Πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες, το κλίμα για τη συνέχεια, την ερμηνεία του αποτελέσματος διαμορφωνόταν, και γι' αυτό είχαν φροντίσει τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ. Βεβαίως, το βασικό πλαίσιο δε φαινόταν αλλαγμένο σε σχέση με το προεκλογικό, εκτός ίσως από δυο αναμενόμενα ζητήματα, την ευχή να "νικήσει η Αυτοδιοίκηση" και την ανάδειξη του κλίματος της προεκλογικής μάχης, που ερμηνευόταν ως "αδιάφορο" για τις λαϊκές δυνάμεις, ή, καλύτερα, διεξήχθη σε "πολιτισμένη ατμόσφαιρα".
Αυτή μάλλον ήταν η επιφάνεια, γιατί η συνέχεια είναι εντελώς διαφορετική. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνά κανείς είναι ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση, ανεξάρτητα από το αν είναι για το Κοινοβούλιο, το Ευρωκοινοβούλιο ή την Αυτοδιοίκηση, είναι μια μάχη πολιτική. Προς τι όμως μια τέτοια σπουδή; Και είναι ή δεν είναι πολιτική τοποθέτηση και αντίληψη όλο το πιο πάνω πλαίσιο; Εχει τεράστια σημασία η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, γιατί προσδιορίζει από μια άλλη σκοπιά την ταξική - πολιτική τοποθέτηση αυτών που την εκφράζουν. Είναι γεγονός ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση απόκτησε αντικειμενικά μεγάλη πολιτική σημασία από την έναρξη της προεκλογικής δράσης, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός θέλησε να δώσει ένα στίγμα γενικότερης πολιτικής αναμέτρησης. Οταν στο Ναύπλιο πρόβαλε ως κριτήριο την έγκριση της κυβερνητικής πολιτικής, έκανε μια προσπάθεια, σε πείσμα των καιρών, να πείσει και να διεκδικήσει την αποδοχή ή την ανοχή του κυβερνητικού μονόδρομου στην ΟΝΕ (υπάρχουν και παραλλαγές στο μονόδρομο από τ' άλλα κόμματα που συμφωνούν με την ΕΕ). Στη συνέχεια, και εδώ έρχεται να επιβεβαιωθεί το πείσμα των καιρών, η δυσαρέσκεια φαίνεται ότι άσκησε σημαντική επίδραση, ώστε να προσαρμοστεί η προπαγάνδα, για τα κριτήρια, στους άξιους να υπηρετήσουν την Αυτοδιοίκηση σύμφωνα με τη θεσμική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης. Και αυτός είναι ένας σαφέστατος πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ για επιβεβαίωση της πολιτικής του, συνολικά και στην Αυτοδιοίκηση. Επομένως, η προσπάθεια προβολής του άξιου και ικανού προσώπου ήταν μια σκόπιμη επιλογή συγκάλυψης του γενικότερου πολιτικού χαρακτήρα των εκλογών και του γεγονότος ότι αντικειμενικά έμπαινε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης η πολιτική της κυβέρνησης.
Το ίδιο, φυσικά, επιδίωξαν και επέλεξαν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορετικές ίσως εκφράσεις (αυτοδιοικητικά κριτήρια ή ανεξάρτητοι υποψήφιοι, ή υπερκομματικοί κλπ. ). Βεβαίως, όλα αυτά τα κόμματα άρχισαν να ερμηνεύουν το αποτέλεσμα ανάλογα με το πώς βολεύει την εξυπηρέτηση της πολιτικής τους. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης προσπαθούν να αποδείξουν ότι έχουν πανελλαδικά την πλειοψηφία του λαού, ότι επιδοκιμάζεται η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στην Αυτοδιοίκηση, ενώ η ΝΔ, ότι επιδοκιμάζεται η πολιτική της και αυτό με βάση το αποτέλεσμα στους τρεις μεγάλους δήμους. Βεβαίως, μέχρι το κλείσιμο της κάλπης και τα πρώτα αποτελέσματα, πρυτάνευε η "αξιοκρατία" και η "υπερκομματικότητα" των προσώπων. Τους βόλευε, επίσης, η παραπομπή μιας ολοκληρωμένης πολιτικής ερμηνείας στο β γύρο, γιατί τότε θα μπορούν να μετρήσουν όχι την πραγματική τους δύναμη στο λαό, αλλά τους περισσότερους δημάρχους ή νομάρχες, και να τοποθετηθούν με βάση αυτό για την επιδοκιμασία της πολιτικής τους, αλλά με παραπλανητικά κριτήρια. Είναι και αυτή μια μορφή εκβιασμού των λαϊκών συνειδήσεων, προβάλλοντας πλαστές διαχωριστικές γραμμές και κάλπικα διλήμματα στη λογική "το μη χείρον βέλτιστον".Το ίδιο, βεβαίως, έκανε και ο ΣΥΝ (ο πρόεδρός του έκρινε ότι έδωσαν κεντρικό πολιτικό μήνυμα στην κυβέρνηση, παρά την επιμονή, προεκλογικά, στα "αυτοδιοικητικά" κριτήρια), και αυτό, φυσικά, για να βολέψει την τακτική της συνδιαχείρισης με το ΠΑΣΟΚ. Ανάλογη ήταν η εκτίμηση του ΔΗΚΚΙ, προτάσσοντας ως κερδισμένη την αποχή και το άκυρο!
* * *
Ταυτόχρονα, η προσπάθεια υποβάθμισης του "κλίματος" (ήπιο, πολιτισμένο, χαρακτηρίστηκε), αποδίδεται στον "αδιάφορο για την πολιτική" λαό. Δε λένε με σαφήνεια ποια πολιτική δοκίμασε αυτός ο λαός και εκφράζει την αδιαφορία του. Είναι η πολιτική των κυβερνήσεων, που τσακίζει κυριολεκτικά την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις. Αυτή που υπηρετεί το κατεστημένο, ανεξάρτητα από το χρώμα της κυβέρνησης, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Είναι η πολιτική του μονόδρομου της ΟΝΕ, την οποία και υπηρετούν αυτά τα κόμματα, ανεξάρτητα από τις όποιες φαινομενικές διαφωνίες για το ποιο από τα κόμματα είναι καλύτερος διαχειριστής. Αλλά είναι, επίσης, ένα ζήτημα από πού και πώς ενημερώνεται και διαμορφώνει γνώμη και συνείδηση η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Τ' άλλα κόμματα επιδιώκουν να αναχαιτίσουν κάθε λαϊκή πρωτοβουλία, κάθε συλλογική έκφραση και δράση. Ανάγουν όλη την πολιτικοκοινωνική λαϊκή δραστηριότητα στους θεσμούς για να παρεμποδίζουν την αγωνιστική δράση των εργαζομένων, αν είναι δυνατόν να σταματήσει η κοινωνικοπολιτική δράση των μαζών,μέσα από τη συλλογική έκφραση των εργατικών, συνδικαλιστικών και άλλων μαζικών οργανώσεων, των οργανώσεων των άλλων λαϊκών δυνάμεων, και επιδιώκεται συστηματικά σε ιδεολογικοπολιτικό - προπαγανδιστικό επίπεδο με την τακτική της διαβόητης κοινωνικής συναίνεσης αλλά και των ανάλογων θεσμών (π.χ. ΟΚΕ). Είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα η υποκριτική ελευθερία έκφρασης γνώμης, όταν υπάρχουν χίλια δυο νήματα εκβιασμών των εργαζομένων. Από το φάσμα της ανεργίας, που κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι όσων έχουν δουλιά, ως το ρουσφέτι και την υπόσχεση αποκατάστασης με δουλιά και μισθούς πείνας στους άνεργους. Από τα τραπεζικά χρέη των φτωχομεσαίων αγροτών και των άλλων μικρομεσαίων της πόλης, ως την αποκατάσταση των παιδιών τους κλπ. Από την τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς, και όχι μόνο (πράγματι, είναι θαυμαστή η ...ελευθερία και η ...δημοκρατία των αστών) και μπορούμε να αναφέρουμε πάμπολλα παραδείγματα. Μόνο το διάστημα διαμόρφωσης των συνδυασμών οι εκβιασμοί σε διάφορους ανθρώπους, που καταγγέλθηκαν από τις στήλες του "Ρ", αρκούν για να πείσουν.
* * *
Το ΚΚΕ αλλά και οι συνδυασμοί που στήριξε, συνδυασμοί που συγκροτήθηκαν μέσα από τους λαϊκούς αγώνες, με κατεύθυνση έκφρασης πολιτικής αντίθετης στους μονόδρομους της ΟΝΕ, έβαλαν στο επίκεντρο όλα τα μεγάλα πραγματικά προβλήματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και προτείνουν αγωνιστική δράση και διεκδικήσεις με μια άλλη πολιτική κατεύθυνση, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Μπήκαν μέσα σε τόπους δουλιάς, εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, εκεί που ζουν και εργάζονται οι άνθρωποι του μόχθου, γιατί δε χωρά στην πολιτική και τη δράση τους ο πολιτισμός της επικοινωνίας του καναπέ, με τον εργαζόμενο στη γωνία, παθητικό ακροατή κάθε "σύγχρονης κουλτούρας" της υποταγής και της αδράνειας στη μιζέρια της σάπιας, παρασιτικής, καπιταλιστικής κοινωνίας που ζούμε.Της κοινωνίας των αστών της κρίσης και της καταστροφής της ζωής των παραγωγών του πλούτου, που καρπώνονται μια χούφτα κηφήνες, τα συμφέροντα των οποίων υπηρετούν τα κόμματα της αστικής εξουσίας και διαχείρισης. Γιατί είναι οι μόνες δυνάμεις που θέλουν και επιδιώκουν να μπει μαζικά και αποφασιστικά ο λαός στο προσκήνιο της πολιτικοκοινωνικής δράσης, να ασκεί αυτός επίδραση στις εξελίξεις, αλλά και γιατί είναι το πεδίο των πιο βαθιών διεργασιών ωρίμανσης της πολιτικής συνείδησης.Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες τα ψηφοδέλτια που στήριξε το ΚΚΕ, της συσπείρωσης λαϊκών αγωνιστών στη βάση της πολιτικής των λαϊκών συμφερόντων, επιβεβαιώθηκαν από την ίδια την εκλογική αναμέτρηση, που καταδίκασε την κυρίαρχη πολιτική και διάφορες παραλλαγές της, ανοίγοντας το δρόμο με την άνοδο της λαϊκής συσπείρωσης και δράσης, στην προοπτική του αγωνιστικού λαϊκού μετώπου. Ενισχύθηκαν στις εργατογειτονιές και κυρίως εκεί όπου αναπτύχθηκαν αγώνες (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Θεσσαλία). Είναι μήνυμα εναντίωσης στην πολιτική των μονοπωλίων και σημαντική παρακαταΘήκη στην πάλη για την ανατροπή της.Τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν την επόμενη μέρα, όπως και η επιμονή εφαρμογής της ίδιας κυρίαρχης πολιτικής, σ' ένα πεδίο που ολοένα θα οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες και τις ταξικές αντιθέσεις, προϋποθέσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε αγώνες. Η μεγάλη πρόκληση είναι ο σωστός πολιτικός τους προσανατολισμός, η ενότητα δράσης και η δημιουργία και το στέριωμα κοινωνικοπολιτικών συμμαχιών μέσα στον ίδιο το λαό.
Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ
Feeds
"Να μεγαλώσουμε τη διαδήλωσή μας" 
