Το βασικό τμήμα των προσόδων της ΤΑ από τον προϋπολογισμό είναι οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι. Σύμφωνα με το νόμο 1828/89, οι ΚΑΠ προέρχονται από τις ακόλουθες πηγές:

• το 20% του φόρου εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων. Από το ποσοστό αυτό τα 2/3 προορίζονται για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των ΟΤΑ και το υπόλοιπο για επενδυτικές δραστηριότητες.
• το 50% των τελών κυκλοφορίας και
• το 3% του φόρου μεταβίβασης ακινήτων και πλοίων.

Οι ΚΑΠ βέβαια βρίσκονται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι φέτος ανήλθαν στο 2,555% του συνόλου των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το συγκεκριμένο ποσοστό θεωρήθηκε, μάλιστα, υψηλό σε σχέση με αυτά άλλων χρόνων. Οπως, για παράδειγμα, το ποσοστό του 1992, που δεν ξεπερνούσε το 1,665%...

Το 2,555% αντιστοιχεί σε κονδύλια ύψους 393,500 δισ. δρχ. Πέρα, όμως, απ' αυτήν τη μικρή - σε σχέση με τις ανάγκες του θεσμού και των δημοτών - χρηματοδότηση, η κυβέρνηση συνεχίζει να παρακρατά αυθαίρετα θεσμοθετημένους υπέρ της ΤΑ πόρους.

Ειδικότερα, παρακρατά, από το 1990 μέχρι σήμερα:

• το 20% του Φόρου Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων που δικαιούται η ΤΑ.
• το 20% του Φόρου Εισοδήματος Ειδικών Κατηγοριών και
• το 20% του Φόρου Εισοδήματος Προηγουμένων Ετών.

Συνολικά, οι απώλειες του θεσμού, για την περίοδο '90 - '98, ξεπερνούν το 1,051 τρισ. Το ποσό αυτό είναι σε ονομαστικές τιμές. Αν μεταφραστεί σε πραγματικές, προσεγγίζει τα 1,5 τρισ. δρχ.

Μια άλλη "πληγή" για την ΤΑ ήταν και η απαλλαγή των καταλυτικών αυτοκινήτων από την υποχρέωση καταβολής τελών κυκλοφορίας για 5 χρόνια. Η απαλλαγή δημιούργησε πρόσθετες οικονομικές απώλειες, που σύμφωνα με εκτιμήσεις αγγίζουν τα 3 δισ. δρχ. Οι απώλειες αυτές ουδέποτε καλύφθηκαν από την κεντρική διοίκηση.

Σημείο αναφοράς αποτελεί και η κατάργηση, το 1992 με το νόμο 2065/92, του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας, που πήγαινε στα ταμεία των ΟΤΑ και η αντικατάστασή του με το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας. Ο ΦΑΠ πριν καταργηθεί, είχε πρώτα "αχρηστευτεί", κατόπιν παρότρυνσης του Ανδρέα Παπανδρέου επί πρωθυπουργίας του στην πρώτη 8ετία του ΠΑΣΟΚ, για μη εφαρμογή του. Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα κράτος και ΤΑ να χάσουν στη 10ετία 1982 - 1992 περίπου 2 τρισ. δρχ., όπως αναφέρει μελέτη που έκανε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Εξάλλου, ενώ ο ΦΑΠ προέβλεπε φορολογικούς συντελεστές ανάλογους με τη συνολική περιουσία του κάθε ιδιοκτήτη ακινήτων, ο ΤΑΠ ευνοεί τη μεγάλη ιδιοκτησία, καθώς η φορολόγηση γίνεται για κάθε ακίνητο ξεχωριστά και δε λαμβάνεται υπόψη το σύνολο της περιουσίας. Ετσι οι μεγαλοϊδιοκτήτες καταβάλλουν τώρα πολύ λιγότερα από ό,τι πριν και τα "σπασμένα" πληρώνουν οι μικροϊδιοκτήτες, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία απαλλαγή.

Για να γίνει κατανοητό πόσο ευνοείται η μεγάλη περιουσία, με την αντικατάσταση του ΦΑΠ από το ΤΑΠ, να σημειωθεί το εξής παράδειγμα: Εστω εταιρία, με ακίνητη ιδιοκτησία αντικειμενικής αξίας 500 εκατομμυρίων δραχμών. Με το ΦΑΠ θα έπρεπε να πληρώνει στην εφορία 6.750.000 δραχμές το χρόνο. Με το ΤΑΠ πληρώνει μόλις 175.000 δραχμές! Και βέβαια αυτό το υπόλοιπο των 6,5 εκατομμυρίων δρχ. που "γλιτώνει" η εταιρία, καλύπτεται πλέον από τους μικροϊδιοκτήτες που ενώ με τον ΦΑΠ απαλλάσσονταν από τη φορολογία (μέχρι 50 εκατομμύρια δρχ.) τώρα πληρώνουν για να καλύψουν το "κενό" των μεγαλοϊδιοκτητών...