Απέρριψε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών "ως αβάσιμη κατ' ουσίαν" την Αγωγή που είχε καταθέσει ο υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος κατά του "Ριζοσπάστη", το Δεκέμβρη του 1997, και με την οποία ζητούσε να επιβληθεί στην εφημερίδα μας εξοντωτικό πρόστιμο 100 εκατομμυρίων δραχμών για... "ηθική βλάβη" του!

Πρόκειται για δημοσίευμά μας της 20ής Νοεμβρίου 1997 στα πλαίσια της στήλης "Διακριτικά", με τίτλο: "3% ή Σύγχρονος λογιστική και μείωση της εθνικής κυριαρχίας", με το οποίο ασκούνταν αυστηρή πολιτική κριτική κατά της κυβερνητικής πολιτικής με αφορμή απαράδεκτες δηλώσεις που έκανε ο Θ. Πάγκαλος στη Βουλή για ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας. Στα πλαίσια της γνωστής τακτικής ποινικοποίησης της πολιτικής κριτικής που επιχειρεί η κυβέρνηση με αθρόες προσφυγές, με κάθε αφορμή, στα δικαστήρια, ο Θ. Πάγκαλος, επικαλούμενος το δημοσίευμά μας αυτό, προσέφυγε με αγωγή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών προβάλλοντας πως, τάχα, περιείχε "υβριστικές και δυσφημιστικές" εκφράσεις σε βάρος του, για να ζητήσει να επιβληθεί στο "Ρ" το παραπάνω εξοντωτικό πρόστιμο.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που εκδίκασε την υπόθεση (24.9.98) εξετάζοντας τα πραγματικά στοιχεία, έκρινε και αποφάσισε ότι, αντίθετα, δεν υπάρχει θέμα εξύβρισης και συκοφαντικής δυσφήμισης, ενώ υπογραμμίζει πως είναι υποχρέωση του Τύπου η δημοσίευση των σχετικών για την ενημέρωση των αναγνωστών. Γι' αυτό και απέρριψε ως αβάσιμη κατ' ουσίαν την αγωγή Πάγκαλου.

Χαρακτηριστικά στο σκεπτικό της απόφασης, εκτός των άλλων, τονίζονται τα παρακάτω:

"... Ενόψει όλων των προεκτεθέντων και το ότι ο Τύπος που μάχεται για την προαγωγή του πνεύματος και του ήθους, μπορεί να στιγματίζει με καυστική γλώσσα κάθε κοινή πράξη. Γι' αυτό και το στοιχείο της ειρωνείας και τα λοιπά φιλολογικά διανθίσματα του γραπτού λόγου μεταξύ των οποίων και τα θαυμαστικά, ερωτηματικά κλπ., καθώς και οι μεγαλόγραφοι τίτλοι με τους οποίους εμφανίζεται η είδηση, δεν μπορούν να συστήσουν νομικώς επίμεμπτη πράξη κατά της τιμής. Διότι όλα αυτά συγκροτούν δριμύ δημοσιογραφικό ύφος και όχι εξυβριστικό τρόπο εκδηλώσεως και συγχωρητώς χρησιμοποιούνται προς έλεγχο της ηθικής απαξίας ειδήσεως ή πράξεως.

Με το ελεγχόμενο δημοσίευμα δεν παραποιήθηκε κάποια από τις προδιαληφθείσες διατάξεις στην αρχή της απόφασης, ώστε να δικαιολογείται η επιδίκαση στον ενάγοντα, χρηματικής αποζημίωσης για ηθική βλάβη, την οποία δήθεν υπέστη από το παραπάνω δημοσίευμα, το οποίο αντίθετα κρίνεται ότι έγινε με αποκλειστικό σκοπό την πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του αναγνωστικού κοινού, με δυσμενείς είναι η αλήθεια εκφράσεις για τον ενάγοντα, αλλά χωρίς παραμόρφωση του υλικού που συνιστούσε την είδηση. Δηλαδή στόχευε στη διαφύλαξη και προστασία νομίμου δικαιώματος και έγινε από δικαιολογημένη από το Σύνταγμα και τους νόμους ελευθερία και κοινωνική αποστολή του Τύπου και ειδικότερα των εφημερίδων για τη δημοσίευση ειδήσεων σχετικά με τις πράξεις και τη συμπεριφορά των φυσικών προσώπων που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο. Επιπλέον και λόγω του αξιώματος τους επειδή είναι μέλη της κυβέρνησης.

Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, και στην περίπτωση που υποτεθεί ότι διαπράχτηκε εις βάρος του ενάγοντος το αδίκημα της απλής δυσφήμισης ή της εξυβρίσεως, αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της πράξεως, σύμφωνα με το άρθρο 367 ΠΚ που αποτελεί εκδήλωση του άρθρ. 20 του ίδιου Κώδικα, ενόψει και του ότι δε διακριβώθηκε σκοπός που απευθύνεται ειδικώς σε προσβολή του ενάγοντος. Επομένως, εφόσον δεν προέκυψε υπαιτιότητα του συντάκτου του επίδικου δημοσιεύματος δεν υφίσταται ευθύνη αποζημιώσεως του ενάγοντος από τους εναγόμενους, σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν και πρέπει να απορριφθεί η αγωγή ως αβάσιμη κατ' ουσίαν και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη των διαδίκων, επειδή υπήρχε εύλογη αμφιβολία στον ενάγοντα για την έκβαση της δίκης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την αγωγή...".