"Παράβαση" είναι το όνομα της θεατρικής ομάδας του Πολιτιστικού Κέντρου Πετρούπολης. Μια "Παράβαση", που "κρατάει" γερά εδώ και τέσσερα χρόνια, και αυτό γιατί εκείνοι που τη δημιούργησαν, οι ίδιοι οι δημότες της Πετρούπολης, πίστεψαν ότι ο πολιτισμός μπορεί να ανθίσει ακόμα και σε μια πόλη "πέτρινη", σε μια... Πετρούπολη.

Η Πετρούπολη, η οποία, μετά και από τις παρεμβάσεις που έχουν κάνει χρόνια τώρα οι προοδευτικοί δήμαρχοι που πέρασαν και που υπάρχουν ακόμα, μόνο... πέτρινη δεν είναι.

"Συνεργοί" αυτής της παράβασης είναι είκοσι άτομα. Είκοσι άτομα που συνεχίζουν να δουλεύουν με το ίδιο κέφι και την ίδια όρεξη, όπως την πρώτη μέρα.

"Η βοήθεια που είχαμε από τη δημοτική αρχή ήταν πολύ μεγάλη και είναι προς τιμήν τόσο του δημάρχου όσο και του προέδρου του Πολιτιστικού Κέντρου, που βοήθησαν να αναπτυχθεί μια τέτοια πρωτοβουλία", τόνισε ο Θόδωρος Κυριακός,ο σκηνοθέτης της "Παράβασης", και συνέχισε: "Για να κρατηθούν τέτοιες δουλιές, θέλουν κέφι, όρεξη και πάνω απ' όλα "χημεία". Η "χημεία" ανάμεσα στα άτομα και η ελευθερία κινήσεων που έχουμε από το δήμο βοηθούν τέτοιες ερασιτεχνικές ομάδες σαν τη δική μας να επιβιώσουν".

Τα έργα που επέλεξαν τα μέλη της ομάδας με διαδικασίες άκρως δημοκρατικές, όπως τονίζουν, είναι τέσσερα, αφού ο ελεύθερος χρόνος τους, τους επιτρέπει να ανεβάζουν ένα έργο το χρόνο: "Αχ! Αυτά τα φαντάσματα", του Ντε Φίλιπο,"Νεκροταφείο αυτοκινήτων",του Αραμπάλ, "Τη νύχτα που καθάρισαν τον αρχηγό",του Κίπνερ. Φέτος συνεχίζουν με "Μαρία Πενταγιώτισσα" του Μποστ.

"Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ καλή. Γι' αυτό μας "αναγκάζουν" να προσπαθούμε όλο και περισσότερο. Είναι ένα κοινό με απαιτήσεις, ένα κοινό που ζητάει την ποιότητα και εμείς οφείλουμε να την προβάλλουμε",επισήμανε ο Θόδωρος Κυριακός, που εκτός παράστασης δουλεύει ως πωλητής. Και καταλήγει: "Το θέατρο για μας που τρέχουμε στις δουλιές μας από το πρωί ως το βράδυ είναι διαφυγή, είναι λύτρωση. Η ύπαρξη τέτοιων ομάδων σαν τη δική μας είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, για να δημιουργήσουμε".

Ο Δήμος Πετρούπολης είναι από τους ελάχιστους δήμους που διατηρούν τέτοιες θεατρικές ομάδες. Χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση και με περισσή βοήθεια, ο δήμος επιδοτεί τη δημιουργία και την επιβίωση τέτοιων ομάδων. Προωθώντας όχι μόνο τη θεατρική δημιουργία στην περιοχή, αλλά και μια διαφορετική λογική, που θέλει τον δημότη ενεργό μέλος της κοινωνίας, έναν δημότη που συμμετέχει στα κοινά και διαμορφώνει τα πολιτισμικά και άλλα δρώμενα της πόλης.

Η "γριά" του έργου "Μαρία Πενταγιώτισσα", είναι ο Νίκος Σαράκης,που τα πρωινά δουλεύει σε φούρνο. Και αυτός είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας. "Το θέατρο είναι μία διέξοδος για μας - τονίζει ο Ν. Σαράκης - και είναι πολύ σημαντικό να επιδοτούνται τέτοιες ομάδες, που ως βασικό "συστατικό" τους έχουν το μεράκι. Στην αρχή ήταν δύσκολα γιατί δεν είχαμε εμπειρία από παρόμοια δουλιά. Είχαμε όμως πείσμα και συνεχίσαμε".

"Την παρουσία μου μέσα στην ομάδα τη βλέπω σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι αυτό της έκφρασης. Μπορούμε μέσα από αυτή τη δουλιά να βγάλουμε ό,τι έχουμε μέσα μας. Και δεύτερο είναι η συνοχή και η ελευθερία που υπάρχει στην ομάδα, που μας επιτρέπει να λειτουργούμε. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες ομάδες σε δήμους, που να μη στηρίζονται στο κέρδος, όπως η δική μας", υπογραμμίζει μία από τους καινούριους της παρέας (ομάδας), η Ασπασία Δημαία.Καινούρια είναι και η Ανδρομάχη Μελισσάρη,που είναι φοιτήτρια και περιμένει πώς και πώς κάθε μέρα να έρθει η στιγμή της τετράωρης πρόβας. "Ειδικά αν έχεις περάσει μια κουραστική μέρα, η πρόβα είναι η λύτρωση. Την περιμένουμε πώς και πώς...".