Ενας τεράστιος πλούτος διαφορετικών πολιτιστικών αξιών και συστημάτων χαρακτηρίζει τη ζωή του ανθρώπου. Και πραγματικά αυτός ο πλούτος δεν μπορεί παρά να είναι γοητευτικό στολίδι της ανθρώπινης ιστορίας, όταν εκδηλώνεται με τη μορφή πολιτιστικών ρευμάτων που κυκλοφορούν ελεύθερα, γίνονται γνωστά, εμπλουτίζουν σε γνώση. Ομως, εύκολα, ο πλούτος αυτός μπορεί να μετατραπεί σε κυρίαρχο μονοπώλιο εξόντωσης της πολιτιστικής πολυμορφίας και επιβολής ενός κυρίαρχου πολιτιστικού προτύπου. Εύκολα μπορεί να διαβρώσει το φαινόμενο της πολυμορφίας των πολιτιστικών αξιών, που αντιπροσωπεύει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι προσαρμόζονται στα ιδιαίτερα περιβάλλοντα.

Αυτό "επιτυγχάνουν" οι φορείς του πολιτιστικού εκσυγχρονισμού σήμερα, οι πολυεθνικές εταιρίες, που επιδίδονται σε μια πολιτική επενδύσεων και προβολής προϊόντων, τέτοιων που επιβάλλουν την κυριαρχία μιας ξένης ιδεολογίας. Ετσι, τα εισαγόμενα πολιτιστικά ρεύματα παύουν να αποτελούν πλούτο - γοητευτικό στολίδι της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά αντίθετα επιφέρουν έναν ανησυχητικά μεγάλο βαθμό εξάρτησης στις χώρες υποδοχής της ιμπεριαλιστικής δράσης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως θεσμός με έντονη τη λαϊκη παρέμβαση -κύρια στο παρελθόν- έδωσε δείγματα πραγματικού λαϊκού πολιτισμού, που εκφράζει τις ανάγκες του λαού, τον δραστηριοποιεί, αναδεικνύει ανθρώπινες αξίες. Και δεν είναι τυχαίο πως στις πόλεις που διοίκησαν προοδευτικές Δημοτικές Αρχές, ο πολιτισμός ανθούσε. Οπου όμως οι Δημοτικές Αρχές ήταν ή είναι μηχανισμοί εφαρμογής της κυρίαρχης πολιτικής, ο λαϊκός πολιτισμός δίνει τη θέση του στον πολιτισμό - εμπόρευμα, στις περιστασιακές εκδηλώσεις που φέρνουν χρήμα, άντε και λίγο αίγλη.

Καταγράφουμε στο ρεπορτάζ την πολιτιστική δουλιά των Δήμων Βύρωνα και Πετρούπολης. Δύο δήμων γνωστών για τα Φεστιβάλ των Θεάτρων "Βράχων" και "Πέτρας" αντίστοιχα, που όμως πριν και μετά από αυτά έχουν πολλά να πουν και να δώσουν. Δύο δήμων, που, δεν είναι τυχαίο, πέρασαν και είναι ακόμα στα χέρια κομμουνιστών δημάρχων.