Είναι φανερό ότι η ένταση του φαινομένου έχει σχέση τόσο με την παραπέρα μείωση των δαπανών για την προστασία των δασών της χώρας, που οδήγησε και στη μεταφορά της ευθύνης της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα (ΠΣ), όσο και με την επιδίωξη για αύξηση των κρατικών εσόδων, την προώθηση και ενίσχυση της παραπέρα εμπορευματοποίησης των δασών, με τη νομιμοποίηση των καταπατήσεων που προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Γεωργίας.

Η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών διαπίστωσε ότι είναι αδιανόητο, σε συνθήκες ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, να γίνονται δαπάνες για τη συντήρηση και αυτού του στοιχειώδους μηχανισμού προστασίας των δασών που τόσα χρόνια γίνεται προσπάθεια να διατηρηθεί και να βελτιωθεί.

Η αναίρεση, με το νόμο για τη μεταφορά της δασοπυρόσβεσης, της όλης υποδομής και των συνθηκών που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για πρόσληψη και άμεση επέμβαση, δε γίνεται παρά να δημιουργεί συνθήκες για αυξημένο αριθμό πυρκαγιών και αυξημένη πιθανότητα επέκτασής τους. Αυτό είναι το ζήτημα και σε αυτό θα πρέπει υπεύθυνα να τοποθετηθούν και ανάλογα να δραστηριοποιηθούν όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την προστασία των δασών της χώρας.

Η κοινωνική ανοχή της μέχρι τώρα κυβερνητικής ανευθυνότητας έχει ενθαρρύνει τους κρατικούς υπεύθυνους και τους υποστηρικτές τους και προχωρούν σε ποιο τολμηρά μέτρα υποβάθμισης του θέματος της προστασίας, καταλυτικά για το μέλλον των δασών, προκαλώντας την κοινή λογική και την αγωνία του λαού για το φυσικό περιβάλλον.

Ενώ τα ΜΜΕ, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όχι μόνο δε βοηθάνε στην αποτροπή του φαινομένου, αναδείχνοντας τα πραγματικά αίτια των πυρκαγιών, αλλά ενθαρρύνουν τον κυβερνητικό τυχοδιωκτισμό, αποφεύγοντας την προβολή της πραγματικής διάστασης της καταστροφής και των αιτιών, προβάλλοντας αποσπασματικές και ανεύθυνες τοποθετήσεις σε τεχνικά ζητήματα, χωρίς σημασία, και τεχνικές αντιθέσεις μεταξύ των υπηρεσιών. Η δημοσιογραφική αναζήτηση αρκούμενη στον ευκαιριακό εντυπωσιασμό των πρώτων ημερών υποβαθμίζει τελευταία προκλητικά την πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα καταστροφή που συνεχίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας. Γιατί η αποτροπή της καταστροφής των δασών δε γίνεται με την κάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών, αλλά με την ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής.

Δε χρειάζεται επιστημονική τεκμηρίωση και πρακτική επιβεβαίωση (που για μια ακόμα φορά η ζωή δείχνει με δραματικό, για τα δάση μας, τρόπο) για την ανάδειξη της σημασίας της οργάνωσης και του συντονισμού πρόληψης και άμεσης επέμβασης. Και δεν μπορεί να γίνεται λόγος για σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος, όταν η συζήτηση στρέφεται στο συντονισμό των δυνάμεων καταστολής, όταν οι διαστάσεις της πυρκαγιάς είναι αυτές που κανένα μέσο δεν μπορεί να επέμβει, ούτε να προβλεφτεί η εξέλιξή της. Ο συντονισμός καταστολής μπορεί να αποδώσει μόνο όταν όλα τα μέτρα διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων ο σχεδιασμός της καταστολής έχει τη δική του λογική. Είναι άμεση αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας των δασών της χώρας μας, που η ποικιλομορφία των φυσικών τους χαρακτηριστικών και του κοινωνικού τους ρόλου, επιβάλλει και την αντίστοιχη διαφορετικότητα στο συνολικό σχεδιασμό πρόληψης και άμεσης επέμβασης. Και αυτή η λογική που διαμορφώνεται με τη συνεχή ανάπτυξη της επιστήμης και την εφαρμογή βελτιωμένων τρόπων αντιμετώπισης των συνθηκών έναρξης και διάδοσης της πυρκαγιάς, αναιρείται με την αφαίρεση της αρμοδιότητας από τη Δασική Υπηρεσία.

Το γεγονός ότι η ηγεσία του ΠΣ, για δικούς της λόγους, δέχτηκε να παίξει το παιχνίδι της κυβέρνησης και να αυτοαναγορευτεί σε αυτόκλητο σωτήρα των δασών μας, δε σημαίνει ότι αυτό έπρεπε να εμφανιστεί σαν διαμάχη μεταξύ υπηρεσιών, όπως κατά κόρον προβλήθηκε και σε μεγάλο βαθμό αποδόθηκε η αδυναμία αντιμετώπισης των πυρκαγιών.

Ο κυβερνητικός παραλογισμός δεν πρέπει να υιοθετηθεί και να επικρατήσει στην κοινωνία, ακόμα και αν αυτό επιβάλλει η ένταξη στην ΟΝΕ, όπως δικαιολογεί τη θέση του ο Γενικός Δ/ντης Δασών, με τις προτάσεις του για τη μεταφορά της δασοπυρόσβεσης. Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν μπορεί να αφήνεται στο τυχαίο και το απρόσμενο. Τα δάση της χώρας μας δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους, έρμαιο της κυβερνητικής αναλγησίας και της βουλιμίας των εμπόρων γης. Το δράμα των δασών μας που συνεχίζεται με ολέθρια αποτελέσματα για το περιβάλλον της χώρας (σε πολλά σημεία της χώρας οι πυρκαγιές εμφανίζονται πιο συχνά και συνεχίζουν ανενόχλητες την πορεία τους για πολλές μέρες με απρόβλεπτες εξελίξεις) και ο τελικός απολογισμός, που προβλέπεται οδυνηρός και χωρίς προηγούμενο, θα πρέπει να σπάσουν το κέλυφος της αδιαφορίας και να κινητοποιηθούν κοινωνικές δυνάμεις για την εξάλειψη της αιτίας που προκαλεί το φαινόμενο, για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.