου φασισμού".

Η ΚΕ καλεί την εργατική τάξη και όλο το λαό να καταδικάσει αποφασιστικά την αντικομμουνιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης, που αποτέλεσε και αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό δείγμα του αντιδημοκρατικού της κατήφορου.

Ο κυβερνητικός αντικομμουνισμός δεν απευθύνεται τόσο προς τους κομμουνιστές, οι οποίοι έτσι και αλλιώς είναι αποφασισμένοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για την ανασυγκρότηση του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Ο αντικομμουνισμός απευθύνεται κυρίως στα μέλη και στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στους προοδευτικούς ανθρώπους που μπαίνουν για πρώτη φορά στη μάχη που δίνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τακτική της κυβέρνησης θα επιταχύνει τη χρεοκοπία της στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάρει στα χέρια του την υπόθεση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, για να μη βρεθεί αύριο αντιμέτωπος με τα χειρότερα.

Ο ελληνικός λαός από πολύ καλύτερες θέσεις θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη νεοφιλελεύθερη επιδρομή, αν όλα τα κόμματα (ειδικά αυτά που χρησιμοποιούν αριστερή και προοδευτική φρασεολογία στην κριτική τους προς το ΠΑΣΟΚ) έλεγαν στο λαό την αλήθεια, αν δεν ψήφιζαν και δεν πειθαρχούσαν στις συνθήκες των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Η ΚΕ θεωρεί ότι και τώρα υπάρχει χρόνος για να αποτραπούν έγκαιρα ακόμη χειρότερα και πιο βάρβαρα μέτρα.

3. Η ΚΕ του ΚΚΕ διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι οι εργαζόμενοι της χώρας μας δε δέχονται να γίνουν υποζύγια για την υλοποίηση των αντιδραστικών επιλογών της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των Αμερικανοευρωπαίων προστατών τους.

Χαιρετίζει τους αγώνες που αναπτύσσονται στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, τους αγώνες των τραπεζοϋπαλλήλων, των εκπαιδευτικών, των ναυτεργατών και λιμενεργατών, όλων των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποίηση. Χαιρετίζει τις πλούσιες δραστηριότητες των φιλειρηνικών δυνάμεων και της νεολαίας.

Χαιρετίζει το ελπιδοφόρο στοιχείο των νέων αγώνων: Την ενότητα και συσπείρωση από τα κάτω, τη διάθεση χειραφέτησης από τις υποταγμένες και υποχείριες συνδικαλιστικές ηγεσίες που δε θέλουν ή φοβούνται τους αγώνες. Χαιρετίζει τις αυξανόμενες διαθέσεις για ρήξη με το μονόδρομο της κυβέρνησης και των πολυεθνικών.

Η κυβερνητική τρομοκρατία, η επιστράτευση της Δικαιοσύνης, για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, μαρτυρούν ότι η κυβέρνηση ένα πράγμα φοβάται: Την τάση συσπείρωσης, ενότητας και πάλης που εμφανίζεται πιο έντονα ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν περισσότερα στοιχεία και αποδείξεις για να κρίνουν και να επιλέξουν.

4. Η ένταση των αντιπαραθέσεων στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ αποδείχνει την επίδραση της δυσαρέσκειας της λαϊκής βάσης του, αλλά και την επιδίωξη βασικών στελεχών του να διασώσουν το κόμμα τους από μια εκλογική ήττα, προτείνοντας ανώδυνους ελιγμούς. Με την τακτική αυτή υπολογίζουν ότι μπορούν να παρεμποδίσουν διαφοροποιήσεις, και να εγκλωβίσουν προοδευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Η ΝΔ πιο καθαρά και με τον πιο επίσημο τρόπο διεκδικεί την επιστροφή της στη διακυβέρνηση, δίνει εξετάσεις και διαβεβαιώνει καθημερινά την ολιγαρχία και τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς ότι θα βαδίσει ακάθεκτη στο δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων, της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, της συμμόρφωσης με τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και των άλλων οργανισμών, που οργανώνουν την πλήρη υποταγή και χειραγώγηση των λαών.

Ο Συνασπισμός, την ίδια περίοδο που εντείνεται η λαϊκή διαμαρτυρία, προβάλλει τη θέση για κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Από τη μια ασκεί κριτική και από την άλλη εκφράζει ετοιμότητα να αναλάβει μερίδιο ευθυνών σε μια καταδικασμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Οι εκκλήσεις του Συνασπισμού για κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ έρχονται σε αντίθεση με τη μαχητική ενότητα των εργαζομένων στους αγώνες τους, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια που φουντώνει καθημερινά εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής.

Το ΔΗΚΚΙ ακροβατεί ανάμεσα στην κριτική προς τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και στην ουτοπική άποψη περί δυνατότητας να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ. Η εξύμνηση του "καλού ΠΑΣΟΚ 1981-1989", η λογική των μονόδρομων της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ, οι θέσεις περί "ταξικής συνεργασίας" δυσκολεύουν την ανάπτυξη ενός ισχυρού κοινωνικού μετώπου, που με ικανότητα και αποτελεσματικότητα θα δίνει τη μάχη του εναντίον της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τρομοκρατίας.

Ο ελληνικός λαός έχει σήμερα στη διάθεσή του ακόμη περισσότερα στοιχεία, προκειμένου να προβληματιστεί για το τι είδους αντιπολίτευση χρειάζεται. Μπορεί να σκεφτεί ποιες θέσεις, ποιες μορφές αγώνα, ποιο πολιτικό περιεχόμενο πάλης συνιστά μια ριζοσπαστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση. Μπορεί να κατανοήσει ποια συνεργασία απαιτείται για να αποκτήσει φτερά το λαϊκό κίνημα, ποια συνεργασία είναι επιζήμια και θέτει εμπόδια έως και ακυρώνει την ελπιδοφόρα προοπτική του.

Το ΚΚΕ δεν πρόκειται με κανένα τρόπο να γίνει συνένοχο στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, στη μορφωτική υποβάθμιση, στη στρατιωτικοποίηση της περιοχής, ολόκληρης της Ευρώπης. Θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να αποκαλυφθεί η απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" και της "ταξικής συνεργασίας - κοινωνικής συνοχής", να αναπτυχθεί η πιο βαθιά και πλατιά αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η κοινή και ενιαία πάλη όλων, ανεξάρτητα αν εργάζονται στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, στο εργοστάσιο ή στο γραφείο, στην πόλη ή στην ύπαιθρο.

Οι εργαζόμενοι έχουν σήμερα στη διάθεσή τους περισσότερα στοιχεία για να αξιολογήσουν ποιος ενισχύει την αντίστασή τους, ποιος αποπροσανατολίζει με διάφορα απατηλά και κυρίως επικίνδυνα σενάρια περί "κεντροαριστεράς" ή "αντινεοφιλελεύθερης" θολής συνεργασίας.