Νέο "εθνικό σχέδιο απασχόλησης" επεξεργάζεται η κυβέρνηση, πριν ακόμα "στεγνώσει το μελάνι" του πρώτου ανάλογου σχεδίου που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και αυτό, ενώ - όπως δείχνουν και όλα τα τελευταία στοιχεία, τα ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας, ιδίως των νέων κάτω των 25 ετών κατακτούν νέα ρεκόρ, με αποτέλεσμα ένας στους τρεις νέους να είναι άνεργος και το 58% των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι! Πρόσφατη είναι εξάλλου η διαπίστωση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, ότι η ανεργία στην Ελλάδα έφτασε συνολικά το 13,2%! Για την κυβέρνηση, η αντιμετώπιση της ανεργίας έχει να κάνει με την πολιτική εξαπάτηση και την εφαρμογή των αντεργατικών κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου". Η πολιτική εξαπάτηση προκύπτει από τη στερεότυπη και ανόητη, πολιτικά, δήλωση ότι η ανεργία δεν αυξάνεται, ανεξάρτητα από αριθμούς και άλλα στοιχεία. Αλλά και με την πεποίθηση ότι η συνεχιζόμενη κατάρτιση είναι δυνατόν να οδηγήσει σε απασχόληση, επειδή πολλοί άνεργοι δεν προσλαμβάνονται λόγω έλλειψης... γνώσεων. Στη συνέχεια αυτής της λογικής, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους πόρους που διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την κατάργηση του 8ωρου, την εξάπλωση της μερικής απασχόλησης και την εκπαίδευση προσωπικού, ανάλογα με τις προτεραιότητες των βιομηχάνων, καλλιεργώντας κενές προσδοκίες δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, λειτουργούν και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, για την ανάπτυξη και την ενίσχυση της... απασχόλησης. Τα Τοπικά Σύμφωνα λειτουργούν πολυσύνθετα, σαν ένα μνημείο θριάμβου της πολιτικής κουτοπονηριάς της κυβέρνησης. Σε πρώτο επίπεδο σκάνε σαν βόμβα στα θεμέλια των εργασιακών σχέσεων. Για πρώτη φορά θεσμοθετείται η κατάργηση συλλογικής σύμβασης εργασίας, μέσα από τη ρύθμιση που ορίζει ότι δεν ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις όταν και όπου υλοποιούνται έργα στα πλαίσια των ΤΣΑ. Μετά την πρώτη αυτή ανατροπή, το ξεθεμελίωμα των εργασιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων ολοκληρώνεται με τις διατάξεις του τελευταίου αντεργατικού νόμου για τις εργασιακές σχέσεις, την πραγμάτωση της έννοιας του "απασχολήσιμου", εκείνου που έχει μισό μεροκάματο, μισή δουλιά και μισά δικαιώματα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο λειτουργούν διαβρωτικά στα θεμέλια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με όχημα τα ΤΣΑ, οι ιδιώτες εισβάλλουν για να εκμεταλλευτούν με τις αναπτυξιακές "προτάσεις" τους μια σειρά από δυνατότητες που προσφέρουν οι δήμοι. Ετσι, βλέπουμε για παράδειγμα, ελεύθερους χώρους πράσινου να εκχωρούνται στο ιδιωτικό κεφάλαιο και να προσφέρονται στα πλαίσια κάποιας "αξιοποίησης", με... εισιτήριο στους κατοίκους μιας πόλης. Ταυτόχρονα, βασικές υποχρεώσεις της πολιτείας στον τομέα της πρόνοιας, της παιδείας και της υγείας μεταφέρονται ανέξοδα στην πλάτη των δημοτών, καθώς η φύλαξη σχολείων, η λειτουργία παιδικών σταθμών και ποικίλες ανάλογες δραστηριότητες, αναλαμβάνονται από τους δήμους.

Η τραγικότητα αυτής της κατάστασης για άνεργους, εργαζόμενους και όλο το λαό, αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη αντίδρασης και της δημιουργίας ενός αγωνιστικού μετώπου που θα συνθέτει την αγωνία, τις προσδοκίες και τη δίκαιη οργή ενάντια σε αυτή την πολιτική, όλων εκείνων που πλήττονται από αυτή. Οι εκλογές για την ανάδειξη νομαρχών και δημάρχων, προσφέρουν μια ιδανική ευκαιρία μιας πρώτης απάντησης στην επίθεση που δέχεται ο λαός. Η ανάδειξη αγωνιστικών νομαρχιακών και δημοτικών συμβουλίων, που αντιστέκονται, που διεκδικούν, που αγωνίζονται για τη δημιουργία των προϋποθέσεων πάλης, για μια ανάπτυξη που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο και τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον μαθητή - φοιτητή, τον επαγγελματοβιοτέχνη και τον δουλευτή της γης, πρέπει να είναι μονόδρομος.