Με ποικίλα σενάρια να ρίχνονται στο τραπέζι, από συμβούλους και μερίδα του Τύπου, επιχειρείται να διασκεδαστούν οι εμφανείς δυσκολίες που παρουσιάζονται στην προσπάθεια επιβολής της κυβερνητικής πολιτικής. Με πλήθος δημοσιευμάτων, τις τελευταίες μέρες, γίνονται γνωστές διάφορες εισηγήσεις που φτάνουν στον πρωθυπουργό και τον καλούν να "πάρει πρωτοβουλίες για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού" και "για την αναστροφή του αρνητικής εικόνας της κυβέρνησης".

Συγκεκριμένα, υπάρχει έντονη "φιλολογία" περί ανασχηματισμού της σημερινής κυβέρνησης, κάτι που δε φαίνεται, σε ό,τι αφορά τα κεντρικά υπουργεία, να είναι στα σχέδια του Κ. Σημίτη, χωρίς, όμως, να αποκλείεται και τελείως. Είναι χαρακτηριστικές και οι δηλώσεις του "στρατηγού" Θ. Τσουκάτου, ο οποίος κάνει λόγο για μικρότερης έκτασης αλλαγές, που δε θεωρεί, όμως, ανασχηματισμό.

Εκεί όμως που υπάρχει έντονη κινητικότητα και ανησυχία, είναι για το πώς θα περάσει ο πυρήνας της πολιτικής της κυβέρνησης, δηλαδή η πορεία προς την ΟΝΕ, με το πρόγραμμα "σύγκλισης" και τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που επιβάλλουν οι επιδιώξεις και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, τα οποία η κυβέρνηση πιστά εξυπηρετεί. Οι σχεδιασμοί της, με το σαρωτικό κύμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποκρατικοποιήσεων και την κατάργηση των δημοκρατικών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, δημιουργεί πλήθος αντιδράσεων και πονοκέφαλο στα κυβερνητικά επιτελεία. Ιδιαίτερα, η ευρεία χρήση βίας και αυταρχισμού, όπως στα παραδείγματα της Ιονικής Τράπεζας και της Παιδείας, με το διαγωνισμό - φιάσκο του ΑΣΕΠ, για την πρόσληψη εκπαιδευτικών στο δημόσιο, δημιουργούν έντονο πρόβλημα νομιμοποίησης της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μέσα στο λαό. Ετσι, το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερο γίνεται προσπάθεια από εκσυγχρονιστές κυβερνώντες να "διευρυνθεί η πολιτική στήριξη στις επιλογές της κυβέρνησης".

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αξιοποιώντας την καταστροφολογία και τα άσφαιρα "πυρά" της αντιπολίτευσης, εκτός του ΚΚΕ, λανσάρει το σύνθημα για τη "δημιουργία του πλαισίου εθνικής στρατηγικής για την ΟΝΕ" και αναζητεί τρόπους που θα του επιτρέψουν να δημιουργηθεί λαϊκή βάση στήριξης. Μέσα σ' αυτούς συγκαταλέγονται και διάφορα σενάρια, που αν "πιεστεί" από τη λεγόμενη εσωκομματική "αντιπολίτευση" δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει. Ετσι, προκειμένου να αποδείξει ότι έναντι οποιουδήποτε κόστους θα προχωρήσει την πολιτική του, δε θα διστάσει, σύμφωνα με αυτά που αφήνουν να διαρρεύσουν στενοί του συνεργάτες, να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, ή ακόμη και να ζητήσει ανανέωση της οικονομικής του και όχι μόνο πολιτικής, με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ΟΝΕ, ενώ άλλα σενάρια κάνουν λόγο για δημοψήφισμα σχετικά με τη λεγόμενη "εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα".

Βέβαια, όλα αυτά έχουν και το χαρακτήρα, και αυτή η επιδίωξη είναι σαφής στα περισσότερα δημοσιεύματα του αστικού Τύπου, του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την ουσία των αντιδραστικών αλλαγών που επιχειρούνται από τους "σοσιαλιστές", καθώς επίσης και να "περάσουν" την εντύπωση ενός πρωθυπουργού, που, έτσι και αλλιώς, έχει πολλά χαρτιά στα χέρια του...