Ψεύδεται ασυστόλως ο νέος υπουργός Γεωργίας, όταν ισχυρίζεται - στη συνέντευξή του στα "Νέα" - πως δεν υπήρξε αίτημα της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα (ΠΑΣΕ) για συνάντηση στη διάρκεια της προχτεσινής επίσκεψής του στη Λάρισα. Διότι γνωρίζει ότι το αίτημα υποβλήθηκε, επισήμως, μέσω του γενικού γραμματέα της Περιφέρειας Θεσσαλίας κι άλλωστε είχε γίνει γνωστό και μέσω των ΜΜΕ από την περασμένη Τετάρτη, μετά τη σχετική απόφαση σε συνεδρίαση της ΠΑΣΕ στην Καρδίτσα. Γνωρίζει, επίσης, ο υπουργός ότι από την περασμένη Παρασκευή το γραφείο Τύπου του υπουργείου Γεωργίας είχε ανακοινώσει πως ο Γ. Ανωμερίτης δεν αποδέχεται ξεχωριστή συνάντηση με την ΠΑΣΕ.

Βεβαίως, η ΠΑΣΕ δεν "έπεσε στα γόνατα" να παρακαλέσει για μια συνάντηση τον υπουργό και ξεκαθάρισε ότι ζητάει συνάντηση για να συζητηθούν, επί της ουσίας, τα αγροτικά προβλήματα και να δρομολογηθούν άμεσες και συγκεκριμένες λύσεις. Ούτε, φυσικά, θα δεχόταν να συμμετάσχει ως "κομπάρσος", στην κυβερνητική "φιέστα" που πραγματοποιήθηκε προχτές στη Λάρισα, στην οποία περίσσεψαν τα ψέματα, οι ανέξοδες υποσχέσεις και οι ανούσιες συζητήσεις. Σε τέτοιες "φιέστες" ούτε ουσιαστικός διάλογος γίνεται, ούτε προβλήματα λύνονται.

Γιατί, όμως, ο υπουργός Γεωργίας ισχυρίζεται, εκ των υστέρων, ότι ήθελε τη συνάντηση με την ΠΑΣΕ; Διότι θέλει "μ' ένα σμπάρο να πετύχει δυο τρυγόνια": Από τη μια να φανεί, στα ΜΜΕ, ως "άνθρωπος του διαλόγου" και από την άλλη να μη "νομιμοποιήσει" ως επίσημο συνομιλητή του για τα αγροτικά προβλήματα την ΠΑΣΕ. Λες και η ΠΑΣΕ χρειάζεται τη "νομιμοποίηση" του Γ. Ανωμερίτη, όταν απολαμβάνει τη γενική εκτίμηση και την πλήρη εμπιστοσύνη όλου του αγροτικού κόσμου κι ενώ, πολλές φορές, συνομίλησε, επισήμως, όχι μόνο με τους προηγούμενους υπουργούς Γεωργίας, αλλά και με τους πρωθυπουργούς.

Αλλά και η, εκ των υστέρων, δήλωση του υπουργού ότι "η πόρτα του υπουργείου μου θα είναι ανοιχτή για την Πανθεσσαλική", μένει ν' αποδείξει την ειλικρίνεια του λόγου του. Βεβαίως, ο Γ. Ανωμερίτης, έτσι ή αλλιώς και όσο θα επεκτείνονται και θα εντείνονται οι αγώνες των αγροτών, θα τεθεί προ του διλήμματος: "Η συζητώ, επί της ουσίας με τους φυσικούς ηγέτες της μαχόμενης αγροτιάς και ικανοποιώ τα άμεσα και δίκαια αιτήματα του αγροτικού ξεσηκωμού, ή καταφεύγω στη γνωστή κυβερνητική τακτική του αυταρχισμού των ΜΑΤ και των δικαστηρίων". Και τότε θα αναγκαστεί να αποφασίσει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρέπει να συνυπολογίσει πως οι αγρότες - όπως έδειξαν και τα συλλαλητήρια στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα - δεν πρόκειται να τρομοκρατηθούν και να κάνουν πίσω.

Είναι φανερό ότι και ο νέος υπουργός Γεωργίας ακολουθεί την ίδια περίπου τακτική με τον προκάτοχό του, αν και θέλει να εμφανίζεται ως διαλεκτικός. Επιμένει στην εφαρμογή, χωρίς το παραμικρό "σκόντο", της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και επιχειρεί ν' αποκόψει τους αγρότες από τη φυσική τους ηγεσία που είναι η ΠΑΣΕ και οι άλλες Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα που δημιουργήθηκαν σ' όλη τη χώρα. Επιχειρεί, ταυτόχρονα, να διαρρήξει την ενότητα μέσα στην ΠΑΣΕ, όπως δηλούν οι ισχυρισμοί του ότι, δήθεν τα στελέχη του ΚΚΕ που μετέχουν σ' αυτή δεν ασχολούνται με τα προβλήματα των αγροτών, αλλά συνεχώς "πολιτικολογούν" κατά της ΟΝΕ και της ΕΕ. Λες και τα αγροτικά προβλήματα δεν έχουν άμεση σχέση με την ΕΕ και την πολιτική της που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Φυσικά οι αγρότες γνωρίζουν πως για να δουν στον "ήλιο μοίρα" πρέπει να ανατρέψουν με τους αγώνες τους την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Και γνωρίζουν, επίσης, ότι για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας τους, δεν πρέπει ν' αφήσουν να φυτρώσουν "ζιζάνια", που θα διασπάσουν την ενότητά τους. Οσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί αυτό ο νέος υπουργός Γεωργίας κι αφήσει, κατά μέρος, τα ψέματα και τις πονηριές, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο. Ας αναλογιστεί το "πάθημα" του προκατόχου του.