Με αλχημείες η Ευρωπαϊκή Ενωση επιχειρεί να μειώσει τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας και τον αριθμό των ανέργων. Σκοπός των ιθυνόντων είναι να παρουσιάσουν την κατάσταση λιγότερο δραματική απ' όσο είναι στην πραγματικότητα. Ετσι υπολογίζουν ότι θα μετριάσουν την οργή των εργαζομένων και των ανέργων. Αναφερθήκαμε χτες στις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών γι' αυτό το σκοπό. Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια μικρή "ακτινογραφία" της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που αφορούν στο Δεκέμβρη '98, το ποσοστό της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 9,8%. Ωστόσο, από το σχετικό πίνακα, εκτός από την Ελλάδα, λείπουν και η Ολλανδία, η Βρετανία και η Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι το γενικό ποσοστό είναι κατά πάσα πιθανότητα αρκετά μεγαλύτερο.

Οι χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργία είναι, κατά σειρά, η Ισπανία (18,2%), η Ιταλία (12,3% τον Οκτώβρη '98), η Γαλλία (11,7%), η Φινλανδία (10,9%) και η Γερμανία (9,5%). Επομένως, αν αληθεύουν τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η, ή 5η θέση. Αν θεωρήσουμε ότι το πραγματικό ποσοστό είναι το 13%, που έδωσαν οι μετρήσεις υπηρεσιών της Κομισιόν, τότε η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση.

Το ποσοστό ανεργίας των γυναικών (11,6%) είναι αρκετά μεγαλύτερο απ' αυτό των ανδρών (8,4%).

Εκεί, όμως, που η κατάσταση είναι δραματική (ακόμη και με τα ελλιπή στοιχεία της Eurostat), είναι η νεολαία. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, το ποσοστό της ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών είναι 19,3%. Στην ανεργία των νέων, προηγείται η Ισπανία με 34% και ακολουθούν η Ιταλία (33,3% στοιχεία Οκτώβρη '98), η Γαλλία (26,3%), η Φινλανδία (21,5%) και το Βέλγιο (21%). Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό ανεργίας είναι 34% και την κατατάσσει στην πρώτη θέση μαζί με την Ισπανία! Στη χειρότερη μοίρα, βρίσκονται οι νέες γυναίκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τις οποίες το γενικό ποσοστό ανεργίας είναι 21%. Σε ορισμένες μάλιστα χώρες - μέλη, το ποσοστό γι' αυτήν την κατηγορία είναι πραγματικά εφιαλτικό, όπως στην Ισπανία (42,6%), στην Ιταλία (38,8%), στη Γαλλία (29%), στη Φινλανδία (27,7%).

Ομως, όπως λέγαμε χτες, ακόμη και αυτή η εικόνα δεν είναι η πραγματική. Ενας από τους πιο διαδεδομένους τρόπους για τη συγκάλυψη της πραγματικότητας είναι ο συνυπολογισμός της μερικής στην πλήρη απασχόληση. Ετσι, ένας εργαζόμενος, που απασχολείται 3 ή 4 ώρες τη βδομάδα, δε συγκαταλέγεται στους ανέργους, έστω κι αν από την εργασία του δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη. Χρησιμοποιούνται, όμως, και άλλες μέθοδοι μέτρησης.

Μόλις πρόσφατα, αποκαλύφθηκε ότι στη Βρετανία, εξαιτίας του τρόπου υπολογισμού της ανεργίας, είχαν "εξαφανιστεί" 500.000 άνεργοι, που δεν απογράφονταν από τις επίσημες υπηρεσίες. Μόνο εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το ποσοστό της ανεργίας στη Βρετανία ανέβηκε από 5%, όπως παρουσιαζόταν επισήμως, στο 7%. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την πολύχρονη διακυβέρνηση των Συντηρητικών το σύστημα υπολογισμού της ανεργίας άλλαξε τριάντα (30) φορές! Ακόμη και σήμερα, επί κυβέρνησης Εργατικών, δε μετριούνται σαν άνεργοι οι νέοι κάτω των 17 ετών που δεν έχουν δουλιά, όπως και όσοι είναι πάνω από 55 χρόνων και έχουν σταματήσει να εργάζονται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα.

Δ. Π.