Τις επιπτώσεις της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ, ιδιαίτερα για τους φτωχομεσαίους και ειδικότερα τους αγρότες των νότιων περιοχών, αναδεικνύει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Βασίλης Εφραιμίδης στη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή σχετικά με την "Αντζέντα 2000" και τη χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής, παρουσία εμπειρογνωμόνων και εκπροσώπων ευρωπαϊκών αγροτικών οργανώσεων.

Αρχικά ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ καταδεικνύει τρία βασικά επιχειρήματα για να καταλήξει στην αποκάλυψη της αδιαφορίας της ΕΕ για τους παραγωγούς. Αναλυτικά υπογραμμίζει:

"Και από τα κείμενα της Κομισιόν και από τις προοπτικές μεταρρύθμισης της "Ατζέντας 2000", από ερωτήσεις και παρεμβάσεις εισηγητών και άλλων, ανάμεσα στα πολλά έγινε αναφορά πρώτον, στο ότι το 10% ή 20% των απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα το 80% των επιδοτήσεων και άλλου είδους παροχών. Το ερώτημα που τίθεται: Γιατί αυτό; γιατί συνεχίζεται τα 10 τουλάχιστον τελευταία χρόνια το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο; Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί και επιβάλλουν να γίνεται έτσι; Πού είναι η κοινοτική αλληλεγγύη; Πού είναι, στην ευρεία έννοια και ουσιαστικά, η δημοκρατία στην ΕΕ, όταν γίνεται απαράδεκτα εξοργιστικά η διανομή των κοινοτικών κονδυλίων, που προέρχονται από σκληρή φορολόγηση των Ευρωπαίων πολιτών.

Δεύτερον, αναδείχτηκε και από τη σημερινή και άλλες συζητήσεις ότι σε όλη τη διάρκεια της ΚΑΠ και όπως προσανατολίζεται η μεταρρύθμισή της γινόταν, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται η δυσμενής μεταχείριση του αγροτικού τομέα - απ' όλες τις απόψεις των νότιων περιοχών και ιδιαίτερα των μεσογειακών. Ερώτημα: Γιατί συνεχίζεται αυτή η κατάσταση; Ποια συμφέροντα πάλι την επιβάλλουν και εξυπηρετούνται; Γίνεται έτσι γιατί το υπαγορεύουν κρατικά, ταξικά κριτήρια και επιδιώξεις του πολυεθνικού κεφαλαίου που διεισδύει όλο και περισσότερο στον αγροτικό τομέα και τείνει να μετατρέψει ιδιαίτερα φτωχομεσαίους αγρότες σε σύγχρονους κολίγους.

Τρίτον, ισχυρίστηκε και σήμερα ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, αλλά το υπαινίχθηκαν και οι εκπρόσωποι της COPA (εκπρόσωποι ευρωπαϊκών αγροτικών οργανώσεων) ότι υπάρχει αδυναμία επαρκούς χρηματοδότησης του αγροτικού τομέα και ότι αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί με τη διεύρυνση, γιατί οι υποχρεώσεις και οι αντίστοιχες δαπάνες θα αυξηθούν σημαντικά. Και τίθεται και εδώ ένα ερώτημα: Αυτό το επί μια δεκαετία επαναλαμβανόμενο επιχείρημα, πρόσχημα αδυναμίας χρηματοδότησης είναι αντικειμενικό, είναι αξεπέραστο; Είναι μοιραία και η περαιτέρω χειροτέρευση με την επιβάρυνση; Γιατί δε λήφθηκε υπόψη πριν αναληφθεί η ληστρικά κερδοφόρα για τις πολυεθνικές επιχείρηση της Διεύρυνσης για την καταλήστευση των υποψήφιων χωρών; Είναι ή δεν είναι πρόσχημα που έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την αυτοδιαφήμιση που κάνετε για την ΕΕ σαν της μεγαλύτερης εμπορικής δύναμης στον κόσμο και επίσης μιας από τις πλουσιότερες του πλανήτη;".

Στη συνέχεια ο Β. Εφραιμίδης εξηγεί, με σειρά ρητορικών ερωτημάτων, την άρνηση των υπευθύνων να δώσουν απάντηση στα καίρια αυτά ερωτήματα. Αναφέρει χαρακτηριστικά:

"Τα ερωτήματα που προκαλεί η γενικότερη και ειδικότερη στον αγροτικό τομέα πολιτική της ΕΕ είναι περισσότερα και επίσης κρίσιμα. Ομως στη σημερινή συζήτηση περιορίζομαι μόνο στα παραπάνω τρία που τα θέτουν οξύτερα οι δοκιμαζόμενοι αγρότες, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι και των νότιων περιοχών. Επιμένω με αφέλεια ότι ο παρών εκπρόσωπος της Κομισιόν, οι εμπειρογνώμονες, αλλά και εσείς και τα μέλη της Επιτροπής, κ. Πρόεδρε, θα θελήσουν να δοθεί μια απάντηση. Η αφέλειά μου είναι ειδικότερη όταν θέλει να έχει απάντηση από τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών οργανώσεων. Θα αποφύγουν να απαντήσουν ή απλώς θα επικαλεστούν εκείνα που και άλλες φορές έχουν πει και σε εμάς και στους αγρότες που εκπροσωπούν; Θα αρκεστούν και αυτοί και εμείς ως Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου για τον γεωργικό τομέα, σε φιλολογικές αναφορές και ανταλλαγές απόψεων ή θα επιμείνουμε σε συγκεκριμένη δράση της Επιτροπής και της Ολομέλειας του ΕΚ για την άσκηση αποτελεσματικής πίεσης στην Κομισιόν και το Συμβούλιο για μια ριζική αλλαγή της ΚΑΠ, με στόχους όχι μόνο τη βελτίωση της θέσης των ασχολούμενων με την αγροτική παραγωγή αγροτών, αλλά και την ορθολογική ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, που είναι από τις ουσιώδεις προϋποθέσεις της κοινωνικής διαβίωσης στις χώρες της ΕΕ.

Διαφορετικά, δηλαδή αδιαφορία, συνέχιση της μέχρι τώρα τακτικής της αδράνειας από μας και από τους εκπροσώπους των αγροτικών οργανώσεων θα σημαίνει ότι παραιτούμαστε από την ευθύνη που μας ανέθεσαν με την απ' ευθείας εκλογή οι πολίτες της ΕΕ και ότι ανομολόγητα δεχόμαστε τη συνέχιση της μέχρι τώρα αγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που είναι καθεστώς διωγμού, ιδιαίτερα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, ένα ιδιότυπο "ολοκαύτωμα"".