Μόνο ειρωνικά μειδιάματα και καγχασμούς προκαλεί ο πόνος που κατέλαβε τις τελευταίες μέρες την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα της "αντιπροσώπευσης" των μαθητών και κατ' επέκταση της ανάδειξης "φερέγγυου συνομιλητή" στο διάλογο μαζί της. Δεν μπορεί κανείς, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, να μην εξοργιστεί, αφού είναι γνωστό στο πανελλήνιο ότι αυτή η κυβέρνηση σκέφτεται το "διάλογο" και την "αντιπροσώπευση" των μαθητών, αφού εξάντλησε πάνω τους, πάνω στο μεγαλειώδη και ηρωικό αγώνα τους, ό,τι διέθετε το αντιλαϊκό οπλοστάσιό της: Από τη συκοφαντία και την προβοκάτσια μέχρι την επιστράτευση των εισαγγελέων και των μηχανισμών καταστολής. Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση στην ανακάλυψη ζητήματος "αντιπροσώπευσης" πρέπει να αναζητηθούν αλλού και όχι στο διάλογο που θέλει τάχα να κάνει και τον οποίο εξάλλου δεν έκανε ούτε εδώ και σαράντα μέρες που διαρκεί ο αγώνας των μαθητών, ούτε βέβαια πριν την ψήφιση του αντιδραστικού νόμου.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι το κίνημα των μαθητών είναι πολύ περισσότερο δημοκρατικό απ' όσο αντέχει η κυβέρνηση Σημίτη. Οι μαθητές χάραξαν την πορεία του αγώνα, το δρόμο της αντίστασης στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση, μέσα από γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες επαναλαμβάνονταν κατά τη διάρκεια του πολυήμερου αγώνα τους: Μαζικές γενικές συνελεύσεις ανά σχολείο, δημιουργία συντονιστικών οργάνων μεταξύ κοντινών σχολείων ανά πόλη ή περιοχή, αλλά και πανελλαδικό συντονιστικό με εκπροσώπους από τις περισσότερες πόλεις της χώρας. Αυτή ακριβώς η κατάκτηση των δημοκρατικών διαδικασιών από τους μαθητές είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους που ο αγώνας τους άντεξε και αντέχει. Γιατί, σχεδόν καθημερινά, αναζωογονείται από τη βούληση που εκφράζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες.

Ο δεύτερος λόγος που η κυβέρνηση ανακάλυψε την "αντιπροσωπευτικότητα" των μαθητών είναι ότι πασχίζει να τη φέρει στα μέτρα της. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι θέλει να παρέμβει στο μαθητικό κίνημα, ώστε να δημιουργήσει "όργανα" χειραγώγησης και ασφυκτικού ελέγχου του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πολύ θέλγεται από τα πρότυπα της "αντιπροσώπευσης" της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων, που αντί να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μελών τους, παίζουν ρόλο κυματοθραύστη στην αγωνιστική έκφρασή τους.

Η κυβέρνηση, αφού κυριολεκτικά έσπασε τα μούτρα της πάνω στα μπλόκα του αγώνα των μαθητών, έχει βγάλει τα συμπεράσματα που χρειάζεται για την αντιμετώπιση ανάλογων "κρίσεων" και στο μέλλον. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι όποια "λύση" και αν δοθεί τώρα για "να εκτονωθεί η αναταραχή", έχει δημιουργηθεί ένα άσχημο - γι' αυτή και την πολιτική της - προηγούμενο, που δεν πρέπει να επαναληφθεί στο μέλλον. Πολύ περισσότερο που δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την προσπάθειά της - που δεν είναι μόνο δική της - να επιβάλλει την ουσία της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και να υψώσει ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση.

Οι μαθητές έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν αρκετή ωριμότητα και απροσδόκητη δύναμη για να μην πέσουν σε τέτοιες κακοστημένες παγίδες της κυβέρνησης Σημίτη. Αλλωστε έχει καταντήσει τόσο ανυπόληπτη στη συνείδησή τους, ώστε οποιαδήποτε απόπειρα χειραγώγησης των αγώνων τους θα πέσει σίγουρα στο κενό. Η περίοδος που το κυβερνών κόμμα έστηνε μηχανισμούς συναίνεσης της αντιλαϊκής πολιτικής του έχει περάσει ανεπιστρεπτί.