Οι κάλπες που στήθηκαν την Κυριακή δε γέμισαν, πιστεύω, με ψηφοδέλτια, αλλά με την οργή του λαού εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, που έχει επισωρεύσει άπειρα δεινά στις ασθενείς οικονομικά τάξεις και έχει ρημάξει γενικότερα τον τόπο.

Αυτή, λοιπόν η οργή, η αγανάκτηση του κόσμου για τα τεκταινόμενα στη ράχη του και σε βάρος του τόπου είναι ασφαλώς το βασικό μήνυμα που έστειλε ο καθημαγμένος λαός στους κυβερνώντες, αποδοκιμάζοντας έντονα τους υποψηφίους τους, στις προχτεσινές εκλογές. Και οι κατέχοντες την αρχή σαφώς έλαβαν το μήνυμα και θα επιχειρήσουν να αντιδράσουν στη λαϊκή κατακραυγή για να την κατασιγάσουν λίγο. Αλλά, έτσι που είναι σαφώς τεταγμένοι στις αντιλαϊκές επιλογές των Βρυξελλών και άλλων ομοίων κέντρων, τι μπορούν να κάνουν; Το πολύ πολύ να προσφύγουν σε κανέναν ανασχηματισμό και σε δυο - τρία ανακουφιστικά δήθεν "μέτρα", για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Το ποτάμι, όμως, άρχισε να φουσκώνει και είναι αδύνατον να το σταματήσουν με οποιαδήποτε φενάκη.

Η λαϊκή οργή, λοιπόν, που εκφράστηκε με την καταδίκη στις κάλπες των κυβερνώντων και των στηριγμάτων τους δημιουργεί την ελπίδα ότι ο κόσμος έπαψε να δέχεται μοιρολατρικά τον αφανισμό του, έπαψε να λέει "σφάξε με αγά ν' αγιάσω". Ετσι, το θέμα πλέον είναι πώς αυτή η αντίδραση του κόσμου θα διατηρηθεί και πώς μπορεί να μετασχηματιστεί σ' ένα ευρύ μέτωπο πάλης των λαϊκών στρωμάτων, εναντίον των κυβερνητικών επιλογών και του κατήφορου στον οποίο οδηγείται ο τόπος. Αυτή η συσπείρωση και η καλλιέργεια αγωνιστικού πνεύματος πρέπει να υλοποιηθεί πάση θυσία, αν θέλουμε να έχουμε την προσδοκία ότι θα μπει, κατ' αρχήν, ένα φραγμός στη λαίλαπα του "εκσυγχρονισμού" και ότι θα ανοιχτούν οι προοπτικές για ευρύτερες αλλαγές στο μέλλον. Το προχτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, δηλαδή, δεν πρέπει να λειτουργήσει εκτονωτικά για τις τάξεις που δεινοπαθούν, γιατί τότε θα μοιάζει σαν μια πιστολιά στον αέρα και τίποτε άλλο. Αντίθετα, πρέπει να γίνει το έναυσμα για μπαράζ "πυρών" κατά της κυβέρνησης και όσων περιμένουν να τη διαδεχτούν, για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, των "χαρατσωμάτων", του ξεπουλήματος και της εξάρτησης.